Tekst i foto Helena Tobiasz
GRÓB NAUCZYCIELKI FORTEPIANU JADWIGI DĄBROWSKIEJ DO LIKIDACJI. NIEOPŁACONY. KONIECZNA ORGANIZACYJNA I FINANSOWA MOBILIZACJA ŚRODOWISK MUZYCZNYCH
GRÓB NIEOPŁACONY PRZEZNACZONY DO ZAJĘCIA. Karteczka tej treści znalazła się na grobie Jadwigi Dąbrowskiej nauczycielki fortepianu, zmarłej 5 października 1969 r. w wieku 78 lat. Z danych uzyskanych w administracji cmentarza przy ul. Żwirowej wynika, że zaległości sięgają roku 1989 r. i opiewają na sumę 666,80 zł x 2 = 1333,60 zł. Należność można uregulować w ratach, począwszy od kwoty za pierwsze 20 lat po 1989 r., i dalej w miarę pozyskiwania środków – radzą w zarządzie cmentarza.
Jadwiga Dąbrowska zmarła bezpotomnie w Gorzowie. Pomnik wybudowała Szkoła Muzyczna – wyjaśnia szefowa Klubu Pioniera pani Zofia Nowakowska, która od wielu lat nie tylko porządkuje grób nauczycielki fortepianu, ale też poznała jej życiorys. W artykule pt.: „Początki życia muzycznego w Gorzowie Wielkopolskim w latach 1945-1950” opublikowanym w Nadwarciańskim Roczniku Historyczno-Archiwalnym nr 19, 2012 r. pani Nowakowska m. in. tak pisze: „Ciekawą biografię miała Jadwiga Dąbrowska. Urodziła się 1 XI 1901 r. w Wilnie, miała pochodzenie inteligenckie. Od szóstego roku życia uczono ją muzyki. Na pensjach w Warszawie i Lwowie przerabiała program gimnazjalny, ze szczególnym naciskiem na języki obce i muzykę. W latach 1915–1918 przebywała na studiach lingwistycznych w szwajcarskim Fryburgu, gdzie też z wyróżnieniem skończyła wyższe studia muzyczne w klasie fortepianu. W 1919 r. powróciła do kraju i we Lwowie, przebywając w internacie sióstr urszulanek uzupełniła znajomość języka polskiego. Równocześnie uczyła tam języka francuskiego i muzyki. Po powrocie do Wilna podjęła pracę w Gimnazjum sióstr Nazaretanek jako nauczycielka języków obcych i muzyki. W 1922 roku wyszła za mąż i zamieszkała w Warszawie, podejmując prace w rożnych instytucjach, zgodnie ze swoimi kwalifikacjami, np. w Misji Amerykańskiej, w Biurze Podroży Fracopol czy w Amerykańskiej Linii Żeglugowej w Gdyni. Uczyła w gimnazjum żeńskim w Warszawie na Koszykowej, równocześnie udzielała prywatnych lekcji muzyki i języków obcych. Również w czasie okupacji utrzymywała się z udzielania nauki muzyki i języków obcych. Po powstaniu warszawskim wróciła z tułaczki i przez 1945 rok pracowała w Polskim Radiu w Warszawie. W 1953 roku przeniosła się do Szczecina, w którym została zatrudniona w Konsulacie Brytyjskim jako angielska sekretarka-tłumaczka. Nadal udzielała lekcji muzyki. Od 1954 roku na stałe zamieszkała w Witnicy. Do Gorzowa przyjeżdżała ze Szczecina a potem z Witnicy na zaproszenie kierowników Orkiestry Symfonicznej. Od 1954 roku pracowała już w Państwowej Szkole Muzycznej w Gorzowie oraz w Społecznym Ognisku Artystycznym, ucząc gry na fortepianie i wychowania muzycznego. Zmarła w 1969 roku, pochowana jest na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wlkp.”
Grób nauczycielki fortepianu łatwo znaleźć. Mieści się w starej części cmentarza komunalnego przy ul. Żwirowej, po prawej stronie głównej alei, w pierwszym rzędzie od strony tej alei, na drugiej kwaterze, tuż za wysokimi iglakami. Internetowa wyszukiwarka grobów po wpisaniu nazwiska i imienia wskazuje miejsce z informacją: Jadwiga Dąbrowska ★ 08-08-1891 ✝ 05-10-1969 Kwatera: 08A Numer rzędu: 17 Grób: 10 Data wygaśnięcia opłaty: 09-10-1989.
Pozostaje mieć nadzieję, że przykra sytuacja związana z brakiem opłaty za miejsce pochówku wynikła z przeoczenia. Skoro Szkoła Muzyczna, w trudnych powojennych czasach ufundowała pomnik, to również teraz, w czasach prosperity nauk i środowisk muzycznych w Gorzowie, zajmie się koordynacją działań na rzecz zgromadzenia środków i uregulowania zaległości. Może znajdą się uczniowie, którzy podzielą się wspomnieniami o pani profesor od muzyki.
Helena Tobiasz
1,284 total views, 1 views today
[0]