Tekst i foto Helena Tobiasz
35 lat temu, 21 lutego 1987 r. zmarła Irena Dowgielewicz z domu Górska. Pisarka i poetka urodziła się w Kijowie 31 grudnia 1917 r. Była córką leśnika, Aleksandra Górskiego (1884 – 1954), i nauczycielki języków obcych, Alicji. Po wojnie, w 1945 r. rodzina Górskich osiedliła się w Gorzowie. Ojciec, inżynier leśnik był pierwszym dyrektorem powołanej w Gorzowie Dyrekcji Lasów Państwowych. W latach 1945 – 1949 Irena Górska kierowała fabryką mebli w Witnicy. Wspomnienia z tego okresu zawarła na kartach powieści „Krajobraz z topolą”, nazywając Witnicę Topolnicą. Po wyjściu za mąż w 1951 r. za Michała Dowgielewicza zajęła się prowadzeniem domu i pracą literacką.
Pochowana na cmentarzu komunalnym przy ul. Żwirowej w „Zaułku Zasłużonych” (kwatera 4R). Na płycie nagrobnej widnieją wyryte: krzyż i napis „IRENA DOWGIELEWICZ 1917 – 1987 WYBITNA PISARKA ZIEMI GORZOWSKIEJ”. Na tym samym cmentarzu, w sektorze 7A spoczywają również: jej mama Alicja Górska (22.02.1892 – 11.04.1969) i mąż Michał Dowgielewicz (30.08.1906 – 20.03.1977).
30 stycznia 1998 r. w parku u zbiegu ulic: J. Dąbrowskiego i A. Mickiewicza odsłonięto obelisk upamiętniający pisarkę. Z tego miejsca widać dom przy ul. Dąbrowskiego 18, w którym mieszkała i tworzyła. Na niewielkim cokole obłożonym kamieniami, umieszczono polny głaz, na nim medalion z portretem pisarki i tablicę z tekstem: „IRENA DOWGIELEWICZ PISARKA MIESZKAŁA I TWORZYŁA W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM W LATACH 1945-1987” oraz jej słowa: „Ja to miasto kocham naprawdę…”.
Irena Dowgielewicz ma też swoją ulicę. Bierze ona początek od ul. Walczaka, tuż przy pętli tramwajowej za szpitalem, dalej biegnie przez osiedle Parkowe, w pobliżu ulic: W. Kućki, J. Korcza i Papuszy, aż do ul. Górczyńskiej.
–A ja przy okazji dodam trochę prywaty: W 2007 roku otrzymałam wyróżnienie …za akcenty regionalne i walory wychowawcze… w Konkursie Literackim im. Ireny Dowgielewiczowej za opowiadanie pt. Nauczyciel nigdy nie umiera.
Wanda Milewska
484 total views, 1 views today
[0]