Jak się kiedyś robiło „radio” w świątyni sztuki, można było zobaczyć w Teatrze imienia Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. Spektakl trwający około 40 minut pozostawił w widzach niedosyt, o czym świadczył fakt, że tłumnie zgromadzona widownia na Scenie Letniej, nie miała zamiaru opuszczać swoich krzeseł. Radości z tego faktu nie kryli aktorzy i „pociągnęli” spektakl dłużej jakby na życzenie. Widzowie ze słuchawkami na głowach poczuli się chyba prawdziwymi słuchaczami radia z możliwością obejrzenia go od tak zwanej kuchni, zadawali pytania i dyskutowali.

Tematyka była gorzowska, ponieważ przywołane zostały sylwetki ludzi, którzy w 1964 roku ubiegłego wieku tworzyli teatr. Byli to małżeństwo Tadeusz i Irena Byrscy, Zbigniew Herbert i Witold Andrzejewski, który po pewnym czasie wybrał drogę kapłańską.

 Opowieść, przedstawiona w słuchowisku, jest jedynie fantazją utkaną z fragmentów historii, dialogów, zapisków, cytatów, wspomnień i dużej porcji wyobraźni.
Czy tak było? Zapewne nie, ale być mogło – wtedy, w 1964 roku, w Gorzowie, 60 lat temu – mówiła autorka tekstu Iwona Kusiak.