Cmentarz Świętokrzyski położony w centrum miasta przy ul. Warszawskiej jest cennym zabytkiem, założonym w połowie XIX w przez gminę katolicką. W 1962 r. został zamknięty dla pochówków, a w 1991 r. wpisany został do rejestru zabytków.

Ks. Rafał Zięciak przyznał, że od długiego czasu zabiegał najpierw o pozyskanie środków na prowadzenie nekropolii, a próby jej ratowania podejmowało także Stowarzyszenie Rodzin Katolickich oraz jego prezes śp. Tadeusz Horbacz. Jednak ze względu na coraz wyższe koszty i brak funduszy proboszcz starał się o przekazanie miastu cmentarza, którego utrzymanie leżało w gestii tej parafii.

– Przywracanie świetności cmentarza potrwa wiele lat. Poważniejsze zadania będą wymagały dużych nakładów finansowych. Trzeba będzie szukać źródeł zewnętrznego dofinansowania. W protokole sporządzonym przy odbiorze nekropolii opisano najpilniejsze potrzeby związane z bezpieczeństwem osób odwiedzających cmentarz. Zagrożenie stanowią przede wszystkim obumarłe drzewa i uschnięte konary. Konserwator zabytków wydał zgodę na usunięcie 31 obumarłych drzew, natomiast 40 innych polecił poddać pielęgnacji oraz oczyścić teren – wyjaśnił rzecznik prasowy UM Wiesław Ciepiela.

Ks. Rafał Zięciak jest proboszczem tej parafii 22 lata, w następnym roku będzie obchodził 50-lecie święceń kapłańskich, przy okazji wspomnienia jubileuszu wyraził niepokój o opiekę duszpasterską w tym kościele. – Było tu czterech księży, a zostanie tylko dwóch – powiedział w rozmowie z KAI.

Proboszcz przypomniał również, że do 1962 r. był tu cmentarz komunalny. Potem został zamknięty, nie odbywały się tu pochówki, natomiast powierzchnia jest niewykorzystana, bo jest jeszcze ok. 8 tys. wolnych miejsc. Duszpasterz wyraził nadzieję, że po zmianie właściciela być może pochówki będą się tu odbywały. Ale na pewno nieprędko to nastąpi.

Parafia sąsiaduje z Domem Zakonnym Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, Niepublicznym Przedszkolem „Wincentyńskie dzieci” prowadzonym przez zakonnice oraz z Muzeum Lubuskim im. Jana Dekerta a także z nowoczesną Filharmonią Gorzowską.

Dla potrzeb parafii rzymskokatolickiej w latach 1854-1855 zbudowano kościół parafialny pw. Świętego Krzyża, nazwany następnie Podwyższenia Krzyża Świętego, a ze względu na kolor cegły kościół powszechnie znany jest jako „Czerwony Kościół”.

Ponad 150-letnia gorzowska nekropolia o powierzchni prawie 4 ha, położona jest na wzgórzu. Na szczycie skarpy, w okresie międzywojennym, wybudowano dwupoziomową kaplicę cmentarną, która do niedawna służyła Kościołowi greckokatolickiemu.