milpress

Ciekawie pokazaną biografię Wisławy Szymborskiej w spektaklu „Tragedia Sztokholmska” w reżyserii Krzysztofa Popiołka, do którego należy także scenariusz i opracowanie muzyczne można obejrzeć w Teatrze Polskim w Szczecinie.

Reżyser wykorzystując fragmenty książki Joanny Gromek-Illg pt. „Szymborska. Znaki szczególne. Biografia wewnętrzna”zgrabnie przeprowadził widza przez  życiorys Noblistki wprowadzając trzy osoby grające Szymborską w różnych latach jej życia. Pokazał mniej znane wątki z  jej życiorysu, włączając do spektaklu muzykę z różnych okresów, także współczesną oraz ruch sceniczny, którego czas trwania pozwala na głębszą refleksję,  aby ponownie powrócić do fabuły.

Spektakl odwołuje się do korespondencji i twórczości poetki, dotyka zagadnień przykrych w jej biografii przez co ukazuje postać kobiety zdecydowanej, umiejącej przyznać się do błędnego wyboru a potem stawiającej czoła wszystkim, którzy skupiają się na tym aby w obliczu sukcesów, krytykować, podważać i przekreślać twórcę.

Elementy muzyczne i poetyckie, podkreślające bieg historii i jej zawirowania wpływają na to, że spektakl ogląda się z ciekawością. Zaletą jest dwukrotne podanie najważniejszych momentów z  życiorysu.

Dobrze jest przygotować się przed spektaklem czytając biografię Noblistki, ale zaletą spektaklu jest to, że widz nieprzygotowany wyjdzie wyedukowany.

Nie zabrakło oczywiście cennych cytatów z powiedzeń Szymborskiej. Miedzy innymi był cytat ze Sztokholmu, kiedy powiedziała: „Podobno w przemówieniu pierwsze zdanie jest zawsze najtrudniejsze. A więc mam je już poza sobą”.

-Dalej mówiła w przemowie noblowskiej: „Wszelka wiedza, która nie wyłania z siebie nowych pytań, staje się w szybkim czasie martwa, traci temperaturę sprzyjającą życiu. (…) Dlatego tak wysoko sobie cenię dwa małe słowa: <nie wiem>. Małe, ale mocno uskrzydlone. Rozszerzające nam życie (…)”. Nie wiem – te właśnie słowa przywiodły ją do Sztokholmu, „gdzie ludzi o duchu niespokojnym i wiecznie poszukującym nagradza się Nagrodą Nobla”. /https://teatrpolski.eu/

„Gdyby Maria Skłodowska Curie nie powiedziała sobie – nie wiem, byłaby tylko nauczycielką chemii” – tak też stwierdziła Szymborska.

Rolę Wisławy nr 1 w spektaklu gra Katarzyna Bieschke-Wabich, którą po przedstawieniu spotkałam w teatralnej stylowej kawiarence. Aktorka przyznała, że spektakl jest wymagający ale praca z reżyserem Krzysztofem Popiołkiem była niezwykle budująca, dzięki jego doświadczeniu, wyrozumiałości i spokoju.

Tragedią Sztokholmską – Wisława Szymborska nazwała czas otrzymania literackiej Nagrody Nobla w 1996 roku, co miało związek z szumem medialnym, jaki powstał wokół jej osoby.

Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku niedaleko Poznania na terenie obecnego Kórnika, zmarła 1 lutego 2012 w Krakowie. Była bardzo dobrze wychowana, niezwykle skromna, zaznała pałacowego życia, co między innymi wpłynęło na jej umiejętność taktownego zachowania i bycia damą. Kiedy zostałą Noblistką, ten fakt zburzył jej spokojne, poetyckie życie. Musiała  występować i zabierać głos w różnych sprawach, czego bardzo nie lubiła.

Kolejny spektakl „Tragedii Sztokholmskiej” już 27 października o godz. 16 na Scenie Szekspirowskiej.

Obsada:

Wisława 1 -Katarzyna Bieschke-Wabich

Wisława 2 -Dorota Chrulska

Wisława 3 -Ola Gurdziel

Artur 1 – Sławomir Kołakowski

Artur 2 – Marcin Sztendel

Matka – Lidia Jeziorska

Ojciec – Jacek Piotrowski

Siostra – Paulina Maria Janczak

Kornel – Dariusz Majchrzak – gościnnie

Adam – Damian Sienkiewicz

Dziennikarka – Katarzyna Sadowska

Protestująca – Małgorzata Iwańska

Szympans – Piotr Bumaj

Karol Pruciak – gościnnie

Członek partii: – Mirosław Kupiec, Karol Olszewski

Statyści: Rafał Piątek, Sebastian Koral, Adam Pilarczyk, Marek Kowalko, Gwidon Kaźmierski, Paweł Poczobutt

Teatr Polski w Szczecinie ma 5 scen: Włoską, Szekspirowską, Kameralną oraz Imienia Jana Banuchy. Jest też scena kabaretowa Klubu Świętokradców Parafii Czarnego Kota Rudego, której   spektakle nawiązują klimatem do francuskich kabaretów literackich, twórczości artystów „Piwnicy pod Baranami” i najlepszych polskich kabaretów sprzed kilku dekad.

Tekst Wanda Milewska

Foto Grzegorz Milewski

137 total views, no views today

Na zdjęciu: Reżyser Tomasz Man

Foto wm

W najbliższą sobotę, odbędzie się kolejna premiera w Teatrze imienia Juliusza Osterwy, tym razem  na Scenie Letniej. Tytuł spektaklu „Moja ABBA”, autorstwa i reżyserii Tomasza Mana  wskazuje, że będzie śpiewająco przy akompaniamencie Marka Zalewskiego.

Wystąpią: Magdalena Kasperowicz, Kacper Kubryński, Jan Mierzyński, Tina Popko.

Inspiracją do napisania sztuki przez Tomasza Mana było wspomnienie gdy jego mama przyniosła kupioną spod lady płytę ABBY, na okładce której zespół pozował w Rolls-Royce pijąc szampana. Ośmioletni Tomasz zapytał wtedy: mamusiu, a gdzie jest taki raj? – Jest więc to trochę moja historia, pamiętam, że wychodziłem z gramofonem na balkon i tam śpiewałem a milicjanci kiwali, że nie wolno  – powiedział reżyser.

Tomasz Man po raz drugi reżyseruje w gorzowskim teatrze. W 2011 roku przygotował spektakl dla dzieci autorstwa Krzysztofa Bizio pod tytułem  „Rzeka pełna mleka”, którego akcja rozgrywa się na gorzowskim Zawarciu albo jak określił reżyser na Zamościu.

Tomasz Man, ma troje dzieci, to dla nich też pisał bajki. Przyznał, że bardzo lubi bajki. – A właściwie wszyscy jesteśmy z bajek – stwierdził reżyser, który ze swoich młodzieńczych lat zaczerpnął temat ABBY. Potwierdził, że „Moją ABBĘ” można  nazwać bajką dla dorosłych. Jest w niej historia miłosna, w której jedna z bohaterek kultywuje miłość do swojego ukochanego przez to, że kocha ABBĘ i śpiewa ABBĘ. – Tu się też przenosimy w przeszłość i sen. Jednocześnie jest to bardzo polska historia, ponieważ opowiadamy między innymi o roku 1976 kiedy ABBA przyjechała do Polski i dała wspaniały koncert. Główna bohaterka żywi się tym koncertem, kultywuje, śpiewa, naśladuje ruchy, szyje sobie kostiumy na wzór ABBY.

Na pytanie, co by dziś przekazał młodym ludziom, jaką radą by ich wsparł? Tomasz Man odpowiedział: – powiedziałbym im, to co dzieciom, żeby były w porządku czyli żeby kochali rodzinę. Tomasz Man, jak już wspomniał ma troje dzieci, a przy obecnym spektaklu współpracuje z żoną Anettą, która jest scenografem oraz córką Zuzanną wykonującą animację.

Natomiast aktor Kacper Kubryński w rozmowie z dziennikarzami powiedział, że aktorzy mieli ten komfort, że nie były to dla nich nowe, nieznane utwory. Odnalezienie się w tej muzyce przyszło może nie z łatwością ale ze sprawnością – powiedział aktor, przy okazji analizując fragment spektaklu, przedstawiający próbę ucieczki za Żelazną Kurtynę szybowcem w stronę Szwecji – przez ABBĘ albo dzięki ABBIE.

I to jest to główne wydarzenie, na którym opiera się cały spektakl. Kacper Kubryński nie chcąc zdradzać szczegółów, powiedział, że jeśli chodzi o morał to każdy na pewno wysnuje swój, natomiast on by proponował żeby dobrze przemyśleć każdą brawurową próbę ucieczki. Mimo, że jesteśmy młodzi, to utwory ABBY znamy od dzieciństwa, bo słuchali ich nasi rodzice i słychać ABBĘ wszędzie – stwierdził aktor grający rolę reżysera/chłopaka.

„Moja Abba” to historia o wielkiej miłości, którą zawsze nosi się w sercu do końca życia. To historia miłości do muzyki, którą się kocha, przy której się tańczy i zakochuje. To także historia młodości, do której zawsze się wraca, bo była szalona i pełna zabawy, beztroski. I to również historia o czasach, kiedy zdobycie płyty Abby graniczyło z cudem, bo stało się w kilometrowych kolejkach, żeby zdobyć upragnioną „czarną” winylową płytę. A na dodatek to historia przyjazdu Abby do Polski w 1976 roku i występu w legendarnym Studio 2, który wpisał się kolorowymi literami w szarą historię socjalistycznej Polski. Jest to też, a może przede wszystkim, historia o pasji, która kończy się spełnieniem marzeń i przy okazji sukcesem.

Scenariusz i reżyseria: Tomasz Man
Scenografia: Anetta Piekarska-Man
Choreografia: Artur Dobrzański
Wizualizacje: Zuzanna Piekarska
Kierownictwo muzyczne: Marek Zalewski

Występują:

Magdalena Kasperowicz – Córka/Dziewczyna
Kacper Kubryński – Reżyser/Chłopak
Jan Mierzyński – Mąż/Tato
Tina Popko – Żona

Marek Zalewski/Tymoteusz Zalewski – fortepian

Premiera 19 października 2024

165 total views, no views today