milpress

Dwunasty listopada – trzeci dzień Gorzowskich Spotkań Teatralnych. Nareszcie mogę powiedzieć: byłam w teatrze i nie chcę z niego wychodzić. Powaga, uśmiech, uśmieszek, łzy i refleksja – takie emocje wywołał spektakl „Wielka encyklopedia sowiecka” , którą pokazał rosyjski teatr Nikołaja Kolady. Nie ma tu nic z polityki. Samo życie.

Kolada napisał sztukę opartą na prawdziwym zdarzeniu. Jakże aktualnym. Ten teatr pyta, pokazuje, odpowiada, dopowiada, wyjaśnia. Wystarczy z niego czerpać mądrość garściami. A potem odpowiedzieć na proste pytanie: co jest najważniejsze w życiu? Co to jest życie? A co po życiu? Niby banalne.

Przedstawienie trwało 2 i pół godz. z krótką przerwą, podczas której kupić można było książkę autorstwa Kolady.  Zapytał mnie ktoś po spektaklu: czy słyszała pani ciszę? Tak. Słyszałam wielokrotnie, jeśli tylko ciszę da się usłyszeć. Nawet mucha nie zabrzęczała, nikt nie kaszlnął i nie chrząknął.

W spektaklu gra troje aktorów. Dźwięcznie i wyraźnie słychać było każdy wyraz. I choć spektakl był w języku rosyjskim, polski widz rozumiał, choć dla ułatwienia miał napisy. Ludzie byli zachwyceni. „To była  sztuka! Wspaniała gra i temat też bardzo dobry”.

Potem na spotkaniu w Art Cafe, Kolada m.in powiedział: napisałem 120 spektakli. W Jekaterynburgu mam swój prywatny teatr, w którym pracuje 120 osób, wszyscy otrzymują  pobory. Robię spektakle takie, jakie ja chcę. Jeżdżę po Polsce, wystawiam sztuki w wielu miastach. Widz jest najważniejszy bo on płaci za bilet, a ja muszę zrobić wszystko aby podczas spektaklu nie zasnął, chcę żeby się śmiał. A gdy widz dużo się śmieje dochodzi do wniosku, że śmieje się z siebie.

Spotkanie prowadziła Hanna Kaup i na jej pytanie twórca m.in. odpowiedział, że aktorom nie pobłaża, że w pracy nie ma luzu, że dla niego podłoga w teatrze jest świętością i dlatego on często w teatrach ją osobiście myje.  O pracy z aktorami mówił, że  trzeba z nimi przeżywać, śmiać się i dawać do zrozumienia, że teatr to zabawa, gra i strefa wolności. „Ja zawsze mówię aktorom: wyobraźcie sobie, że jesteście sami w domu, bo mama poszła do pracy. Czyli do godz. 18.00 jej nie ma, w związku z tym – póki jesteście sami możecie się wygłupiać, wyjmować z szafy rzeczy i się w nie przebierać, malować szminką i robić co tylko wam przyjdzie do głowy. I nikt wam za to w tyłek nie da. Wykorzystujcie ten czas dla siebie” – mówił dramatopisarz, wskazując, że też zachowuje trochę dziecka w sobie, „i Bogu dziękuję, że mogę być kim jestem”. Podkreślając znaczenie aktora mówi:  „Jego Wysokość Aktor”.

Na zakończenie dodał:  Czego się mamy bać? Przecież niedługo wszyscy umrzemy!

Jan Tomaszewicz – dyr. Teatru im. Juliusza Osterwy witając widzów i rosyjskich aktorów na gorzowskiej scenie, wznosząc ręce ku górze, powiedział, że dzisiejszy wieczór poświęca byłemu dyrektorowi śp. Ryszardowi Majorowi. Zapewnił również, że w przyszłym roku ponownie gościć będziemy Nikołaja Koladę, który zainauguruje 35. GST.

Nikołąj Kolada (ur. 1957) – rosyjski aktor, reżyser i dramatopisarz. Urodził się we wsi Priesnogorkowka w Kazachstanie w rodzinie robotników sowchozu. Jest Ukraińcem /mama była Rosjanką, tata jest Ukraińcem/ Mieszka i pracuje w Jekaterynburgu. Jest laureatem  prestiżowej nagrody im. K. Stanisławskiego. W 1977 roku ukończył wydział aktorski w Wyższej Szkole Teatralnej w Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg), a w 1989 wydział prozy w moskiewskim Instytucie Literatury im. Gorkiego. Prowadzi zajęcia z aktorstwa w Wyższej Szkole teatralnej w Jekaterynburgu. W swoich sztukach lubi bulwersować i zaskakiwać.

 Ze strony gorzowskiego teatru:

Produkcja, scenografia, projekt muzyczny – Nikolay Kolyada

występują:
Vera: AlisaKravtsova
Vika: VasilinaMakovtseva
Artem: Anton Butakov

Sztuka Nikolaya Kolyady stawia przed nami jedno z najbardziej niepokojących pytań dotyczących ludzkiej egzystencji. Co będzie tam? A co w przypadku, kiedy nie ma wiary w przyszłość, gdy człowiek obawia się śmierci, gdy wydaje się, że jest to ślepy zaułek, z którego nie ma wyjścia – jak wtedy żyć?

Akcja spektaklu rozgrywa się po śmierci babciw pustym mieszkaniu. Na scenie trzy postaci: pracownik służby społecznej (Vera), krewna zmarłej (Vika) i mężczyzna wynajmujący mieszkanie (Artema). Złożone i skomplikowane relacje między tymi ludźmi stanowią oś dramaturgiczną spektaklu i rozgrywających się na oczach widzów wydarzeń.

1,544 total views, no views today

Wysłuchałam Artura Nełkowskiego – aktora Teatru imienia Juliusza Osterwy w Gorzowie Wlkp. współorganizującego z dyr. teatru Janem Tomaszewiczem patriotyczną inscenizację na Placu Katedralnym, która pokazana zostanie 11 listopada.

– To będzie przedstawienie, które powstało z wcześniejszych spektakli, które miały w sobie tematykę ojczyzny, narodu i niepodległości. Takie wątki były w „Wyzwoleniu” czy „New year^s day”, który oparty jest o czasy współczesne, a więc czas kończącej się komuny i rodzącej się „Solidarności”.

Będzie to przekrój epok od Piłsudskiego do naszych czasów. Głównym tematem jest nasza ojczyzna i nasze perypetie, które mówią o odzyskaniu niepodległości i o tym co my z tą niepodległością robimy. Czy idziemy dobrą drogą, czy złą? A wiadomo – idziemy różnymi drogami, zależy po której stronie barykady jesteśmy. Pomiędzy fleszami ze spektakli będą piosenki, które mówią o różnych czasach, m.in. lat 60. Tych,  70. tych, skończywszy na piosenkach współczesnych „Chłopców z Placu Broni”.

Siłą tego przedstawienia jest to, że nawiązujemy do czasów minionych w bardzo bezpośredni sposób. Będzie grupa militarna – rekonstrukcyjna, która zaprezentuje się w mundurach różnych epok. Widzowie uraczeni zostaną żurkiem staropolskim. Chodzi o to żeby widzowie oglądając, byli pomiędzy żołnierzami i w dobrej  atmosferze. Żebyśmy poczuli, że jesteśmy w różnych epokach, w armii wojska polskiego lat powojennych, czy po II Wojnie Światowej, a potem na przełomie lat 80. Tych. Znajdziemy się także w symbolicznych czasach naszego miasta. Pokażemy projekcję, w której jest Edward Jancarz na motorze z Bogusławem Nowakiem, wykorzystaną kiedyś w spektaklu „Zapach żużla”.

Na placu przed katedrą stanie duża scena. Będą stroje i scenografia.

O szczegółach informuje Ewa Kunicka z Działu Promocji i Obsługi Widzów

Widowisko słowno-muzyczne odbędzie się pod hasłem:  „Niepodległa-przybycie” – 11 listopada, godz.16.30 Stary Rynek Gorzów Wlkp.

W wydarzeniu wezmą udział aktorzy gorzowskiego teatru, zespół muzyczny, młodzież ze Studia Teatralnego, chór  Cantabile oraz grupa rekonstrukcyjna. Fabuła spektaklu będzie inspirowana m.in. wspomnieniami  repatriantów  pochodzących z ziem wschodnich. Spektakl będzie artystyczną syntezą najważniejszych wydarzeń minionego stulecia.

Wydarzenie zostało sfinansowane z budżetu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Lubuskiego w ramach setnej rocznicy obchodów niepodległości, która przypadnie w następnym roku.

Wanda Milewska

1,475 total views, no views today