O książce, która miała być rozmową – rzeką, ale śmierć bohatera tę rozmowę przerwała, o współpracy z gorzowskim teatrem, o mieście zwanym „Wieżą Babel”, o propozycjach dla chorych na schizofrenię oraz o nowym projekcie na rzecz osób niewidomych – opowiedział dyrektor Teatru Modrzejewskiej w Legnicy Jacek Głomb.
W Kawiarni „Art. Cafe” działającej przy Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim odbyła się 22 lutego promocja książki pt.„Życie niedokończone”. Jest to zapis rozmowy Jacka Głomba z Lechem Raczakiem, który zmarł dwa lata temu.
Lech Raczak – reżyser teatralny, teatrolog, dramatopisarz i pedagog, urodził się 27 stycznia 1946 w Krzyżanowie, zmarł 17 stycznia 2020 roku w Poznaniu.
W gorzowskim teatrze Lech Raczak wyreżyserował w 2015 r. „Bal w operze” wg Juliana Tuwima.
Jacek Głomb powiedział, że książka jest opowieścią o niezwykłym człowieku, „ciekawych czasach”, w jakich przyszło mu żyć i spojonym z tymi czasami teatrze, który współtworzył. Raczak od 2002 roku współpracował z legnickim teatrem.
– To jest książka do czytania, ją się naprawdę dobrze czyta (śmiech) – stwierdził autor, podkreślając, że jest dobrze wydana (żywosłowie. wydawnictwo z Krakowa), dobrze złożona, są świetne zdjęcia, niektóre po raz pierwszy publikowane. Dotarliśmy do perełek – mówił Jacek Głomb podkreślając, że nie pretenduje do miana pisarza: – Napisałem tę książkę z przyjaźni by wypełnić lukę, a tą luką było to, że wszystkie „branżowe” wywiady z Lechem, które powstały w Poznaniu a zaczynają się od Teatru Ósmego Dnia (1964 r.), którego współtwórcą był Lech Raczak. Tak jakby nie było Jego świata przed „ósemkami”.
– Wywiad miał dotyczyć całego życia Lecha, miał być rozmową – rzeką, ale niestety został przerwany i zakończył się na okresie stanu wojennego. Natomiast skłonności Lecha do dygresji „uratowały” tę rozmowę, która kończyła się na roku 1982. Tak naprawdę on wybiegał dygresjami do przodu i stąd przekaz jest także współczesny – mówił autor publikacji.
Jacek Głomb kilkakrotnie zaznaczał, że ten wywiad nie jest prawdą obiektywną, część sądów, które się tam znalazły na pewno są kontrowersyjne. Wywiad nie był autoryzowany, bo już nie mógł być. Jest to opowieść o dojrzewaniu w PRL-u, który jest kwestionowany politycznie albo opowiadany nostalgicznie.
Książka jest dostępna w księgarniach internetowych. Można ją także nabyć w gorzowskim teatrze.
Jacek Głomb wspominając współpracę z teatrem Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, powiedział, że zaczęła się jeszcze za dyrektorowania śp. Ryszarda Majora, który kierował tym teatrem w latach 1995 – 2002. Potem spotykał się z Janem Tomaszewiczem – obecnym dyrektorem. W roku 2011 wyreżyserował w Gorzowie swoją pierwszą premierę pt. „Zapach żużla”. – Rozważaliśmy jaki temat lokalny podjąć w mieście nad Wartą i padło na żużel – stwierdził Jacek Głomb. Sztukę napisała Iwona Kusiak.
Prawie każdego roku podczas Gorzowskich Spotkań Teatralnych także teatr legnicki prezentuje swoje przedstawienie. Dyrektor powiedział, że są to spektakle bieżącego repertuaru. – Jeden raz się zdarzyło, że przygotowaliśmy w koprodukcji z teatrem z Macedonii wspólny spektakl, wykorzystaliśmy czas pobytu Macedończyków w Polsce i pokazaliśmy „Przerwaną odyseję”.
Na pytanie o nagrodę, którą otrzymał wiele lat temu za działania na rzecz mniejszości narodowych dyr. Głomb wyjaśnił, że Legnica jest miastem nazywanym „Wieżą Babel” i trochę jest nią nadal. – Gdy w 1994 r. obejmowałem teatr w Legnicy to jeszcze te sprawy mniejszości nie były takie oczywiste jak teraz. Obecnie wszyscy pomagają, wszyscy są przyjaciółmi. Wtedy trzeba było umieć wyciągnąć do nich rękę – wspominał dyr. legnickiego teatru.
W Legnicy żyją przede wszystkim Łemkowie, działa tu Łemkowski Zespół Pieśni i Tańca „Kyczera„ , który kultywuje język i tradycje łemkowskie i jest bardzo mocno wpisany w rzeczywistość. Są Ukraińcy, część Łemków uważa się za Ukraińców a część nie. Są także Rosjanie, którzy zostali tu po 1993 r. są Niemcy – obywatele Polski, pochodzenia niemieckiego, Romowie, Macedończycy, którzy przyjechali jako Grecy w 1948 po wojnie domowej w Grecji.
Legniczanka Anda Rottenberg (historyk sztuki, krytyk i kurator wystaw) pisała, że w latach 60.tych niekoniecznie w Legnicy na ulicach słychać było język polski, to ona nazwała to miasto „Wieżą Babel”.
– Jest to miasto wielokulturowe, wielonarodowe i na tej bazie zbudowaliśmy nasz teatr – powiedział dyr. Głomb. Przykładem jest „Ballada o Zakaczawiu” Macieja Kowalewskiego, Krzysztofa Kopki i Jacka Głomba albo spektakl „Łemko” – napisany przez Roberta Urbańskiego z relacji Łemków legnickich i podlegnickich. Wtedy też zrodziła się ciekawa sytuacja, gdy starzy Łemkowie nas zaatakowali a młodzi Łemkowie nas bronili. W naszym teatrze podkreślamy, że tolerancja i współpraca jest podstawową sprawą, nie tworzenia „gett” i zamykanie się mniejszości – mówił Jacek Głomb.
Legnicki Teatr Modrzejewskiej pomaga ludziom chorym. – Mocno pomagamy ludziom w depresji, chorującym na schizofrenię czy po kryzysach psychicznych. Prowadzimy stałą nieodpłatną edukację teatralną, od poniedziałku do piątku blisko 150 osób objętych jest taką edukacja, w różnych grupach wiekowych, prowadzi ją współpracujące z teatrem Stowarzyszenie Inicjatyw Twórczych. Jedna z grup dedykowana jest osobom po kryzysach psychicznych, nazywa się „Pogotowie teatralne”..
Natomiast z Wrocławskim Teatrem Współczesnym obecnie realizujemy spektakl w koprodukcji. Jest to sztuka „Widzę nic”, debiut młodego literata Filipa Zawady. Jest to spektakl o niewidomych, w którym wystąpią cztery aktorki teatru z Legnicy, cztery aktorki z Wrocławia i jedna aktorka, która będzie grała w języku migowym. My uważamy, że świat jest jeden i niepotrzebne są sztuczne podziały. Chcemy pomagać ludziom i staramy się to robić – powiedział dyr. Jacek Głomb.
Jacek Głomb (ur. 1964) jest reżyserem teatralnym. Od 1994 roku dyrektor Teatru Modrzejewskiej w Legnicy. Laureat wielu nagród, m.in. Nagrody im. Konrada Swinarskiego (2001) czy Nagrody im. Zygmunta Hubnera – Człowiek Teatru (2018). Pod jego kierownictwem Teatr Modrzewskiej w Legnicy wystąpił m.in. w Wielkiej Brytanii (Fringe Festival w Edynburgu), USA, Turcji, Argentynie, Rosji.
Za działalność społeczną m.in. na rzecz mniejszości narodowych otrzymał Europejską Nagrodę Obywatelską od Parlamentu Europejskiego (2013).
Rozmawiała Wanda Milewska
654 total views, no views today
