W niedzielę 1 grudnia Kościół wkroczył w nowy rok liturgiczny i rozpoczyna Adwent – okres poprzedzający coroczne obchody Bożego Narodzenia.
Od pierwszej niedzieli Adwentu Kościół w Polsce podejmuje realizację nowego programu duszpasterskiego pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. Temat ten nawiązuje do rozpoczynającego się Roku Jubileuszowego 2025.
Hasło przypomina, że chrześcijanie podążając za Chrystusem są ludem w drodze, a wyznawana przez nich wiara rodzi nadzieję opartą na wiernej miłości Boga. W nowym roku duszpasterskim „mamy odbudować w sobie nadzieję i iść z nią do świata” – stwierdził bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski, podczas prezentacji nowego programu duszpasterskiego 13 listopada 2024 r.
Czas Adwentu (z łac. adventus – przyjście) posiada podwójne znaczenie. Jest okresem przygotowania do świąt Narodzenia Pańskiego i oczekiwania powtórnego przyjścia Chrystusa na końcu czasów.
W okresie adwentu używa się szat liturgicznych koloru fioletowego. Podczas Mszy św. nie śpiewa się hymnu Chwała na wysokości Bogu. Zaleca się umiar w ozdabianiu ołtarza kwiatami. Na organach wolno grać tylko dla podtrzymania śpiewu wiernych.
Najbardziej charakterystycznym z zachowywanych w Polsce zwyczajów adwentowych są Roraty – Msza św. sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny.
Tradycyjnie odprawiano ją o bardzo wczesnej porze dnia. Obecnie, ze względu na współczesny rytm życia, bywa sprawowana również wieczorem. Wierni gromadzą się na liturgii w ciemnościach rozjaśnionych jedynie blaskiem trzymanych w ręku świec lub lampionów adwentowych. Z Roratami związany jest zwyczaj zapalania na ołtarzu specjalnej świecy symbolizującej Maryję – wzór oczekiwania na przyjście Chrystusa. W wielu kościołach umieszcza się również wieniec adwentowy, którego cztery świece zapala się w kolejne niedziele Adwentu.
Wg Ks. Andrzeja Sapiehy
Notariusza Kurii ziel.-gorz.
14 total views, 2 views today
[
0]
