Informuje Marzanna Leszczyńska
Jest wczesna jesień, a mnie jest szkoda lata więc może choć wakacyjne wspomnienia zatrzymają to lato jeszcze choć na chwilę.
Ze wszystkich letnich wyjazdów wybrałam do wspomnień obóz taneczny w Świeradowie Zdroju z gorzowską Szkołą Tańca Fan Dance Anny i Grzegorza Deptów.
Lock down związany z covid 19 i wakacje wymusiły dużą, bo 5-miesięczną przerwę w treningach. Dopiero 16 sierpnia 2020 r. spotkaliśmy się wszyscy w komplecie przekraczającym 50 osób.
Na pierwszych zajęciach Grzegorz Depta zadał pytanie: – Kiedy ostatnio tańczyliście?
Wszyscy przyznali się grzecznie, że 11 marca. Wprawdzie sala i zajęcia ruszyły po szóstym czerwca ale mało kto uczęszczał regularnie, zdarzało się sporadyczne uczestnictwo. Ja na przykład potańczyłam na złotym weselu w czerwcu i niestety tak obciążyłam lewe kolano, że musiałam na dwa tygodnie wyłączyć aktywność sportową.- Na tym 5-dniowym szkoleniu zrealizujemy program wszystkich 10 tańców – oznajmił Grzegorz.
O ho ho – pomyślałam tego jeszcze nie było. Zabrzmiało obiecująco. Po czym włączył muzykę i poprosił o naszą prezentację. Ale już na pierwszym walcu angielskim zobaczyłam, że miny naszych nauczycieli mocno zrzedły. Rozejrzałam się po sali i jak okiem sięgnąć wszyscy zamiast tańczyć stali, dyskutowali w parach, sprzeczali się. No cóż dziury w pamięci, figury taneczne popsute, kondycja słaba słowem – MASAKRA. Pani Ania szybciutko zatrzymała muzykę i stwierdziła: – Musimy pewne rzeczy poukładać od nowa i potrzebne są ćwiczenia pomocnicze.
Ambitny plan pracy przy 10-ciu tańcach został szybko odłożony na przyszłość a tymczasem skończyło się na nowym układzie cha-chy, przypomnieniu techniki rumby, nowym układzie tanga i przypomnieniu techniki walca. Trzeba było rozruszać stopy, które w tańcu powinny intensywnie pracować. Parkiet – świeżo widać zmodernizowany a może nawet wymieniony sprzyjał pracy nad stopami.
Obawiałam się tego powrotu, intensywnych ćwiczeń po parę godzin dziennie po tak dużej przerwie. Zawsze może się to skończyć przeciążeniem stawów czy nawet kontuzją. Trenerzy jednak wiedzieli co robią i dobrali treningi odpowiednio. Czułam zmęczenie i ból, ale wszystko zmieściło się w ramach wytrzymałości i zdrowego wysiłku. Moja bariera strachu, obaw pękła i nadszedł czas rozkręcić możliwości.
W tym roku na naszych wakacyjnych warsztatach było inaczej niż zwykle, co nie znaczy, że spokojniej. Odpadły nasze muzyczne spotkania przy karaoke, które rozkręcał Mariusz Klimek, nie było też balu przebierańców, mimo rozczarowania uczestników obozu ale hotel Interferie zwany kiedyś Malachitem pilnował covidowych ograniczeń i nie pozwalał na takie spotkania.
Było za to ognisko z pysznym grillem na świeżym powietrzu i śpiewie przy akompaniamencie akordeonu. Pan Kaziu potrafi zagrać niemal wszystko a my też potrafimy zaśpiewać prawie wszystko a i zatańczyć też potrafimy. W każdym razie w pewnym momencie jest czas na koncert życzeń. Jest to czas integracji grupy, rozmów i poznania się bliższego. W tym roku tłuste ślimaki bez skorupy upodobały sobie Danusi nogi i na nie się wspinały a Danusia z odrazą je strzepywała a my mieliśmy z tego dużą radochę.
Hotel zrekompensował gościom ograniczenia jeszcze pyszniejszym jedzeniem niż do tej pory.
Świeradów jest piękny, a kawa i desery w najpiękniejszej ze wszystkich Kurortów w kraju Hal Zdrojowych są samą przyjemnością i estetyczną ucztą.
Znalazł się czas na wędrówki po górach. Tu też stawialiśmy sobie cele np. dojść do Chaty Górzystów na Polanie Izerskiej aby zjeść najlepsze na świecie naleśniki. Trzeba było jeszcze postać dwie godziny w kolejce za nimi, ale warto.
Stęskniliśmy się za sobą. Niektórzy przyjeżdżają do nas z innych klubów z innych rejonów Polski. Stęskniliśmy się za wysiłkiem, nową wiedzą taneczną, nowymi przygodami, doświadczeniami, kulturą Grzegorza Depty. Tutaj jesteśmy jak na koloni dla dorosłych, bo kto z nas nie tęskni za dzieciństwem?
Przyjemnością jest nie tylko umieć ale przyjemnością jest też się uczyć.
Marzanna Leszczyńska
992 total views, 1 views today
[0]