milpress

O korelacji między muzyką, poezją, plastyką i grafiką, rodzajach partytury i najwcześniejszych zapisach nutowych mówił Jerzy Brukwicki, kolekcjoner plakatów o tematyce muzycznej, które prezentowane są w foyer Filharmonii Gorzowskiej.

Jerzy Brukwicki podczas wykładu prezentował na ekranie ewolucyjne zmiany dokonujące się w zapisach nutowych, które sprawiają wrażenie prac plastycznych. Prezentował również obrazy, które emanowały muzyką. Wyjaśniał ich historię, sens i potrzebę przekazywania pokoleniom tworzonych dzieł. Pokazywał instalacje wykorzystujące symbole muzyczne, pomniki w formie instrumentów czy ławki w parkach zdobione motywami muzycznymi, a także różne muzyczne gadżety.

Jerzy Brukwicki /1945/ – krytyk sztuki, kolekcjoner plakatów o tematyce muzycznej, kurator wystaw, dziennikarz. Wieloletni szef warszawskiej Galerii Krytyków Pokaz. W latach 80. autor kilkudziesięciu wystaw niezależnych, m.in. Polska Pieta, Czas smutku, czas nadziei, Obecność, Przeciw złu, przeciw przemocy oraz pokazów indywidualnych.

O znaczeniu muzyki sakralnej w wypowiedzi dla KAI:

https://ekai.pl/gorzow-wlkp-trwa-vii-festiwal-muzyki-wspolczesnej-im-wojciecha-kilara-d575739/

29 total views, no views today

Informuje Urszula Śliwińska – rzecznik FG

Dwóch współczesnych kompozytorów amerykańskich, dwa muzyczne dokumenty, dwie poruszające historie opowiedziane dźwiękami. Koncert kameralny „Reich/ Glass” w Filharmonii Gorzowskiej będzie niewątpliwie zaskakującym i wyjątkowym wydarzeniem. O szczegółach opowiada Maciej Grygiel, członek Kwartetu smyczkowego im. Henryka Mikołaja Góreckiego, który 16 października wystąpi przed gorzowską publicznością.

Z Maciejem Grygielem rozmawia Urszula Śliwińska:

Reich i Glass to dwóch współczesnych kompozytorów amerykańskich, których łączy nurt minimalistyczny. Ten wybór nie był przypadkowy?

Maciej Grygiel: Muszę przyznać, że muzyka minimalistyczna interesuje mnie już od czasów studiów. Kompozycję  „Different trains”  poznałem właśnie wówczas i moim marzeniem stało się, by móc kiedyś ją wykonać.

Historia tego utworu jest niezwykle ciekawa..

1. G.: To prawda. Reich, będąc dzieckiem dużo podróżował pomiędzy Los Angeles, a Nowym Jorkiem. Jego rodzice po rozwodzie pełnili nad nim opiekę naprzemienną, w związku z tym Reich wraz ze swoją guwernantką co jakiś czas przemierzał ogromne odległości pomiędzy tymi miastami pociągiem. Już wówczas, jako młody chłopiec miał świadomość swojej krwi, swojego pochodzenia – Reich urodził się w rodzinie żydowskiej. Zdawał sobie również sprawę z sytuacji panującej wówczas w Europie. Wiedział, że dla mieszkających tam Żydów podróż pociągiem ma zgoła inny wymiar, cel, że jest drogą ku śmierci.

Jako kompozytor Reich powrócił do tych wspomnień i wpadł na pomysł napisania kwartetu smyczkowego „Different trains” – historii różnych pociągów, które podróżowały w tym samym czasie, jednak jakby w równoległej rzeczywistości.

To co zaskakuje w tym utworze, to również zastosowanie dodatkowych środków wyrazu – filmu, wizualizacji, nagrań głosowych.

1. G.: Utwór jest niezwykle interesujący pod względem formy, ponieważ został napisany na taśmę i kwartet smyczkowy. W kwartecie tym wykorzystane zostały autentyczne nagrania z II wojny światowej – pociągów, dzwonków, alarmów ostrzegających przed bombardowaniem. Utwór zawiera też wywiady ze świadkami Holokaustu, Reich identyfikuje ich z imienia. Wycinki tych rozmów usłyszymy podczas środowego koncertu w Gorzowie.

 „Different trains” przez samego Reicha określony został dokumentem muzycznym. Można powiedzieć, że to specjalność tego kompozytora?

1. G.: Rzeczywiście Reich napisał kilka takich utworów. Najbardziej znanym jest utwór powstały po zamachach na World Trade Center w 2001 roku. Powstała wówczas kompozycja „WTC”. Innym znanym utworem jest „Tehillim”. I oczywiście „Come out” z 1964 roku.

To utwór trudny dla muzyków?

1. G.: Bardzo. Musimy być bardzo czujni, grać niemal metronomicznie, komputerowo. Nie ma dyrygenta, więc trzeba mieć się na baczności.

Jednocześnie utwór jest bardzo łatwy w odbiorze, na pewno znacznie odbiegający od tego, jak potocznie rozumiemy muzykę współczesną. Kompozycja jest bardzo poruszająca, emocjonalna, ilustracyjna, całość daje efekt totalnego zanurzenia się w tej historii.

Druga część koncertu to również kompozytor amerykański i znów dokument muzyczny.

1. G.: Tak, tym razem jednak będzie to jednak historia człowieka, a dokładnie japońskiego poety i dramaturga Yukio Mishimy. Philip Glass został poproszony o skomponowanie ścieżki dźwiękowej do filmu, będącego biografią tego artysty. Z części tej pracy (cała ścieżka dźwiękowa trwa prawie godzinę) powstał III Kwartet smyczkowy, który usłyszymy na środowym koncercie

Jest to utwór zdecydowanie lżejszy, w charakterze pozostający między minimalizmem a muzyką filmową. Składa się z sześciu części, z których każda opowiada inny epizod z życia tej barwnej postaci, jaką był Mishima. W tym dokumencie muzycznym poznajemy jego życie od narodzin, aż po rytualne japońskie samobójstwo – seppuku.

Oba utwory łączy przede wszystkim technika kompozytorska, która z gruntu odrzuca intelektualizm muzyki współczesnej wracając do korzeni, prostoty brzmienia, opierając się na powtarzalności prostych schematów melodycznych, przez co staje się łatwa i przyjemna w odbiorze.

Koncert kameralny „Reich/Glass” odbędzie się w Filharmonii Gorzowskiej w środę 16 października o godz. 19.00

41 total views, no views today