ZAKAZ WSTĘPU NA GORZOWSKIE BULWARY

 BUL5BARKABULBul4

W nawiązaniu do informacji o wysokim stanie Warty i zalanych dolnych tarasach bulwaru informujemy, że sytuacja nie ma wpływu na funkcjonowanie Barki Królowej Jadwigi. Właściciele tawerny zadbali o to, by pomimo wysokiego stanu wody można było „suchą stopą” przejść na statek.

Marta Liberkowska – Wydział Promocji i Informacji (21 lutego 2022)

Ze względu na bardzo wysoki stan Warty, obowiązuje zakaz wstępu na dolne tarasy gorzowskich bulwarów. Schody łączące dolne i górne tarasy zostały przegrodzone taśmą, zamontowano ostrzegawcze tablice.  Zakaz będzie obowiązywać do odwołania.

 Info Wydział Promocji i Informacji

 Fot. GRH

 

464 total views, no views today

POLIGON DRAWSKI W FILMIE „GIEREK” I NADWARCIAŃSKIM ROCZNIKU HISTORYCZNO-ARCHIWALNYM

GIER5GIERGIER6

Tekst i foto Helena Tobiasz

Na ekranach kin wyświetlany jest film „Gierek”. Akcja filmu toczy się w latach 1970-1982 kiedy Edward Gierek jako pierwszy sekretarzem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR) sprawuje w Polsce władzę. Końcowe sceny przedstawiają internowanie najwyższych władz w ośrodku na poligonie drawskim, po wprowadzeniu przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego (w filmie Antoni Pawlicki jako Generał Roztocki), 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego.

Zanim film trafił do kin, dwa poligonowe obozy internowania – w Głębokiem i Jaworzu, opisał z historycznego dystansu dr Zbigniew Mieczkowski w artykule „Obozy internowania na poligonie drawskim oraz obiad drawski” opublikowanym w Nadwarciańskim Roczniku Historyczno-Archiwalnym Nr 25/2018.

Jako miejsce odosobnienia byłych przywódców państwa wykorzystano internat w Głębokiem, podległy Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Olesznie, na co dzień przeznaczony do zakwaterowania kadry podczas szkolenia poligonowego. Wśród 37 osadzonych tu dygnitarzy był m. in. Edward Gierek (w filmie Michał Koterski) i Piotr Jaroszewicz (w filmie Rafał Zawierucha jako Filip) oraz jedna kobieta – Teresa Andrzejewska. Po przywiezieniu do ośrodka, późnym wieczorem, Wysiadłszy z autobusu:– relacjonuje Zbigniew Mieczkowski – Piotr Jaroszewicz, widząc polskie napisy i znane mundury, odezwał się słowami: „Dzięki Bogu, jesteśmy u siebie”. Słowa te padają również w filmie. Dalej, autor opisuje warunki bytowe, personel zabezpieczający ośrodek od strony socjalnej, medycznej i prewencyjno-ochronnej oraz wzajemne relacje między osadzonymi. Polemizuje też z zarzutami, pojawiającymi się w różnych opisach o upokarzająco niskim standardzie ośrodka stwierdzając, że takie przedstawianie problemów świadczy jak tamta władza była daleko od mas.

W oddalonym o pięć kilometrów Jaworzu – Ośrodku Wczasowym Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, osadzono elitę ówczesnej opozycji solidarnościowej, w sumie 84 osoby, w tym sześć kobiet. Wśród internowanych autor wymienia m. in. przyszłego premiera Tadeusza Mazowieckiego i prezydenta Bronisława Komorowskiego oraz Bronisława Geremka i Władysława Bartoszewskiego.

Charakteryzując te ośrodki doktor Mieczkowski pisze, że były to obiekty o porównywalnym standardzie, odzwierciedlającym stan państwa dekady gierkowskiej. Na potwierdzenie przytacza, że późniejszy prezydent Bronisław Komorowski podobny obóz internowania w Jaworzu określił mianem taniego ośrodka wczasowego z czasów PRL.

Obozy internowania na poligonie drawskim funkcjonowały od 13 grudnia 1981 r. do przełomu kwietnia i maja 1982 r.

Dr Zbigniew Mieczkowski (ur. 1952 r.) – emerytowany pułkownik Wojska Polskiego. Najdłużej, 17 lat, spędził na poligonie drawskim. Doktorat obronił w Akademii Obrony Narodowej. Po zakończeniu służby wojskowej osiadł w Linownie pod Drawskiem Pomorskim.

Tekst i foto

Helena Tobiasz

571 total views, no views today

GORZÓW BĘDZIE KONTYNUOWAŁ KONFERENCJE KOBIET

Konf Kobiet 1

fot. UM Gorzów

 Gorzów będzie kontynuował Konferencje Kobiet, których inicjatorką była niedawno zmarła  prezes fundacji Czysta Woda  radna Grażyna Wojciechowska. 

26 maja odbędzie się kolejna XVII konferencja. Jak informuje rzecznik prasowy Wiesław Ciepiela Urząd Miasta zawsze pomagał przy organizacji, dlatego zdecydowano, że wydarzenie będzie kontynuowane.  

Konferencje Kobiet poświęcone są tematyce m.in zdrowia, rodzinie, relacji społecznych, rozwoju osobistego i zawodowego.

– Wiemy, jak ważna dla nas, dla mieszkańców naszego miasta była coroczna Konferencja Kobiet, którą dotychczas organizowała radna Grażyna Wojciechowska. Jako urząd miasta byliśmy mocno zaangażowani w jej przygotowanie, stąd pomysł, by kontynuować tę ideę – powiedziała Małgorzata Domagała, wiceprezydent Gorzowa. – Już rozpoczęliśmy przygotowania, powołaliśmy komitet organizacyjny kolejnej, tym razem siedemnastej już konferencji kobiet. Organizujemy ją 26 maja, w Dniu Matki. Już zapraszamy do udziału wszystkich zainteresowanych. 

– Chcemy porozmawiać o sile kobiet, ale też o sprawach, które są ważne, by ta siła była w nich,
o zdrowiu, o ich rolach w społeczeństwie, o wpływie kobiet na życie społeczne. Ale chcemy również usłyszeć doświadczenia, nie tylko kobiet, ale i mężczyzn. Będziemy chcieli zaprosić do udziału w konferencji ekspertów z zakresu zdrowia i innych ważnych dziedzin społecznego życia, porozmawiać o tym, co się zadzieje w przyszłości. Te kilka miesięcy do maja pozwoli nam na dobre przygotowanie do konferencji – dodaje wiceprezydent Domagała.

497 total views, no views today

„LUDZIE STILONU” TEMATEM WYSTAWY W GORZOWSKIEJ MAŁEJ GALERII

GALERIA1GALER11GalGAl2GAL5

Foto Grzegorz Milewski

W Małej Galerii GTF przy ul. Chrobrego 4 w Gorzowie Wielkopolskim otwarta została retrospektywna wystawa fotografii pod tytułem  „Ludzie Stilonu”.

Organizatorami są Miejskie Centrum Kultury i Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne, którego prezesem jest Marian Łazarski.

Historyczne fotografie wykonane zostały 3 i 4 kwietnia 1986 roku podczas pleneru fotograficznego w Zakładzie Włókien Chemicznych Stilon. Udział w plenerze wzięło 11 członków Towarzystwa. Obecnie prezentowane są zdjęcia z okazji 70- lecia Stilonu.

Aranżacji wystawy i opracowania katalogu podjął się Marian Łazarski, którego zdjęcia także są prezentowane. Autorami fotografii są również: Lucjan Lebiedź, Marian Pikulski, Leszek Szyszłowski, Ireneusz Ilnicki, Janina Trojan, Henryk Jarmołowicz, Andrzej Ligenza, Leonard Olechnowicz, Lech Dominik.

Montażu wystawy dokonał Bogdan Bloch.

W katalogu o ludziach Stilonu jest także fotografia autorstwa Waldemara Kućki przedstawiajaca  ogólny widok terenu i budowli ZWCH Stilon.

 

O STILONIE jeszcze tu:

http://wandamilewska.pl/?p=847

http://wandamilewska.pl/?p=915

 

695 total views, no views today

O KOLĘDOWANIU W GORZOWSKIEJ WILLI SCHROEDERA

Will2WILLA5WILWil3

Tekst i foto Marzanna Leszczyńska

Mamy już święto Matki Boskiej Gromnicznej, przypadające 2 lutego – czyli koniec ze śpiewaniem kolęd i koniec z ustrojoną choinką.

Jest to dla mnie zawsze smutny moment.

Znalazłam pocieszenie wspominając datę 18 stycznia, kiedy to odbył się uroczy wieczór kolędowania w Willi Gustava Schroedera na terenie Lubuskiego Muzeum im. Jana Dekerta w Gorzowie. Można było nie tylko wysłuchać szerokiego wachlarza dobrze wszystkim znanych kolęd w wykonaniu Chóru Cantabile prowadzonego przez Jadwigę Kos, ale również włączyć się do śpiewania. Piękny koncert dał również Kwintet  Smyczkowy Sonata, który występował samodzielnie ale również z Chórem Cantabile a na zakończenie umilił swoim graniem poczęstunek przy herbatce i ciasteczku.

Większości z nas kolędowanie przytrafia się w kościele albo w domu podczas wigilii czy świąt i na tym jest koniec.

Kolędowanie w Willi Gustava Schroedera było cudownym wydarzeniem. Repertuar niejedną osobę zaskoczył ale też pogłębił wiedzę i kulturę, bo oprócz polskich kolęd usłyszeliśmy kolędy francuską, ukraińską, jak również  historyczne dziś już zapomniane.

Gorzowskie muzeum jest z pewnością idealnym i wymarzonym miejscem na tego typu spotkania,  tworzącym  odpowiednie tło i klimat.

Chór Cantabile śpiewający na tle obrazu „Czerkies” autorstwa hrabiego Stanisława Szembeka, przekazanego muzeum przez potomka artysty  Marcina Szembeka wzmocnił z pewnością swój przekaz. A ukraińska kolęda słyszana w tych błękitnych ścianach oraz kaukaski Czerkies siedzący w ogromnej czapie – to wrażenie niezapomniane, które przeniosło mnie w czasy historycznych powstań i szlacheckich dworków.

Przedłużeniem koncertu było przejście do sali kominkowej, w której czekał rozpalony swoim ciepłem kominek i wow! – Choinka! Ale jaka! – Olśniewająca w swoich czerwonych barwach, przystrojona kraciastymi kokardami, złotymi sznurami korali, radośnie błyszcząca światłami.

Wicedyrektor gorzowskiego muzeum Grażyna Tyranowska powiedziała, że każdego roku choinka strojona jest przez dzieci podczas zajęć edukacyjnych, które prowadzą pracownice muzeum. Dzieci uczą się  ozdabiania choinek dawnymi sposobami i co roku choinka jest inaczej ubrana.

W sali kominkowej trwał koncert w wykonaniu Kwintetu Smyczkowego  Sonata a my melomani popijaliśmy kawkę, herbatkę, zajadaliśmy ciasteczka, słuchaliśmy muzyki, czasami śpiewaliśmy, rozmawialiśmy i przede wszystkim chłonęliśmy tą niepowtarzalną całość, którą dawały:  miejsce, wydarzenie, artyści i my sami.

Marzanna Leszczyńska

743 total views, no views today

DZIEŃ PAMIĘCI I POJEDNANIA W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM

PAMIęćPam

30 stycznia w Gorzowie obchodzony jest Dzień Pamięci i Pojednania. W południe zabrzmiał symbol przyjaźni byłych i obecnych mieszkańców miasta – Dzwon Pokoju. Wcześniej przedstawiciele Miasta złożyli wiązanki kwiatów przy Lapidarium, na cmentarzu wojskowym i na cmentarzu komunalnym.

– Mieszkańcy Landsberga to coraz starsi ludzie, dlatego ważne jest, aby o nich pamiętać. O tym, że i przed wojną Gorzów był miastem, w którym żyli ludzie, mieli tu swoje rodziny i dbali o swoją małą ojczyznę powiedział prezydent Jacek Wójcicki.

– Uderzamy w Dzwon Pokoju w szczególnych czasach. To piękna tradycja i oby nic nam w jej kontynuowaniu nie przeszkodziło. Ciągle powtarzam, że o pokój trzeba walczyć i nieustannie zabiegać – podkreślił przewodniczący Rady Miasta Jan Kaczanowski.

To wyjątkowe wydarzenie jest efektem wspólnej inicjatywy podjętej w styczniu 1995 roku – 27 lat temu przez władze samorządowe Gorzowa Wielkopolskiego i dawnych mieszkańców niemieckiego Landsberga. Mottem przewodnim święta jest wzajemne przypomnienie i zrozumienie historii, a także pielęgnowanie przyjaznych relacji pomiędzy obecnymi i dawnymi mieszkańcami miasta.

Podobnie jak w ubiegłym roku tegoroczny program Dnia Pamięci i Pojednania został przygotowany z uwzględnieniem obowiązujących obostrzeń sanitarnych.

Wykonany z brązu Dzwon Pokoju został ufundowany m.in. przez byłych mieszkańców Landsberga i obecnych gorzowian. Był darem z okazji 750 lecia miasta. Jego powierzchnię ozdabia herb Gorzowa oraz napis: „Pokój – Pax – Frieden, Landsberg A. D. Warthe/Gorzów Wielkopolski 1257 – 2007”. Pierwszy raz zabrzmiał 2 września 2006 r.

W tym roku wydarzeniem z okazji Dnia był koncert pt. „Piosenka Ci nie da zapomnieć”, który poprowadził Paweł Sztompke, dziennikarz radiowej „Jedynki”. W programie znalazły się utwory Henryka Warsa, Kurta Weilla, Jerzego Petersburskiego i Adama Astona.

Lekcję muzealną przygotowało Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta  https://www.youtube.com/watch?v=sIx5NzxJdbI&list=PLuHXAkU7PAsg1VfjMx8tPq_s3Vrt2c69T&index=10

Fot. Bartłomiej Nowosielski

 

641 total views, no views today

DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO

W środę 2 lutego przypada święto Ofiarowania Pańskiego zwane w polskiej tradycji świętem Matki Bożej Gromnicznej. Tego dnia Kościół obchodzi również Dzień Życia Konsekrowanego. Diecezjalne obchody Dnia Życia Konsekrowanego z udziałem bp. Tadeusza Lityńskiego zaplanowano na sobotę 5 lutego w sanktuarium maryjnym w Rokitnie.

Spotkanie w Rokitnie przebiegające pod hasłem „Posłani w pokoju Chrystusa” rozpocznie się o godz. 10.00 w tamtejszym domu rekolekcyjnym, gdzie uczestnicy wysłuchają konferencji ks. Kazimierza Małżeńskiego CM, diecezjalnego referenta ds. życia konsekrowanego, a także będą się wspólnie modlić przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. O godz. 11.00 w bazylice rokitniańskiej bp Tadeusz Lityński będzie przewodniczył mszy św. z odnowieniem ślubów zakonnych. Mszę poprzedzi procesja ze świecami z udziałem przełożonych domów zakonnych z całej diecezji. O godzinie 12.00 wspólna modlitwa różańcowa zakończy modlitewną część spotkania osób konsekrowanych.

W diecezjalne obchody Dnia Życia Konsekrowanego wpisują się także pielgrzymi, wędrujący pieszo w każdą pierwszą sobotę miesiąca z Międzyrzecza do Rokitna w intencjach wynagradzających Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Pielgrzymka rozpocznie się o godz. 7.30 przy budynku Państwowej Straży Pożarnej w Międzyrzeczu (ul. Rokitniańska 1). Dotarcie do Rokitna planowane jest ok. godz. 10.00.

Natomiast w parafiach, na terenie których znajdują się domy zakonne, 2 lutego osoby konsekrowane zaproszone są do udziału we mszy św. parafialnej. Będą również miały możliwość podzielenie się z wiernymi świadectwem swego powołania i charyzmatem zgromadzenia z wiernymi. Ofiary zbierane na tacę 2 lutego w parafiach całej diecezji będą przeznaczone na potrzeby zakonów kontemplacyjnych.

Życie konsekrowane polega na doskonalszym oddaniu się Chrystusowi. Dokonuje się to najczęściej poprzez złożenie ślubów zobowiązujących do zachowania tzw. rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Wierni powołani do tego stanu życia stają się członkami zgromadzeń zakonnych lub wybierają którąś z indywidualnych form życia konsekrowanego (życie pustelnicze, dziewictwo lub wdowieństwo). Poszczególne zgromadzenia zakonne realizują swą misję angażując się bądź w działalność ewangelizacyjną, duszpasterstwo, posługę na rzecz ubogich i potrzebujących, albo poświęcając się wyłącznie modlitwie. Aktualnie w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej pracuje około 180 sióstr z 24 żeńskich zgromadzeń zakonnych oraz 93 zakonników z 10 zgromadzeń męskich. Kilka kobiet podjęło indywidualne życie konsekrowane poprzez włączenie do stanu dziewic lub wdów.

W święto Ofiarowania Pańskiego Kościół wspomina przyniesienie Dzieciątka Jezus do świątyni jerozolimskiej, gdzie na jego spotkanie wychodzą Symeon i Anna, przedstawiciele ludu Izraela rozpoznający w Jezusie oczekiwanego Mesjasza i Zbawiciela wszystkich narodów. W tym dniu wierni gromadzący się w kościołach biorą udział w procesji ze świecami, co ma wyrażać ich gotowość na spotkanie z Chrystusem oraz pragnienie prowadzenia takiego życia, w którym inni ludzie mogą dostrzec światło Chrystusa.

 

514 total views, no views today

DZIEŃ ŚWIRA W GORZOWSKIM TEATRZE. DZIŚ PREMIERA.

„Dzień świra” jest gorzką komedią o absurdach życia polskiego inteligenta, inteligenta, ekscentryka i oryginała, uwikłanego w natręctwa życia codziennego, dla którego każdy dzień (tytułowy „dzień świra”) i każdy kontakt z drugim człowiekiem jest piekłem i ogromnym wyzwaniem. Codziennie rano szuka pomysłu na nadchodzący dzień: higiena, jedzenie, praca, dzieci, jedzenie, drzemka, praca, jedzenie, praca, palenie, proszki, sen… Czy dlatego jest świrem…? Inteligentny człowiek, wykształcony polonista żyjący we współczesnym świecie, który go przerasta.”

Autor: Marek Koterski
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia, ilustracje i wizuale: Damian Styrna
Kostiumy: Natalia Kołodziej
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Wizualizacje: Eliasz Styrna
Reżyseria światła: Monika Sidor
Współpraca choreograficzna: Bartosz Bandura
Plakat: Damian Styrna
Asyst. reżysera: Joanna Rossa
Inspicjent-sufler: Beata Chorążykiewicz

Premiera 29 stycznia 2022

Występują: Michał Anioł, Bartosz Bandura, Beata Chorążykiewicz, Joanna Ginda-Lenart, , Bogumiła Jędrzejczyk, Marta Karmowska, Magdalena Kasperowicz, Przemysław Kapsa, Mikołaj Kwiatkowski, Jan Mierzyński, Edyta Milczarek, Karolina Miłkowska-Prorok, Artur Nełkowski, Bożena Pomykała-Kukorowska, Joanna Rossa, Marzena Wieczorek, Darian Wiesner, Cezary Żołyński

Teatr uczciwie przestrzega: UWAGA! W spektaklu padają niecenzuralne słowa.

 

526 total views, no views today