Drugi dzień Świąt Zmartwychwstania Pańskiego albo Poniedziałek Wielkanocny, to także tradycja Śmigusa-Dyngusa. Ta dwuczłonowa nazwa określa odrębne obyczaje czyli Śmigus i Dyngus, ponieważ te tradycje obchodzone były tego samego dnia z czasem obie nazwy się połączyły.
Dyngusem określano datek, który dawały gospodynie mężczyznom chodzącym w Poniedziałek Wielkanocny po domach. Panowie składali życzenia i wygłaszali wiersze o męce Pańskiej, ale też tworzyli komiczne parodie. W darze dostawali jajka, wędliny i pieczywo.
Natomiast Śmigus ‚lany poniedziałek” to obyczaj polewania się wodą. Zwyczaj wiąże się z radością pożegnania zimy i oczekiwaniem urodzaju i płodności.
Z samego rana w Poniedziałek gospodarze szli w pola i kropili je wodą święconą, żegnali się i wbijali w grunt krzyżyki z palm poświęconych w Niedzielę Palmową, to miało zapewnić urodzaj i chronić plony przed zniszczeniem na przykład gradem.
Wodą oblewano przede wszystkim dziewczęta. Smuciła się panna, która woda nie została oblana, bo to oznaczało brak powodzenia.
Wielkanoc jest największym świętem chrześcijańskim.
137 total views, 1 views today
[0]