„A to Polska właśnie” – i właśnie dla tych słów warto i trzeba pójść do Teatru imienia Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim na „Wesele” Wyspiańskiego aby poczuć dreszcz patriotycznych emocji. Spojrzeć na siebie i ówczesnych Polaków, ocenić ich z perspektywy ale także z teraźniejszości. Zobaczyć co się zmieniło, co stoi w miejscu albo się cofa a co jest ciągle wspólne. I po to by zimny dreszcz przeszył od czubka głowy do samych stóp.
W „Weselu” wystąpili wszyscy gorzowscy aktorzy. Nawet, ci którzy mieli niewiele do powiedzenia, powiedzieli wiele.
Pierwszy akt prawdziwie „weselny”. „Chocholi taniec” – potrząsa aktorami a wstrząsa widzami. Targa Polakami, dumnymi i byle jakimi, wczorajszymi i dzisiejszymi. Czy naprawdę ocuci ich i otrzeźwi?
Tłum gości tańczy na wirującej scenie, obraca się, zasiada przy stole, znowu tańczy, szaleje i balansuje jak w tańcu św. Wita. A muzyka brzmi i dudni i znowu brzmi a potem tupie, bo żegna ojczyznę z Michałem Ogińskim. A tę muzykę dozują Marek Zalewski – klawisze i Daniel Maternik – gitara.
Czy wszystkim się podoba takie wykonanie? Młodzieży tak! Nie jest za głośno, jest w sam raz. I o to chodzi. A starsi ? Mają coś dla siebie szczególnie w drugim akcie a może już od połowy pierwszego. Muzyka pozwala słyszeć słowa i ruch też się wyciszył.
Aby dostrzec wszystkie efekty scenografii, światła, barwy, ruchu , strojów, muzyki oraz skomplikowanej choreografii, trzeba „Wesele” obejrzeć dwukrotnie. Trzeba przebrnąć sercem i rozumem przez pierwszy akt, by potem w drugim upajać się słowem Leszka Perłowskiego w roli Gospodarza czy dawno nie widzianej Bożeny Perłowskiej ale za to teraz usłyszanej. I to jak! Ktoś po spektaklu powiedział: „wspaniała Perłowska, widać stara szkoła”. Powtórzyłam jej tę opinię. „Że szkoła! To rozumiem, ale stara? – zachwyciła się aktorka. Także Bartosz Badura w roli poety i kwestia z Panną Młodą……. „A to Polska właśnie”. I ten Chochoł, taki inny ale jakże polski. A w tej roli Marzena Wieczorek.
Nie sposób ocenić i wymienić wszystkich aktorów. Ale wszystkim na czele z dyr. Janem Tomaszewiczem podziękować trzeba. Tym bardziej w czasach gdy polski teatr kuleje, gdy jedni mają wzloty a inni – upadki.
My wylatujmy z młodością nad poziomy!
Opracowanie i reżyseria: Agata Biziuk
scenografia i kostiumy: Katarzyna Pielużek
ruch sceniczny: Anita Podkowa
muzyka: Piotr Klimek
reżyseria światła: Monika Sidor
multimedia: Agata Nawrocka
praca nad słowem: Natalia Sakowicz
asystent reżysera: Bogumiła Jędrzejczyk
Spektakl w reżyserii Agaty Biziuk pokazuje, że arcydramat Wyspiańskiego po ponad stu latach, które dzielą nas od jego powstania, nie traci na swej aktualności. To co boleśnie dotykało naszych przodków ze smutkiem odkrywamy u siebie dzisiaj. Idea wspólnotowości naszego społeczeństwa leży w gruzach z powodu braku komunikacji i niemożliwości podjęcia wspólnego czynu. Bohaterowie uwięzieni we własnych przywarach, kliszach, nie mają możliwości przełamania wzajemnych uprzedzeń. „Chocholi taniec”, w rytm którego kręcą się sprawy ważne i błahe, wielcy i mali bohaterowie – trwa nadal.
Autorzy inscenizacji, by uaktualnić podejmowane przez Wyspiańskiego wątki, przenoszą akcję dramatu w czasy współczesne. Plastyka podejmuje wątek Polski w budowie, gdzie na radykalnej granicy, tradycja spotyka się z nowoczesnością, pieczołowitość z niedoróbką, a kicz z elegancją. Radykalizm ludzkich postaw i zaściankowość myślenia podkreśla stworzona przez Piotra Klimka mocna repetytywna warstwa muzyczna.
Obsada:
Michał Anioł
Bartosz Bandura
Beata Chorążykiewicz
Teresa Lisowska-Gałła
Joanna Ginda
Bogumiła Jędrzejczyk
Przemysław Kapsa
Mikołaj Kwiatkowski
Marta Karmowska
Anna Łaniewska
Jan Mierzyński
Edyta Milczarek
Karolina Miłkowska-Prorok
Artur Nełkowski
Leszek Perłowski
Bożena Perłowska
Kamila Pietrzak-Polakiewicz
Bożena Pomykała-Kukorowska
Joanna Rossa
Krzysztof Tuchalski
Marzena Wieczorek
Darian Wiesner
Cezary Żołyński
2,335 total views, 2 views today
[0]