Pielgrzymka jest powszechną formą religijności, a w kontekście chrześcijańskim zalicza się ją do tzw. pobożności ludowej. Pielgrzymowanie znane już było w czasach Starego Testamentu. Nowy Testament przedstawia Jezusa jako pielgrzyma nawiedzającego świątynię w Jerozolimie, a początek misji Kościoła umieszcza w kontekście świątecznego zgromadzenia żydowskich pielgrzymów przybyłych do Jerozolimy na święto Pięćdziesiątnicy. Chociaż pielgrzymka nie należy do obowiązkowych praktyk chrześcijanina, to jednak Kościół uznaje jej wartość i do niej zachęca. Pielgrzymka przypomina wiernym, że całe ich życie jest drogą do nieba. Pomaga ona również w kształtowaniu ducha pokuty i nawrócenia. Jednocześnie stanowi wyraz radości i świętowania jako oddech od codziennej monotonii oraz okazja do okazywania i doświadczenia chrześcijańskiego braterstwa. Pielgrzymka to ponadto akt kultu. Pielgrzym udaje się do sanktuarium, by spotkać się z Bogiem i oddać Mu cześć. W końcu pielgrzymka to możliwość doświadczenia wspólnoty z Bogiem i innymi pielgrzymami, a także sposobność do dzielenia się wiarą i głoszenia jej.