Myśl co chcesz, ale myśl! Możesz myśleć na różne sposoby wykorzystując intelekt, atawistyczne zapędy czy misterne uczucia. Czytanie, nie jest stratą czasu na oczekiwanie rozwiązania podanego na tacy, bo takie może się wcale nie pojawić. Wszystko może się zerwać jak nić życia w okamgnieniu.
Między jawą a snem. Mitem a realizmem. Historie oderwane a jednak się łączące. Trafne spostrzeżenia, na które nie zwraca się uwagi na co dzień, ponieważ są zwykłe a jednocześnie frapujące, zwykłe w swej niezwykłości.
Wierzący praktykujący, mogą wzmocnić się w wierze. Niepraktykujący mogą zacząć próbować. Ateiści stać przy swoim. Agnostycy – szukać, myśleć i bić się z myślami. Wszyscy mogą czuć się wolni, jednocześnie zdając sobie sprawę co wolno.
Nie będę streszczać. To są lektury do czytania nie do opowiadania. Nade wszystko, do myślenia. Jedno ze spostrzeżeń pisarki na temat Kościoła: – jest patriarchalny ale w kościele zawsze jest więcej kobiet.
Według mnie piękno języka Olgi Tokarczuk zachwyca, urzeka. Sceny z intymnego świata, są tak dotknięte albo nawet muśnięte, że wyobraźnia jest poruszona a czasem szarpnięta. Bez perwersji, wulgaryzmów, z szacunkiem do człowieka i polskiej mowy.
To piękne bajki przeniesione w dojrzałość. A w bajkach też bywa szczęśliwie i strasznie – jak w życiu. – Pisanie powieści jest dla mnie przeniesionym w dojrzałość opowiadaniem sobie samej bajek. Tak jak to robią dzieci zanim zasną – napisała noblistka w „Podróży ludzi księgi”.
– Miłość nie może być grzechem – pisze Tokarczuk. – Miłość jest grzechem, kiedy nie stoi za nią prawo i błogosławieństwo – podpowiada autorka, ukazując grozę: – Jeżeli mnie kochasz, to przestań kochać – mówi w „Biegunach” słowami żonatego Markiza do kochanki.
Subtelne opisy przyrody wciągają czytelnika do lasu, do głębi żywych tkanek, do środka drzewa, a czasem nawet do poszczególnych komórek, z możliwością wyobrażenia sobie ich cytoplazmatycznej zawartości. Chcesz czytać jeszcze, a już się kończy. Możesz sobie dopowiedzieć, możesz się zastanowić, przenieść się do przeszłości i wyruszyć w przyszłość.
Natomiast „Anna Inn w grobowcach świata” – to uwspółcześniony przez Olgę Tokarczuk – mit sprzed czterech tysięcy lat, bazujący na historii sumeryjskiej bogini Inannie, która postanowiła przezwyciężyć śmierć. Czy człowiek współczesny zrozumie odwieczny temat: życia i śmierci? – Na pewno nie – ale przynajmniej ma okazję do zastanowienia, zatrzymania się i podumania nad egzystencją.
Moje przemyślenia po lekturze:
- „Dom dzienny, dom nocny”:
2. E.E
3. Podróż ludzi księgi
4. Bieguni
5. Gra na wielu bębenkach
6. Anna In w grobowcach świata
Przede mną Księgi Jakubowe.
Wanda Milewska
1,100 total views, 1 views today
[0]