milpress

Gorzowski Urząd Stanu Cywilnego organizuje dla małżeństw z co najmniej 50 letnim stażem uroczystość, podczas którego jubilaci otrzymują Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie. Podczas jednej z takich uroczystości jubilatka zaśpiewała mężowi piosenkę, przy której się poznali, na innej jubilat wyrecytował małżonce wiersz, który napisał, kiedy jeszcze zabiegał o jej względy. Ona oczywiście znała go na pamięć i końcówkę recytowali razem.

– Pamiętam jubileusz 72 lecia pożycia małżeńskiego, uroczystość była w domu małżonków. Jubilatka z demencją, siwiutka, z warkoczem leżącym na ramieniu, jubilat głaszcząc swoją wybrankę po siwych włosach opowiedział historię ich miłości – wspomina Mirosława Winnicka, kierownik gorzowskiego Urzędu Stanu Cywilnego.

Jubilat był biednym młodzieńcem, mieszkającym z 10 osobową rodziną w jednej izbie, ona panną z bogatego domu. Pokochali się wbrew jej rodzinie. I mimo, że była przyzwyczajona do wygodnych warunków życia, zamieszkała z wybrankiem swojego serca i jego rodziną. To był mezalians, ale dla zakochanych nie miało to żadnego znaczenia.

– Opowiadając tę historię starszy, siwy mężczyzna cały czas głaskał swoją Jadzię po jej siwych włosach, a drugą ręką trzymał ją za rękę – dodała.

Medal przyznaje się za co najmniej 50 letni staż małżeński. Raz do USC przyszedł gorzowianin, który chciał zrobić swojej żonie niespodziankę z okazji 25 lecia „wspólnej drogi”. Przyznał, że jest poważnie chory, ale chorobę ukrywa przed małżonką.

Żona otrzymała prośbę o przybycie do Urzędu Stanu Cywilnego „w celu skorygowania niezgodności w aktach stanu cywilnego”. Małżonkowie wspólnie pojawili się w Pałacu Ślubów, małżonka wyraźnie zdenerwowana wezwaniem.

Po wejściu do Sali ślubów, przywitali ich, zorganizowani przez mężczyznę, wokalistka i saksofonista. Jubilaci odnowili przysięgę małżeńską, pan nałożył swojej wybrance na serdeczny palec, na którym była już obrączka, pierścionek. Od Miasta otrzymali list gratulacyjny i drobny upominek.

– Wszyscy byliśmy wzruszeni do łez – przyznała Winnicka.

 

Dariusz Wieczorek – Wydział Promocji i Informacji UM

Fot. Bartłomiej Nowosielski

 

453 total views, no views today

Gorzowska fara wypełniona wiernymi 13 lutego w przeddzień dnia zakochanych. Nazajutrz 14 lutego odbędzie się Msza św. w intencji narzeczonych.

Parafianie w maseczkach, niektórzy bez. Państwa europejskie znoszą obostrzenia, niektórzy  ludzie się uodpornili na wszelkiego rodzaju straszenia. Niektórzy niestety się załamali, wymiękli nerwowo. Nie radzą sobie z emocjami.

Podczas Mszy św. jeden z wiernych popija piwo z puszki i nie przebiera w wulgaryzmach. Jego słowa jak echo odbijają się po każdym słowie kapłana. Człowiek siada, wstaje, wkłada kaptur albo go zdejmuje. Ludzie odsuwają się od niego przechodzą do innych ławek.

Pierwsza myśl, która się nasuwa, to: zawiadomić księdza i policję.

Klękam przed Krzyżem prosząc Boga o pomoc i wsparcie dla tego człowieka. I pytam: – co robić?

Po chwili następuje cisza, tylko słychać szloch. Kobieta siedząca w pobliżu podchodzi do mężczyzny, podaje mu chusteczkę. Piękny gest. Sytuacja wydaje się opanowana.

– Przekażcie sobie znak pokoju – mówi kapłan, który nie ma pojęcia co się dzieje na końcu kościoła. Rozrabiaka odwraca zapłakaną twarz, wyciąga rękę do stojącego za nim mężczyzny, ten nie wahając się podaje mu swoją dłoń.

A wcześniej kazanie, które wygłasza duchowny jest dosłownie skierowane do tego cierpiącego człowieka. – Ci, którzy nic nie macie, ci którzy jesteście opuszczeni, którzy cierpicie – jesteście błogosławieni – zapewnia ksiądz, przekonując o Bożym miłosierdziu.

Młody człowiek płacze, ręką chce się wytrzeć ale już w pogotowiu są kolejne chusteczki od eleganckiej kobiety.

Msza się skończyła.

Obie siadamy w ławce obok mężczyzny. – Jak możemy pomóc?

A co tu pomóc, k…a! Ja nie mam gdzie się podziać! Zostawiła mnie dziewczyna, a człowiek u którego znalazłem miejsce się powiesił. Wyszedłem z domu a gdy wróciłem on już wisiał. Wiem, że jestem pier…….y. I co z tego, nie umiem sobie radzić z emocjami. Umiem wszystko zrobić, jestem ślusarzem, stolarzem i nie tylko.

– A dacie mi jakieś pieniądze? Nie, nie dacie!

– Pieniędzy nie damy ale jedzenie możemy kupić.

– Tak? To dobrze, bo jestem głodny.

Proponuję abyśmy wyszli z kościoła.

– A kupisz mi papierosy? – zapytał elegancką panią.

– Tak, kupię ci papierosy i co będziesz chciał to ci kupię ale musisz się wziąć za swoje życie. Bo widzisz co cię czeka, chcesz jak ten co się powiesił?

– Gdyby nie wypił pan piwa, które pan pił w kościele, to mógłby pan się zgłosić do Centrum Charytatywnego do ks. Grządki – powiedziałam.

– Tam nie ma miejsc, już tam byłem, powiedzieli, że wcześniej trzeba zrobić test na covida.

– Niemożliwe! – obie się oburzamy.

Dzwonię do ks. Grządki. Odbiera telefon i potwierdza, że jednak jest taki wymóg, trzeba kupić test w aptece i oczywiście kandydat nie może być po spożyciu alkoholu. Diś może się zgłosić do Ośrodka Pomocy Osobom Nietrzeźwym przy ul. Walczaka po byłej Izbie Wytrzeźwień.

– O nie, na pewno tam nie pójdę,  wolę spać pod mostem, tam mam swoje miejsce.

Stoimy w trójkę przed katedrą, podszedł do nas wikary, chce coś doradzić ale warunek: – trzeźwość – mówi ksiądz.

– Co ty chłopie p………? – Wykrzykuje buntownik.

Po chwili rozluźniamy atmosferę, mężczyzna się śmieje razem z nami ale już po chwili przypomina: – Wiesz co to znaczy zobaczyć człowieka z którym byłeś a on już wisi? Wiesz co to znaczy?

– Tak wiem, masz traumę. Dlatego musisz chcieć dać sobie pomóc.

– Chodź! Teraz pójdziesz  coś zjeść a potem pójdziemy do apteki po test. Jutro się z nim zgłosisz do ks. Grządki.

– To nie żadem ksiądz! To kapelan!

– Dobrze, kapelan. A co to za różnica?

– To jest dobry kapelan, on już mi kiedyś pomógł.

– A czy pamięta pan dzisiejsze kazanie?

– Tak! Wszystko słyszałem. Ja uwielbiam chodzić do kościoła i słuchać kazań.

 

 

 

 

 

 

 

510 total views, no views today

 

W nawiązaniu do informacji o wysokim stanie Warty i zalanych dolnych tarasach bulwaru informujemy, że sytuacja nie ma wpływu na funkcjonowanie Barki Królowej Jadwigi. Właściciele tawerny zadbali o to, by pomimo wysokiego stanu wody można było „suchą stopą” przejść na statek.

Marta Liberkowska – Wydział Promocji i Informacji (21 lutego 2022)

Ze względu na bardzo wysoki stan Warty, obowiązuje zakaz wstępu na dolne tarasy gorzowskich bulwarów. Schody łączące dolne i górne tarasy zostały przegrodzone taśmą, zamontowano ostrzegawcze tablice.  Zakaz będzie obowiązywać do odwołania.

 Info Wydział Promocji i Informacji

 Fot. GRH

 

464 total views, no views today