Dekretem z dnia 29 listopada br. bp. Tadeusz Lityński ustanowił herb diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Znaku tego będą używać instytucje diecezjalne na swoich pieczęciach. Można go będzie także umieszczać na budynkach będących siedzibami tychże instytucji oraz stanowiących własność diecezji.

Herb opracowano w nawiązaniu do historii Kościoła na Środkowym Nadodrzu, którego korzenie sięgają samych początków chrześcijaństwa w Polsce. Na dziedzictwo wiary tej ziemi składają się bowiem życie i męczeńska śmierć Pierwszych Męczenników Polski w roku 1003 w okolicach Międzyrzecza, apostolska działalność duchownych, osób konsekrowanych i świeckich Diecezji Lubuskiej utworzonej w roku 1124, misje realizowane przez zakony rycerskie oraz cystersów, a także duchowe oddziaływanie Matki Bożej czczonej w obrazie z Rokitna. Natomiast obecna Diecezja Zielonogórsko-Gorzowska bezpośrednio wyrasta z powstałej w roku 1945 Administracji Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej i Prałatury Pilskiej, która nosiła następnie nazwę Ordynariatu Gorzowskiego, by w roku 1967 zostać podniesioną do rangi Administracji Apostolskiej Gorzowskiej „ad nutum Sanctae Sedis”. Dnia 28 czerwca 1972 r. na mocy bulli papieża Pawła VI „Episcoporum Poloniae coetus” powstała Diecezja Gorzowska, która 25 marca 1992 r. bullą Jana Pawła II „Totus Tuus Poloniae populus” została zreorganizowana i przemianowana na Zielonogórsko-Gorzowską.

Herb Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej utworzony został z herbu dawnego biskupstwa lubuskiego oraz patrocinium, czyli patronatu katedry w Gorzowie Wielkopolskim dedykowanej Najświętszej Maryi Pannie Wniebowziętej. Herb tworzy tarcza dzielona w słup. Na polu prawym barwy czerwonej, nawiązującym do herbu dawnego biskupstwa lubuskiego, znajdują się dwa skrzyżowane srebrne bosaki oraz powyżej sześciopromienna złota gwiazda. Na lewym polu barwy błękitnej znajduje się srebrna lilia heraldyczna. Tarcza położona jest na złoty krzyż oraz złoty pastorał krzywaśnią na zewnątrz, a u góry ozdobiona jest złotą infułą w dawnym stylu z opadającymi dwiema taśmami. U dołu znajduje się stylizowana srebrna wstęga o wywiniętych końcach, zawierająca dewizę zapisaną majuskułą: „Da pacem Domine in diebus nostris” (Daj, Panie, pokój dniom naszym).