Dwa teatry połączyły siły. Teatr im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku i Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim zrealizowały spektakl wg Jerzego Szaniawskiego „Lekkoduch” i zrodziła się forma musicalowa przedstawienia, które powstało sto lat temu.
Jak zapowiedziała na wstępie Joanna Rossa aktorka gorzowskiego teatru, Szaniawski pisał tę sztukę, trochę z myślą o Osterwie w roli lekkoducha. W skrócie można określić, że napisana została jako muzyczna komedia o ratowaniu drzew i siebie. Szaniawski studiował nauki przyrodnicze, stąd być może tematyka ekologiczna ale również pokazująca ówczesne stosunki społeczne i polityczne, które toczą się kołem i dlatego spektakl jest ciągle aktualny.
Reżyserii podjął się dyr. gorzowskiego teatru Jan Tomaszewicz, który podczas spotkania aktorów z widzami powiedział, że w tym spektaklu pokazane są te problemy, które były zauważane przez Szaniawskiego w okresie międzywojnia i one zostały tu również zapisane. Powstał tekst do muzyki, którego autorem jest Andrzej Ozga. Muzykę opracował Marek Zalewski, który podkreślił, że zastosował muzykę kabaretową i zauważył, że właśnie ta forma przyjęta została w pozytywny sposób. Choreografię przygotował Bartosz Bandura, twierdząc, że bardzo odpowiadała mu taka forma, gdzie wszystko jest zwarte a kierunki tego dążenia dodały pewnego sznytu, nowej myśli. Scenografię do spektaklu stworzył Krzysztof Małachowski z Płocka.
Po zakończonym przedstawieniu usłyszałam bardzo przychylne opinie na temat tej sztuki. Taniec i muzyka górowały w pochlebstwach ale całość była doskonale skomponowana, mimo iż na początku akcja wydawała się zbyt wolna jednak ku zaskoczeniu stopniowo wzrastała. Niespodzianką było zastosowanie stroboskopowych świateł, tworzących efekt skokowego poruszania się.
W spektaklu wystąpili: Aleksander Maciejczyk, Szymon Cempura, Maja Rybicka, Jakub Matwiejczyk, Dariusz Poleszak-Hass, Piotr Bała, Mariusz Pogonowski, Magdalena Tomaszewska, Henryk Jóźwiak, Bogumił Karbowski, Katarzyna Wieczorek, Barbara Misiun, Dorota Cempura, Henryk Jóźwiak, Dorota Cempura
Przy okazji tego spektaklu warto przypomnieć sylwetkę Jerzego Szaniawskiego. Urodził się 10 lutego 1886 roku w Zegrzynku nad Narwią, zmarł 16 marca 1970 roku w Warszawie. Wychował się w domu ziemiańskim, inteligenckim, który odwiedzali pisarze i artyści, między innymi bywała tam Maria Konopnicka. Rodzice Szaniawskiego byli miłośnikami teatru.
Po wybuchu II wojny światowej Szaniawski przeniósł się do Warszawy. Działał w ruchu oporu. Po wojnie mieszkał w Krakowie. W 1946 roku napisał swoją najgłośniejszą sztukę – Dwa teatry. Studiował nauki przyrodnicze, w Lozannie uczył się w Instytucie Rolniczym.
W ostatnich latach życia usunął się w cień, a w wieku 76 lat ożenił się z Anitą Szatkowską ale nadal żył samotnie. Zmarł 16 marca 1970 roku w Warszawie.
87 total views, 1 views today
[0]