O tych, których nie ma…
Czas jak rzeka, płynie i płynie. Nikt nie może go zatrzymać. Tak jest i z życiem. Kiedyś się kończy. Bo ono… „choćby długie zawsze będzie krótkie” (W. Szymborska).
W każdym roku wspominamy osoby, które odeszły już na niebiańskie połoniny. I w każdym roku lista ta się wydłuża.
Jacek Skubikowski – odszedł w czerwcu 2007 roku. Piosenkarz, gitarzysta, kompozytor, prezenter telewizyjny. Z wykształcenia prawnik. Autor tekstów piosenek i kompozytor. Śpiewał swoje autorskie piosenki. Pisał też utwory dla innych wykonawców. Między innymi dla zespołu „Lombard”. Był Prezesem Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Piosenki (SAWP). Chyba siedem razy uczestniczył w Ogólnopolskim Spotkaniu Autorów i Kompozytorów Piosenki (SMAK) w Myśliborzu. Jako juror i prowadzący warsztaty. Bardzo było mi przykro, gdy dowiedziałam się, że już Go nie ma… Był mi jakoś szczególnie bliski.
Aleksander Alik Maciejewski – odszedł w grudniu 2007 roku. Aktor. Urodził się w Wilnie. Dzieciństwo wraz z rodziną spędził na zesłaniu w Kazachstanie. Absolwent szkoły technicznej. Recytator. Do Gorzowa przyjeżdżał dwukrotnie. Pierwszy raz w latach 80-tych. Przyjazd ten był związany z tym, że za udział w filmie Agnieszki Holland „Niedzielne dzieci” został usunięty ze Szkoły Teatralnej w Krakowie. Do Gorzowa wtedy przyjechał razem z Agnieszką. W Gorzowskim Teatrze zagrał bardzo wiele znaczących ról. Był też instruktorem różnych grup teatralnych, jurorem w konkursach teatralnych i recytatorskich. Laureat gorzowskiego „Motyla” i „Pierścienia Melpomeny”. Niemal przez całe życie był bezpaństwowcem. Jego dokumenty zostały zagubione na zesłaniu i po powrocie do Polski „walczył z wiatrakami”, aby dostać polski dokument tożsamości. Dopiero w 2007 roku, tuż przed śmiercią otrzymał polski paszport. Przyjaźniliśmy się.
Kazimierz Furman – odszedł w październiku 2009 roku. Poeta, prozaik, felietonista. Przez całe swoje dorosłe życie związany z Gorzowem. Pracował m. in. w WDK w Dziale Informacji i Wydawnictw. Jako poeta zadebiutował w 1974 roku, a pierwszy Jego tomik ukazał się w 1976 roku. Był autorem dwunastu książek poetyckich. Laureat licznych krajowych nagród i wyróżnień. Od roku 2004 członek ZLP. Laureat gorzowskiego „Motyla”. Na dziedzińcu Klubu „Pod Filarami” przyjaciele upamiętnili Go pomnikiem.
Romana Kaszczyc – odeszła w maju 2016 roku. Wspaniały człowiek i wspaniała artystka. Specjalizowała się w ceramice artystycznej, tworząc znane „Ciamarajdy”. Ale także malowała, rysowała i pisała. Była też ilustratorką książek. Tworzyła znaki i projekty graficzne, np. logo czasopisma literackiego „Pegaz Lubuski”. Pisała scenariusze i wykonywała scenografie dla Teatru „Wiatrak”. W 2012 roku obchodziła 50-lecie swojej pracy. Laureatka Orderu Uśmiechu. Była konsultantem i jurorem w przeglądzie PARA.Była moją Przyjaciółką.
Stefan Kowalski – odszedł w listopadzie 2019 roku. Z wykształcenia pedagog. Pracował w wielu gorzowskich instytucjach, m. in. w Wydziale Kultury Urzędu Wojewódzkiego. Był też dyrektorem Wojewódzkiego Domu Kultury. Pod koniec lat 80-tych wrócił do zawodu nauczycielskiego, uczył m.in. w Szkole Podstawowej nr 8 i w Gimnazjum nr 1. Zdobył nawet tytuł Najlepszego Nauczyciela. Bardzo ciepło Go wspominam.
Marek Grewling – odszedł w lipcu 2016 roku. Poeta, eseista, krytyk literatury. Publicysta. Autor wielu artykułów. Od 2003 roku członek ZLP. Pełnił też przez dwie kadencje funkcję wiceprezesa Oddziału. Z wykształcenia nauczyciel historii. Duchowny rzymskokatolicki. Wiersze pisał od lat 80-tych. Debiutował w 1991 roku. Pisał m.in. w „Arsenale Gorzowskim” i „Pegazie Lubuskim”. Wydał kilka tomików poetyckich. Odkrył wielu młodych poetów. Był pomysłodawcą wydania książki „Antologia młodych poetów Ziemi Sulęcińskiej – Smak na wiersz” .Cieszyłam się Jego przyjaźnią.
Janusz Kondratowicz – odszedł w lipcu 2014 roku. Jako poeta i satyryk debiutował w roku 1957. W czasie studiów współpracował z różnymi wydawnictwami kulturalnymi i młodzieżowymi, gdzie publikował swoje wiersze, fraszki, satyry, krytyki literackie. W latach 60-tych zaczął pisać teksty piosenek dla kabaretu Klubu Studenckiego „Stodoła”. Od roku 1966 tworzył głównie dla ówczesnych zespołów młodzieżowych. Współorganizował warsztaty artystyczne dla wykonawców w Lublińcu oraz dla nieprofesjonalnych twórców (autorów i kompozytorów piosenki, SMAK) w Myśliborzu. Uczestniczył w tej imprezie ponad trzydzieści razy, prowadził warsztaty i pełnił funkcję kierownika artystycznego. Jest autorem bardzo wielu piosenek, w tym bardzo wielu tzw. hitów. Nagradzany i wyróżniany za ciągle aktualne tematy wielu swoich piosenek. Działacz ZAKR i ZAiKS. Byliśmy w przyjaźni.
Jerzy Paweł Duda – odszedł w lipcu 2013 roku. Gorzowianin z urodzenia. Z wykształcenia matematyk. Popularyzator piosenek z kręgu tzw. piosenki turystycznej, poezji śpiewanej i studenckiej. Laureat wielu konkursów. Turysta. Konstruktor instrumentu zwanego Toruniolą. Odkrywca talentu wielu artystów, m. in. Eli Adamiak. Nagrał dwie kasety: „Dwa krzyże” i „Beskidzie mój”. Uczestnik wielu ogólnopolskich imprez związanych z piosenką. W roku 1975 z rąk członków Rady Naczelnej SZSP oraz SPiT Almatur otrzymał tytuł Głównego Eksperta ds. Piosenki Turystycznej. Bywał też jurorem np. na „Bazunie”. Współtwórca SMAK w Myśliborzu. Uczestniczył w tej imprezie ponad trzydzieści razy. Był też twórcą śpiewnika na tę imprezę. Byliśmy tandemem w corocznym przygotowywaniu SMAK-u.
Izabela Szafrańska – Słupecka – odeszła w 2015 roku. Pedagog, reżyserka, choreograf, twórczyni i długoletni kierownik Zespołu tanecznego „Buziaki”. Radna miejska. Laureatka gorzowskiego „ Motyla”, (którego już nie odebrała). Od 1979 roku pracowała w Szkole Podstawowej nr 11 w Gorzowie. Kompozytorka utworów dla swojego zespołu i twórczyni układów tanecznych. Była współtwórczynią Międzynarodowego Festiwalu Zespołów Tanecznych. Laureatka Orderu Uśmiechu. Dobrze się nam współpracowało.
Maria Ciupko /Wysocka– odeszła w 2017 roku. Od lat 70-tych pracowała w Wojewódzkim Domu Kultury w Gorzowie. Była tu współtwórcą Informatora Kulturalnego województwa gorzowskiego. W roku 1996 została kierownikiem Domu Kultury „Małyszyn”, którym kierowała przez siedemnaście lat i który pod Jej kierownictwem nabrał innego blasku.
Działała w Dyskusyjnym Klubie Filmowym „Megaron”. Była pomysłodawcą i organizatorką wielu przedsięwzięć artystycznych, m. in. Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej w Gorzowskiej Katedrze, Festiwalu „Serenada nad Wartą” oraz cyklu imprez „Koncerty Plenerowe w Parku Róż”. Laureatka Gorzowskiego „Motyla”. Podziwiałam jej kreatywność. Wspominam miło naszą współpracę.
Elżbieta Kuczyńska – odeszła w sierpniu 2018 roku. W Gorzowie od 1972 roku. Z zawodu inż. elektryk. Ukończyła Politechnikę Poznańską. Ukończyła też Studium Kultury żywego słowa UW. Studium pomocy psychologicznej na Uniwersytecie Poznańskim i studia teologiczne w Gorzowie. Pracowała w Dziale Teatru w WDK i potem także w takim dziale Młodzieżowego Domu Kultury. W czasie studiów na Politechnice, zainteresowała się piosenką poetycką. W roku 1986 zdobyła uprawnienia ministerialne do wykonywania zawodu piosenkarki. Wcześniej zdobyła kilka ważnych nagród, m. in. „Złoty Samowar” w Zielonej Górze, „Złoty Pierścień” w Kołobrzegu. Była Laureatką opolskich debiutów i laureatką Festiwalu Śpiewajmy Poezję w Olsztynie. W Gorzowie prowadziła różne grupy teatralne i recytatorskie. Sama śpiewała jako solistka, akompaniując sobie na gitarze. Śpiewała też w gorzowskiej Cerkwi w chórze „Sotiria”. Nagrała kilka płyt (wcześniej kaset). Współpracowała z gorzowskim radiem i Teatrem im. J. Osterwy. Laureatka gorzowskiego „Motyla”. Przyjaźniłyśmy się.
Maria Łozińska – odeszła w kwietniu 2018 roku.W latach 1963 – 1976 kierowała Gorzowskim Domem Kultury „Kolejarz”.Osoba obdarzona nieprzeciętną charyzmą. Całe swoje życie poświęciła pracy na rzecz wzbogacania kultury duchowej mieszkańców Gorzowa. Także kierowniczka Klubu EMPiK i Muza słynnego stolika nr 1. Była osobą wszystko wiedzącą. Umiała błyskotliwie opowiadać o zdarzeniach i ludziach , których poznała w czasie kierowania tymi placówkami kultury. Po odejściu na emeryturę działała w Stowarzyszeniu Promocji Kultury. Była też radną miasta Gorzowa.
Maria Morawska – odeszła w czerwcu 2018 roku. Opiekunka i propagatorka twórczości literackiej swojego męża Zdzisława. Z Gorzowem związana od 1945 roku. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydz. Biologii. Aktywna uczestniczka Gorzowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Była jego współtwórczynią. Zapalona turystka. Aktywna uczestniczka Dyskusyjnego Klubu Książki przy WiMBP w Gorzowie. Ostatnio także malarka. Zaprzyjaźniłyśmy się podczas wspólnych spotkań na DKK.
Władysława (Dziunia) Staryszak – odeszła w październiku 2018 roku. Gorzowianka, urodzona we Lwowie. Pedagog, animatorka życia kulturalnego. Pracowała w szkole, w Urzędzie Miasta, w domu kultury „Kolejarz”. W Kuratorium Oświaty i na emeryturze w Klubie „Jedynka”. Działała na rzecz integracji środowisk gorzowskich seniorów. Była członkiem i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo Wschodnich oraz Stowarzyszenia Wspólnota Polska.
Pomysłodawca i współtwórczyni wielu imprez dla dzieci, młodzieży i dorosłych, szczególnie seniorów. Współrealizatorka Festiwalu „Kresoviana”. Odznaczona m.in. „Złotym Dukatem Lubuskim” za wspieranie i promowanie życia kulturalnego regionu. Byłyśmy od dawna w przyjaźni.
Anna Makowska – Cieleń – odeszła w grudniu 2016 roku. Nauczycielka, regionalistka, publicystka, animatorka życia kulturalnego. Sybiraczka. Pod koniec lat pięćdziesiątych pracowała w Miejskiej Bibliotece Publicznej. W latach 1964 – 75 pracowała jako polonistka w LO nr 19 (później II LO im. M. C Skłodowskiej). W latach 75-79 w Wydziale Kultury UM. Potem jeszcze jako nauczyciel w Zespole Szkół Gastronomicznych. W latach 1997 – 2005 w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym. Współorganizatorka Gorzowskiego Towarzystwa Kultury. Była też prezesem koła miejskiego Związku Sybiraków. Była inicjatorką Nagrody Kulturalnej im. Janusza Słowika i przewodniczącą kapituły. Współpracowałyśmy „od zawsze”.
Zbigniew Bocian – odszedł 2016 roku. Muzyk, instruktor muzyki, pedagog, animator kultury. Z Gorzowem był związany od roku 1978. Absolwent Myśliborskiego Liceum Pedagogicznego, Studium Nauczycielskiego w Gorzowie i Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Nauczyciel muzyki i wiedzy o kulturze w I oraz IV LO. Działał w różnych gatunkach muzyki i śpiewu. Największe laury zdobywał z zespołem wokalnym „Akord”, m. in. na Festiwalu w Zielonej Górze. Zdobył wtedy Brązowy Samowar i nagrodę Min. Oświaty i Wychowania. Współpracował m. in. z zespołem tańca Ludowego i współczesnego „Słoneczna Gromada” w Barlinku. W Gorzowie z Zespołem Tańca Ludowego „Mali Gorzowiacy” i zespołem „Buziaki”. Był konsultantem muzycznym w WDK. Na emeryturze prowadził chór na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Przyjaźniliśmy się też „od zawsze”.
Ludwik Lipnicki – odszedł w 2021 roku. Profesor, doktor nauk biologicznych, nauczyciel akademicki w gorzowskiej AWF. Urodził się w Łubiance. Mieszkał w Drezdenku. Absolwent Gorzowskiego LO nr 19 (II LO), SN i Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu. Działacz na rzecz ochrony środowiska. Autor i współautor książek naukowych i popularnonaukowych. Jako poeta zadebiutował w 1986 roku. Wydał kilka tomików poetyckich i książek prozatorskich. Poznałam Go przez Jego Tatę Michała, recytatora, z którym byłam bardzo zaprzyjaźniona.
Jan Kupczyński – odszedł w styczniu 2009 roku. Muzyk. Po ukończeniu studiów związał się z Teatrem Polskim, Przedsiębiorstwem „Estrada” i Cygańskim Zespołem Pieśni i Tańca „Roma”. Po powrocie do swojego rodzinnego miasta, Strzelec Krajeńskich rozpoczął pracę w domu kultury i Szkole muzycznej, gdzie pełnił funkcję dyrektora. Powołał do życia znany w kraju zespół muzyczny „Czas”, z którym koncertował w kraju i za granicą. Zdobywając prestiżowe nagrody w różnych muzycznych konkursach. Był współtwórcą Ogólnopolskiego Konkursu Gitary Klasycznej. Był wojewódzkim konsultantem muzycznym w WDK. To On skomponował dwa hejnały, dla Gorzowa i Strzelec Kraj. Współpracowaliśmy bardzo owocnie i przyjaźniliśmy się.
Ireneusz Krzysztof Szmidt – odszedł w maju 2021 roku. Urodził się w Zgierzu. Dorosłe życie spędził w Szczecinie i w Gorzowie. Absolwent Studium Teatralnego w PWST w Krakowie.Po eta, dramaturg, reżyser, krytyk teatralny, wydawca. Opiekun młodych poetów. Założyciel Gorzowskiego Oddziału ZLP i jego Prezes. Pomysłodawca i twórca czasopisma literackiego „Pegaz Lubuski” . Wcześniej współtwórca „Arsenału Gorzowskiego”. Laureat gorzowskiego „Motyla” i nagrody literackiej „Wawrzyn Lubuski” . Współtwórca Klubu Literackiego „Poeci Okrągłego Stołu”. Przez ponad 15 lat prowadził warsztaty literackie dla młodzieży i dorosłych zrzeszonych w tym klubie. W 2020 roku obchodził: 85- lecie urodzin, 65- lecie pracy twórczej i 55-lecie przyjęcia do ZLP. Znaliśmy się jeszcze z woj. szczecińskiego i przyjaźniliśmy się też „od zawsze”.
Krzysztof Tuchalski – odszedł w lipcu 2021 roku. Aktor. Pochodził z Elbląga. W Gorzowskim Teatrze pracował 25 lat. Brał udział w bardzo wielu przedstawieniach dla dorosłych, młodzieży i dla dzieci. Był bardzo uczynny. Od czasu do czasu zasiadał w gremiach jurorskich różnych przeglądów teatralnych i recytatorskich. Byliśmy w przyjaźni.
Teresa Lisowska – Gałła – odeszła w 2022 roku.
Aktorka. Absolwentka łódzkiej filmówki. W latach 1979 – 2018 związana z Teatrem Gorzowskim. Także reżyserka i współtwórczyni Studia Teatralnego dla Dzieci i Młodzieży. W ostatnich latach, po przejściu na emeryturę była także inspicjentką. W swoim dorobku aktorskim ma na koncie kilkaset ról. Laureatka licznych nagród za role teatralne i za dorobek aktorski. Laureatka gorzowskiego „Motyla” i „Pierścienia Melpomeny”. Byłyśmy w przyjaźni.
Grażyna Wojciechowska – odeszła w 2022 roku. Absolwentka LO nr 19 (II LO) i Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego. Nauczycielka wychowania fizycznego w wielu gorzowskich szkołach. W latach 1983 – 2010 członek ZNP. W początkach lat 80 -tych radna WRN, a od lat 1994 MRN. Była kuratorem społecznym w wydziale rodzinnym Sądu Rejonowego. Współpracowała z wieloma organizacjami i stowarzyszeniami społecznymi. Założycielka i prezeska Fundacji „Czysta woda”, w ramach której współorganizowała różne festyny i wypoczynek letni dla dzieci i młodzieży z rodzin ubogich. Współorganizowała m. in. spotkania wigilijne. Odznaczona Odznaką Honorową Za zasługi dla województwa Lubuskiego. Trochę się z Nią zaprzyjaźniłam, gdy uczestniczyłam z Jej biurem podróży w wycieczce do Włoch i na Sycylię. Potem byłyśmy dobrymi znajomymi.
Leszek Bończuk – odszedł 10 października 2023. Muzyk. Urodził się i mieszkał w Myśliborzu. Absolwent tutejszego LO i Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Pracował w Dębnie Lubuskim. Od 1975 roku w Wydziale Kultury Gorzowskiego Urzędu Wojewódzkiego. Inicjator albo współtwórca wielu imprez, m in. Festiwalu Zespołów Cygańskich „Romane Dyvesa” , Przeglądu PARA, Ogólnopolskiego Spotkania dla nieprofesjonalnych twórców SMAK w Myśliborzu. (Gł. Organizator WDK). Wigilia kultur. I jeszcze wielu innych. Jego konikiem były szkoły muzyczne, przyczynił się do powstania takowych w Myśliborzu, Strzelcach Krajeńskich i Międzyrzeczu. Leszek był nietuzinkowym pracownikiem i urzędnikiem. Też „od zawsze” byliśmy w przyjaźni.
Jadwiga Kowaleczko – odeszła w 2022 roku. Nauczycielka geografii. Animatorka i działaczka kultury. Harcerka i regionalistka. Absolwentka Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Podczas pracy w Gorzowie organizatorka Szczepów drużyn harcerskich. Od 1977 roku zatrudniona w Kuratorium Oświaty, jako wizytator. A od 1992 w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym. Zajmowała się tu doskonaleniem nauczycieli z zakresu edukacji kulturalnej i regionalnej. Współtwórca i współrealizator Przeglądu zespołów PARA. Pomysłodawca i dyrektorka Festiwalu Zespołów tanecznych dla dzieci i młodzieży. Obecnie jest to Festiwal międzynarodowy i prowadzi go MDK. Byłyśmy prawie nierozłączne przy organizacji i realizacji Przeglądu zespołów we wszystkich dziedzinach sztuki PARA. Oraz wielu konkursów recytatorskich
Klara Rawicz Lipińska – odeszła w listopadzie 2021. Artysta plastyk. Od trzeciego roku życia mieszkanka Gorzowa. Absolwentka I LO. Po maturze ukończyła Państwową Szkołę Architektury. W roku 1986 ukończyła ASP w Poznaniu. Pracowała w Dziale Plastyki WDK i w Domu Kultury „Małyszyn” upowszechniając sztukę. Organizowała plenery i wystawy. Była członkiem Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Plastycznej. Jako plastyk uprawiała malarstwo i rysunek. Brała udział w licznych wystawach w kraju oraz w Niemczech i we Włoszech. Wcześniej zajmowała się projektowaniem tkanin dla gorzowskiej Silwany i Korala w Myśliborzu. Jej bardzo ważnym osiągnięciem było powołanie do życia w Gorzowie Liceum Plastycznego, którego była długoletnią dyrektorką. Odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi. Dobrze się nam współpracowało.
Jacek Walczak
Był akustykiem w Wojewódzkim Domu Kultury. Potem założył własną firmę. Współpracował z Klubem „Pod Filarami”. Zwolennik piosenki poetyckiej. Uczestniczył w OKR w kategorii Poezji śpiewanej. Czasem mnie pytał, czy mam bardziej oddanego przyjaciela… Chyba nie miałam.
Eugeniusz Konieczny – odszedł w lipcu 2023 roku.
Gorzowski poeta, członek Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury. Od czasu do czasu uczestnik warsztatów poetów „Okrągłego stołu”. Pisał dużo. Często Jego wiersze dotyczyły spraw polityki. Pisać zaczął jeszcze na studiach (WSP Zielona Góra). Uczestniczył prawie we wszystkich imprezach literackich.
Janina i Edward Rutkowscy moi Rodzice. Lucyna i Edward Robak – moja siostra i szwagier – odeszli dość dawno. Ciągle są w mojej pamięci.
========================
Wszystkich Świętych, 1 listopada – uroczystość w kościele katolickim ku czci wszystkich świętych chrześcijan. Upamiętnia wszystkich świętych, którzy osiągnęli stan zbawienie (Wikipedia)
Na pewno nie są to wszyscy, których znałam i z którymi w swoim życiu zawodowym współpracowałam. I czasem się przyjaźniłam.
Niech im ziemia lekką będzie.
Ewa Rutkowska
31 października 2023
340 total views, 1 views today
[0]