milpress

Relacja Marzanny Leszczyńskiej 

Taneczne Mistrzostwa Okręgu Lubuskiego PTT dla seniorów, odbyły się 22 kwietnia 2018 r. w Świdnicy koło Zielonej Góry.

Chociaż nie był to nasz pierwszy udział w tego typu turnieju, to wyjątkowa trema ogarnęła mnie tego dnia. Fakt, że zmieniono reguły i zamiast 10. tańców jak dotychczas, tym razem obowiązywało wykonanie 8. tańców, podziałał na mnie przygnębiająco. Niestety, odpadły moje ulubione: fokstrot i paso double. Organizatorzy chcieli pewnie w ten sposób zachęcić większą ilość par do wzięcia udziału w konkursie, ale  nie wiele ten „ukłon” w ich stronę dał, bo tylko dwie pary w ten sposób zwabiono. Być może każda para jest na wagę złota. Nie tylko ja byłam rozczarowana, bo po turnieju jak zwykle udajemy się całą „paką” na zasłużoną kolację po takim stresie i wysiłku i wtedy przy stole snujemy spokojnie pogawędki o tym co się wydarzyło  przed chwilą. Wszyscy zgodnie przyznaliśmy, że Mistrzostwa powinny być w 10. tańcach, bo to przecież jest walka o tytuł Mistrza, a jak Mistrz może nie znać „lisiego kroku”  czyli foxtrota? Toż to właśnie świadczy o kunszcie tancerza, bo to najtrudniejszy z wszystkich standardowych. A ogniste paso double? Piękny, żywiołowy hiszpański taniec. Poza tym masz namiastkę, że tańczysz flamenco. No nic nie jest łatwe, ale da się opanować lepiej lub gorzej. Senior po 50-tce jak pokaże, że to umie to powinien to pokazać !

Czas się pochwalić wynikami.

Zostaliśmy vice mistrzami w tańcach latinoamerykańskich. Nieco pechowo, bo mieliśmy tyle samo punktów co zwycięska para. Przegraliśmy, bo w takim przypadku rozstrzyga fakt, która para ma więcej jedynek ( czyli cząstkowe oceny sędziów są brane pod uwagę)

W każdym razie ucieszyłam się komplementem Grzegorza Depty, że nasza łacina była bardzo przyjemna.

W tańcach standardowych zdobyliśmy medal brązowy. Oj, tu łatwo nie było, ale zaszczyt jest zatańczyć z parą, która jest reprezentantem Kadry Narodowej Polski.

Tak, seniorzy mają swoją Kadrę Narodową, powołaną w zeszłym roku. I jesteśmy dumni, że z lubuskiego Ania i Jurek Stańczykowie posiadający klasę taneczną B  zostali do niej powołani.

Tak więc w kategorii senior 3 w tańcach standardowych:

1. miejsce Anna Stańczyk i Jerzy Stańczyk  NDK – Nowa Sól

2. miejsce Anna Krzykwa i Wojciech Krzykwa NDK – Nowa Sól

3. miejsce Marzanna Leszczyńska i Andrzej Leszczyński Fan Dance- Gorzów Wlkp.

W kategorii senior 3 w tańcach latinoamerykańskich:

1. miejsce Anna Krzykwa i Wojciech Krzykwa NDK- Nowa Sól

2. miejsce Marzanna Leszczyńska i Andrzej Leszczyński Fan Dance- Gorzów Wlkp.

3. miejsce Elżbieta Wawrynowicz i Grzegorz Wawrynowicz Alex- ŻagańNie mogę nie wspomnieć o milusińskich z Klubu Fan Dance, którzy tańczyli w moim bloku tanecznym i miałam okazję ich podziwiać bo był to jednocześnie Turniej o Puchar Wójta Gminy Świdnica.Sylwia Gałka i Michał Jaworski  zdobyli złoty medal w tańcach standardowych w klasie D, a brązowy medal wywalczyli w tańcach latinoamerykańskich.Alicja Giejbo i Michał Stępień wdrapywali się na podium pierwszego miejsca w kombinacji stylów.Brawo dla maluchów i młodzieży!Turniej uświetniły pokazy tańca argentino w wykonaniu uczestników kursów w różnym wieku. Pokazali się też tancerze pierwszego kroku. I były to liczne grupy.A już prawdziwą ozdobą i hitem imprezy był zapierający w piersiach pokaz tańca ….na rurze.

   A cóż mogą pokazać tancerze najwyższych klas tanecznych tańca towarzyskiego tańcząc na rurze?  Ano poezję, moi drodzy, poezję. W dodatku do muzyki Leonarda Cohena i utworu  wyjątkowego jak „Alleluja”. Agata Kocińska i Mateusz Śmikiel wzruszyli i zaskoczyli pewnie wszystkich na sali. No cóż,  ciary przeszły po plecach. To było bardzo … „ścipatielne” za serducho. Gratulacje za odważny i oryginalny pomysł.Taka oprawa podniosła poprzeczkę.

   Dziękujemy, że zechcieli nam kibicować Małgosia i Piotr Dębiccy, również tancerze z naszego Klubu Fan Dance.

   Marzanna Leszczyńska

 

 

10 total views, 1 views today

Od rana, pogoda była wspaniała, słońce grzało. Śnieżnobiałe chmury układały się w cudowne scenerie, niektóre stały w miejscu, inne wolniutko się przesuwały. Dzień rozpoczął się poranną kawą na tarasie. W takich momentach będąc w swoim polskim ogrodzie mawiałam: „Ameryka” – powiedzenie zapożyczyłam od Oli  Macierzewskiej – Pogodzińskiej. Ona wie o co chodzi. J.

Potem gdy wszystko było już prawie gotowe do obiadu, wychodziłam od czasu do czasu  na ogród nacieszyć się słońcem. W międzyczasie odebrałam maila. Na pierwszym miejscu zobaczyłam wiadomość:

– Zadzwońcie. Pilne!!!

Skontaktowaliśmy się z Konradem najszybciej jak można było, poinformował nas o ostrzeżeniu, że do Overland Park zbliża się tornado.

– Zachowajcie spokój i znoście najpotrzebniejsze rzeczy do pokoju znajdującego się w piwnicy i zabezpieczcie przedmioty w ogrodzie, które mogą zostać porwane przez prąd powietrza.

Wynosiliśmy m.in krzesła, stół i narzędzia. Ola natychmiast przeegzaminowała Paulę, na temat tego co jest najpotrzebniejsze w  chwili zagrożenia tornadem, tego właśnie m.in. uczą dzieci w szkole. Paula wyrecytowała: woda, jedzenie, latarka i koce.

– Ale, nie tak sobie wyobrażałam piątek po zajęciach. Dzisiaj planowałam się relaksować zażywając długiej kąpieli i oglądać ciekawy film – powiedziała Paula.

Teraz zrozumiałam dlaczego tutaj wszystkie domy są z drewna, a jeśli elewację stanowi cegła lub kamienie, to na pewno jest to tylko imitacja. Konstrukcje są lekkie, a dachy pokryte papą przypominającą dachówkę.

Ponieważ silne tornado niszczy wszystko co jest na powierzchni ziemi, dlatego w każdym domu jest specjalne miejsce na poziomie piwnicy, gdzie trzeba się skryć aby przeczekać zawieruchę pogodową. Domy zbudowane z lekkich materiałów nie stanowią większego zagrożenia gdy zostaną zburzone i przywalą piwnice. Wtedy jest łatwiejszy dostęp do osób zasypanych. Tornado trwa bardzo krótko, może się skończyć nie uszkadzając niczego ale jeśli zdarzy się nieszczęście i dom zostanie zburzony, wtedy ludzie w piwnicach czekają na ratowników, którzy ich wyciągną spod  gruzowiska.

Gdy dowiedziałam się o tym ostrzeżeniu, specjalnej reakcji to u  mnie  nie wywołało. Tylko Paula się dopytywała czy się stresuję.

– Nie – nie stresuję się – odpowiedziałam i nadal bez pośpiechu smażyłam naleśniki. Skoro nie bałam się przylecieć dwoma samolotami, a nigdy dotąd żadnym nie leciałam więc już się niczego nie boję.

Po pewnym czasie Paula znowu weszła do kuchni i stwierdziła, że ja cały czas jestem w tej samej pozie, stojąc miedzy kuchenną wyspą a piecykiem. – Chcę skończyć smażyć, zabierzemy je ze sobą na dół. – powiedziałam.

Wszyscy co pewien czas sprawdzali w internecie przemieszczanie się huraganów i tornada. Cała fala szła w naszym kierunku, według ostrzeżeń, za godzinę tornado mogło się pojawić w Overland Park.

Paula, przypominała nam co trzeba znosić do piwnicy, a sama poszła po swoje rzeczy. Nikt jednak nie mógł znaleźć latarki. Zaczęliśmy ładować swoje telefony, bo komórką też można przyświecić, a w razie potrzeby kontaktować się ze służbami ratowniczymi.

Po raz kolejny Paula poszła na górę, schodząc pokazała co wynosi do piwnicy. Niosła św. obrazek z  Aniołkiem, a obok niego cztery puchary, na widok których zaśmiałyśmy się. – Po co ci te puchary? Przecież wyszczególniłaś, co jest najważniejsze – powiedziała Ola.

– Mamo, to jest dla mnie bardzo ważne, bo to są puchary z Polski, one mi przypominają Polskę, ja nie mogę ich stracić – mówiła przejęta Paula, trzymając jeszcze w torbie kilka książek i niektóre zabawki.

To był dzień przypominający, co jest najważniejsze, w momencie gdy może to być ostatni dzień życia. Ola powiedziała, żebyśmy wzięli paszporty, bo gdyby górę domu zmiotło, to wszystko przepadnie, a wyrobić nowe dokumenty jest dość trudno.

W pierwszej kolejności wzięłam wizerunek Jezusa Miłosiernego „ Jezu Ufam Tobie” oraz paszporty. Potem znosiłam wodę,  koce i jedzenie. Spakowałam naleśniki i wszystko co było w zasięgu ręki, a więc owoce i pieczywo.

Szymonek i Korrnelia spokojnie się bawili nie zdając sobie sprawy z mogącego nadejść zagrożenia. W bawialni wśród zabawek rozłożoną mają stację kolejową, po środku której umieszczone jest plastikowe tornado. Od najmłodszych lat dzieci są uczone o panujących tu zjawiskach atmosferycznych i niebezpieczeństwach z nimi związanych.

Pogoda nieustannie się zmieniała ale było bardzo ciepło. Czasem robiło się ciemniej, momentami się rozjaśniało. Czasem wiało, momentami przestawało. Gdy wszystko już w piwnicy przygotowaliśmy, łącznie z miejscami noclegowymi na 7 osób, w internecie sytuacja zaczęła się zmieniać. Tornado zaznaczone czerwonym kolorem, zdawało się z lekka przemieszczać bokiem od Overland Park jakby ocierało się o sąsiadujący z Kansas stan Missouri.

Przed każdym takim niebezpieczeństwem zaczynają wyć syreny. W pewnym momencie dało się słyszeć ale bardzo, bardzo gdzieś daleko.

Z każdą chwilą mapy pokazywały minimalne oddalanie się tornado od Kansas. Aż wreszcie wyraźnie zaznaczony został zwrot frontu.

Ucieszyliśmy się ogromnie i całą rodziną postanowiliśmy wyjść na spacer.  Ruszyliśmy chodnikami, które położone są tylko z jednej strony jezdni, wśród pięknych domków, zadbanych trawników, kwitnących drzew, wokół których skakały wiewiórki i króliki. Wszystko ożyło, już nawet nie było żadnych oznak, przypominających o tym, że może nadejść choćby burza.

Z sąsiedniego domu wyszedł mężczyzna. Oczywiście, że uśmiechnięty i zadający rutynowe pytanie: jak się mamy? Ponieważ się do nas zbliżył więc się przywitaliśmy. On się przedstawił: mam na imię Igor.

– Igor? Jak to Igor? Konrad się zdziwił i zapytał jakiej jest narodowości.

– Jestem Ukraińcem ze Lwowa, a moja mama jest pół Polką – powiedział dopiero co poznany sąsiad, oznajmiając, że mieszka tu od 25 lat, przyjechał z żoną do jej rodziny. I już tu pozostał. Tu także urodziło się ich dwoje dzieci.

Wtedy Konrad przedstawił nas oznajmiając, że jesteśmy z Polski, więc Igor zaczął z nami rozmawiać po polsku. Bardzo sympatyczne jest takie spotkanie, mimo iż jesteśmy tu dopiero od miesiąca. Umówiliśmy się z Igorem na dłuższe spotkanie i poszliśmy dalej na spacer. W Kansas Polaków jest bardzo mało. Kilku, których spotkaliśmy byli Rosjanami :). Jak w poprzednich doniesieniach wspominałam, dla tubylców Polacy są Rosjanami.

Tornado nas ominęło. Paulinka podczas wieczornego pacierza dziękowała Panu Bogu, że nie nadeszło.

 

 

 

 

 

138 total views, 3 views today

W nocy była burza z piorunami, padał deszcz prawie cały dzień, z krótkimi przerwami. Musieliśmy jednak poczynić pewne zakupy, a sklepików małych takich jak u nas niestety nie ma. Zatem wyprawa samochodowa po sprawunki odbyła się do…. ukraińskiego sklepu  spożywczego po utęsknione  produkty europejskie, a najlepiej polskie J.  I owszem, były także z Polski, m.in. pierogi różnego rodzaju, chleb krakowski i oczywiście słodycze wedlowskie, m.in Ptasie Mleczko czy Torcik Wedlowski, oprócz tego kilka rodzajów  kiełbas, których od dawna nawet w Polsce nie jadłam. A teraz ich zapragnęłam. Dla równowagi, Grzegorz chciał kupić amerykańskie piwo. I tu niespodzianka! W sklepie nie było żadnego alkoholu, ale miły pan, sprzedawca poinformował, że sklep z różnymi alkoholami znajduje się naprzeciw, po drugiej stronie ulicy, na którą także trzeba przedostać się samochodem. Przejścia nie ma.

Zatem pojechaliśmy do marketu specjalizującego się w alkoholach. Po otwarciu drzwi, jak nas przywitano? Oczywiście, że z serdecznym uśmiechem. Obawiam się, że wrócę do kraju z rozciągniętymi ustami, ale jest nadzieja, że po powrocie do domu wrócą do  normy. Ale teraz, proszę bardzo J.

Wybór procentów nie do ogarnięcia, z całego świata. Ale dla chcącego się napić, nie ma nic trudnego. Znaleźliśmy piwo takie jakie próbowaliśmy poprzedniego dnia w restauracji, było znakomite.

Na uwagę zasługuje krajobraz. Znacznie się różni od naszego. Nie ma na każdym rogu ulicy, sklepu alkoholowego albo takiego, który prowadzi ten produkt. Aby kupić procentowy napój trzeba znaleźć specjalistyczny market.

87 total views, 2 views today

Podczas Mszy św. Wielkiego Piątku w kościele katolickim pw. St. Michael Archangel w amerykańskim stanie Kansas w Overland Park,  diakon John Weist mówił o św. Maksymilianie Marii Kolbe, który życie swoje poświęcił za polskiego żołnierza, sierżanta Wojska Polskiego, więźnia niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz.

Duchowny, mówiąc o Męce Chrystusa, przedstawił postawę człowieka w obliczu śmierci, któremu udaje się jej uniknąć dzięki innemu człowiekowi. Ten człowiek dziękuje – mówił kapłan, podając przykład uratowania polskiego żołnierza Franciszka Gajowniczka, przez rodaka, którym był Maksymilian Maria  Kolbe. – „ Ten człowiek wyratowany z Auschwitz przez współbrata, żył jeszcze 44 lata i przez ten czas dziękował Bogu za uratowanie i modlił się za Kolbego, że cały świat o nim usłyszał, a Kolbe został świętym” – powiedział diakon. Następnie duchowny odniósł się do śmierci Jezusa,  stawiając  pytanie: jaka powinna być zatem nasza  postawa?  Odpowiadając na nie, powiedział: – Jezus zmierzył się ze śmiercią, zwyciężył ją, a każdy człowiek otrzymał obietnicę życia wiecznego. Dzięki jego śmierci nie zginiemy, będziemy wieczni, więc jeszcze bardziej powinniśmy dziękować Jezusowi”- podkreślił diakon John Weist.

Triduum Paschalne rozpoczęło się nabożeństwem w Wielki Czwartek, udział w Liturgii jest ułatwiony dzięki tekstom, które znajdują się w każdej ławce i są dostępne, każdemu kto po nie sięgnie. Niektóre czytania i śpiew przedstawione są po łacinie i w języku angielskim.  

Przed rozpoczęciem każdej Mszy św. w drzwiach kościoła, wiernych witają wolontariusze, mają przypięte identyfikatory i rozdają teksty liturgii albo foldery z ogłoszeniami, ponieważ na zakończenie Mszy św. nie ma zwyczaju czytania przez księży ogłoszeń duszpasterskich. Wierni często otrzymują informacje jako wiadomości sms-owe lub korzystają z informacji internetowych.

W Niedzielę Palmową w kościele katolickim pw. Wniebowstąpienia jak zwykle wolontariusze w drzwiach witali i pozdrawiali każdego wchodzącego do świątyni. Na środku kruchty stał duży stół, na którym wyłożone były palmy w formie trzcinowego liścia. Wierni brali po jednym lub po kilka i wchodzili do kościoła głównego. Na rozpoczęcie Mszy św. z  kapłanem weszła grupa dzieci niosąca trzcinę. Liturgia Słowa Niedzieli Palmowej jest bardzo długa, czytanie można było śledzić z Biblii udostępnionych przy wszystkich ławkach. Gdy nadszedł czas Komunii św. do ołtarza podeszli szafarze, którzy najpierw sami przyjęli Ciało Chrystusa, a następnie otrzymali pateny i rozeszli się po kościele udzielając Jej wiernym. Komunia zawsze w tym kościele udzielana jest w dwóch postaciach, Chleba i Wina. Podawana jest najczęściej na złożone dłonie, tylko niektórzy przyjmują do ust. Natomiast Wino, podawane jest z jednego kielicha, który jest za każdym razem przecierany po kolejnej  osobie z niego pijącej.

W piątek, w tygodniu poprzedzającym Wielki Tydzień w kościele pw. Św. Michała Archanioła odprawiona została wieczorem Droga Krzyżowa. Głównym instrumentem w kościele jest fortepian. I właśnie muzyka fortepianowa towarzyszyła modlitwie przy Stacjach. Wierni przed wejściem brali wyłożone w koszykach książeczki z modlitwą Drogi Krzyżowej, w których znajdują się także obrazy Męki Pańskiej.

W tym dniu, kilka godzin wcześniej wierni przychodzą do dolnych obszernych pomieszczeń kościoła i obchodzą tzw. postny piątek. Polega on na smażeniu ryb i ich wspólnym spożywaniu, a potem bardzo licznie zgromadzeni wierni dorośli i dzieci wspólnie biesiadowali przy kilkudziesięciu zastawionych stołach.

Kościoły w regionie Kansas, tak jak prawie wszystkie budowle nie są tak wysokie jak w Polsce czy innych krajach europejskich, są płaskie i bardzo obszerne.

Kansas jest jednym z pięćdziesięciu stanów Ameryki Północnej, położony w środkowej części kontynentu. Graniczy z Kolorado, Missouri, Oklahomą i Nebraską.

Nazwa stanu pochodzi od nazwy miejscowego plemienia indiańskiego Kansa, tłumaczonej jako ludzie południowego wiatru. Charakteryzuje się podzwrotnikowym suchym klimatem, z  dużymi różnicami temperatur między latem a zimą. Wiosną i jesienią bywa, że kilka dni jest upalnych a kilka nawet mroźnych, przynajmniej nocą i  z rana. Ale jest tu dużo słońca. Ludzie zatem są bardzo pogodni.

Największe miasta tego stanu to: Topeka, Wichita, Kansas City, Hutchinson, Lawrence.

 

 

85 total views, 1 views today