milpress

Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Z. Herberta w Gorzowie Wlkp.

Promocja czasopisma literackiego „Pegaz Lubuski”i nowej książki Iwony M. Żytkowiak „Niechciane”

23 czerwca 2022

O nowym, drugim (89) numerze czasopisma mówiły: Redaktorka Naczelna O/ZLP w Gorzowie, Agnieszka Kopaczyńska Moskaluk. I jej z-ca Beata Igielska.

Tematem wiodącym tego numeru czasopisma są „Inspiracje”. Pisząc wstęp do tego numeru czasopisma, red. naczelna  przywołuje hasło PWN: „Inspiracja to natchnienie, zapał twórczy; ale też wpływ wywierany na kogoś, sugestia”.

Powołuje się też  na inspirujące ją felietony Łucji Fice, które zamieszczone są na łamach tego numeru. Pierwszy to „Wszystko już było?”, a drugi „Cisza”. Z kolei autorka felietonów czerpała z wierszy Agnieszki Kopaczyńskiej-Moskaluk.

Tak to się „plecie”.  I znowu wrócę do „wstępniaka” redaktorki naczelnej. A może?  „Wszystko już było otwiera drogę do twórczego dialogu, czerpania, przetwarzania, kontynuacji, albo odwrotnie – do burzenia zastanego porządku i stwarzania go od nowa?”. Ja myślę, że to i to!

Ten numer „Pegaza” otwiera  Marek Z. Piechocki, kilkoma nowymi wierszami. Dalej znajdują się  dwa bardzo podobne teksty, które jakby wzajemnie uzupełniały kwestię, którą nogą należy rano wstawać z łóżka; Janiny J. Jurgowiak „Prawa noga a sprawa zdrowia”  i Haliny Bilińskiej-Stecyszyn „Prawą nogą”.

Wydawnictwo to jest tak skonstruowane, że proza przedzielana jest poezją. Przytoczę (z pamięci) powiedzenie  Andrzeja Poniedzielskiego: „Scenariusz powinien wyglądać tak: chłopiec, dziewczynka, chłopiec, dziewczynka…”. No więc przyszła kolej na poezję. A są to utwory ks. Jerzego Hajdugi, w których pojawia się także wojna w Ukrainie.

W swojej prozie  Marek Stachowiak uchylił rąbka tajemnicy czegoś większego, co ma niebawem ujrzeć światło dzienne. Są też trzy krótkie utwory poetyckie Beaty Igielskiej, zadedykowane ks. Jerzemu Hajdudze.

O samotności, o potrzebie bycia z drugim człowiekiem  w swoim opowiadaniu pt.” Każdemu potrzebny jest drugi”, pisze Aneta  Gizińska-Chwozdyk. Opowiadanie to poprzedzają dwa wiersze bardzo inspirującego  animatora kultury, aktora, poety Tomasza Walczaka. Jest też miejsce na debiut. Jest to  Ryszard Jasiński, (o którym nie wiemy nic. Bo wg mnie znowu zabrakło notek biograficznych). W swoim siedmioczęściowym felietonie pt. „Glosa” pisze o człowieczeństwie i o odczłowieczaniu. O tym jak to drzewiej bywało w wojsku.

Jest też bardzo poruszający wiersz  „Kapsuła czasu” Jolanty Karasińskiej, poetki, autorki książek dla dzieci. Członkini 0/ZLP w Poznaniu, ale bardzo zaprzyjaźnionej  z Gorzowem. W kilku słowach mówi o tym, że czas jest bardzo ważny i wiele zależy od tego jak go potraktujemy. Tekst ten ma swoją puentę. Jest to obraz Joli Rosół.

Marek Lobo Wojciechowski, kiedyś mówił, że „skończył” z poezją, że teraz zajmować się będzie „twardą” prozą.  Mimo jego zapewnień onegdaj, znajdziemy tu jego dwa  utwory poetyckie, „skowyt” i „geostrategicznie”.

Od pierwszego „Pegaza” w nowej szacie. Częściej  będziemy spotykać się z nazwiskiem Magdy Turskiej. Jest ona teraz pracownikiem WiMBP. I oprócz tego, że pisze  interesującą i inspirującą prozę, to prowadzi  kronikę, co ciekawego wydarzyło się w WiMBP, w ostatnim kwartale. I wspólnie z Danutą Zielińską (seketarzem redakcji) zajmuje się korektą czasopisma. Taką kronikę znajdziemy na końcu tego wydawnictwa. Jest w tym numerze jej opowiadanie „Dzisiaj…”.

Hanna Ciepiela, dziennikarka, pracownica WOM w Gorzowie, autorka kilku książek poświęconych gorzowskim twórcom i artystom chyba też zadebiutowała w „Pegazie” interesującym tekstem  pt. „Kursantka”. A Ferdynand Głodzik odzyskał tu swoje miejsce. Felietonem-wierszem. Jak zwykle jest to tekst „ z podwójnym dnem”. Tym razem pt. „Królewski gest”. Jest też esej, z mnóstwem kontekstów Macieja J. Dudziaka pt. „Swobcy, czyli Ukraińskie pępowiny”. A w historycznej opowieści pt. „Kaznodzieja” debiutuje na pewno autor Andrzej Chmielewski, (o którym znowu nic nie wiemy). Szkoda. Bo prowadzące mówiły, że to ciekawa osobowość.  Opowieść ta ozdobiona jest piękną ilustracją, też debiutantki Elżbiety Fijałkowskiej.

Artysta osobny Andrzej Haegenbarth pisze „List Andrzeja Haegenbartha, krytyka sztuki do Hegena, artysty sztuk wizualnych”. Jest to  polemika podwójna. Autor, polemizuje też ze sobą. A  felieton Romana Habdasa „Zrozumieć wrażliwych i coś więcej”  porusza rzeczy lekkie i rzeczy trudne i ważne.

Jest wspomnienie poety Leszka Żulińskiego, poety, który nie tak dawno (6 czerwca) odszedł od nas na Niebieskie Połoniny. Wielkiego przyjaciela poetów i literatów w ogóle. A na zakończenie  zamieszczono dwie rozmowy: Magdy Turskiej z biografką i reportażystką Anną Kamińską i Agnieszki Kopaczyński-Moskaluk z Danutą Szulczyńską-Miłosz, autorką powieści „Podszepty”, z którą w ramach DKK, w maju odbyło się  spotkanie w gorzowskiej książnicy.

Autorem grafik i rysunków w tym wydawnictwie jest artysta malarz Grzegorz L. Piotrowski. Okładka inspirowana obrazem Andrzeja Wróblewskiego „Głowa mężczyzny na czerwonym tle”.

Kolejna promocja planowana jest na wrzesień z tytułem wiodącym „Prowincja”.

W drugiej części tego spotkania odbyła się promocja nowej książki  Iwony M. Żytkowiak pt. „Niechciane”. Rozmowę z autorką prowadziła Agnieszka Kopaczyńska-Moskaluk.  I nie dotyczyła ona tylko tej ostatniej książki autorki, ale całej twórczości. Tematem zainteresowania pisarki są kobiety. I nie jest to tzw. literatura kobieca, ale literatura o kobietach. A inspiruje ją życie. Powiedziała między innymi, że bardzo starannie przygotowuje się do pisania swoich książek. Stara się uwiarygodniać przypadki, o których pisze. „Jestem rzetelna, staram się aby mi się udało”. Tak zakończyła swoją wypowiedź autorka.

Ewa Rutkowska

59 total views, 3 views today

Zofia Bilińska urodziła się 12 czerwca 1942 roku w Iwacewiczach na Polesiu. W Gorzowie Wielkopolskim mieszka i pracuje od 1976 roku. Jest absolwentką Liceum Plastycznego i Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Dyplom z rzeźby obroniła w 1968 roku. Początki jej pracy to także nauczanie plastyki w szkole.

Z okazji przypadających w tym miesiącu 80. urodzin otrzymała mnóstwo życzeń i kwiatów. Miłym dla Niej zaskoczeniem był list gratulacyjny od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Na moje życzenia Jubilatka odpowiedziała, że ogólnie jest zdrowa i co ważne, umysł też ma  sprawny. – Chciałabym tylko nie pamiętać o tym dziewiątym krzyżyku, który mnie nachodzi.

Natomiast, czy w szczególny sposób obchodzi swoje urodziny, odpowiedziała, że o tyle, o ile ktoś sobie przypomni, że je mam.

– Dostałam bardzo  dużo kwiatów, między innymi od burmistrza Świebodzina, który po prawie pięciu latach pamięta, że wyrzeźbiłam dla jego miasta  pomnik Sukiennika. Otrzymywałam kwiaty pocztą kwiatową, wiele osób też dzwoniło, składając miłe życzenia. Natomiast nasze władze miasta Gorzowa Wlkp. raczyły przeoczyć tę datę, co bardziej mnie zmartwiło po otrzymaniu przesyłki z życzeniami od ministra. Wtedy uzmysłowiłam sobie, że wojewódzkie i miejskie władze nie traktują poważnie, a nawet nie darzą szacunkiem ludzi kultury i sztuki, którzy żyją i tworzą dla  miasta i regionu. Upewniłam się też, że nikt z wydziału kultury nie informował ministra o tym fakcie, więc zadziwiające jest to, że daleko, w stolicy pracownicy ministerstwa są w stanie objąć wzrokiem i pamięcią  ludzi twórczych rozsianych po całym kraju, natomiast średniej wielkości miasto Gorzów nie może dostrzec garstki zasłużonych u kresu ich życia. Chcę tu zwrócić uwagę na bardzo ciekawą formę życzeń otrzymanych od pana Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nie ma ogólników czy standardowych sformułowań. Odnoszę wrażenie, iż list skierowany jest właśnie do mnie, gdyż są wymienione rzeźby monumentalne, pomnikowe, takie jak Pomnik Więźniarek Ravensbruck,  czarownica na Studni Czarownic, Papusza, Paweł Zacharek, które są „artystyczną wizytówką miasta Gorzowa” i „pełnią istotną rolę w przestrzeni publicznej” – powiedziała Zofia Bilińska, dodając: – Cieszę się, że Pan Minister Piotr Gliński właśnie przypomina władzom  miasta tylko kilka moich  dzieł zdobiących Gorzów.

Trochę na pocieszenie stwierdziłam, że czasem tak bywa, iż najbliżsi zapominają o bliskich. Dwa dni po 80. urodzinach, rzeźbiarki odbyła się uroczystość państwowa na gorzowskim Cmentarzu Świętokrzyskim  przy pomniku Więźniarek  Ravensbrück, którego autorką jest Zofia Bilińska. Kwiaty pod pomnikiem składał wojewoda lubuski Władysław Dajczak, wartę honorową pełnili harcerze, powiewały flagi narodowe, zapalono znicze.

Rzeźbiarka ma poczucie humoru, a jednocześnie poważnie traktuje swoją misję i wkład pracy w gorzowską kulturę, więc zadzwoniła do przewodniczącego Rady Miasta z miłą informacją o życzeniach urodzinowych i gratulacjach od ministra kultury. Pan przewodniczący natychmiast przesłał piękny bukiet kwiatów. – Ucieszyłam się, choć był taki wymuszony – powiedziała  twórczyni gorzowskich rzeźb, takich jak między innymi: Zacharka – historycznej postaci, który przewoził gorzowian w latach powojennych łodzią na drugi brzeg Warty, wiernej rekonstrukcji Fontanny Pauckscha – przedsiębiorcy z Landsberga, Papuszy – cygańskiej poetki,  Jana Korcza – malarza oraz wielu innych.

Zofia Bilińska jest autorką licznych monumentów, które znajdują się między innymi w Gorzowie, Sulęcinie, Choszcznie, Gliśnie, Reczu.  Artystka pracuje w kamieniu, brązie, ceramice i drewnie. Swoje prace prezentowała na wystawach w kraju i za granicą. W 2018 roku obchodziła jubileusz 50-lecia pracy artystycznej. Uhonorowana została Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Nadal pracuje, tworząc małe formy kameralne do odlewów w brązie oraz rzeźby ceramiczne. Nie przestaje marzyć o większych realizacjach plenerowych.

103 total views, 1 views today