milpress

Fot. 1 Bogusław Dziekański; Fot. 2 dr Sylwia Gawłowska; Fot 3 dr Andrzej Białkowski

Od 25 do 27 października 2018 roku odbywała się konferencja pod nazwą „ Codzienność i powszechność muzyki a praktyki popkulturowej edukacji”, którą zorganizowała m.in.  Akademia Gorzowska im. Jakuba z Paradyża przy współpracy z Jazz Club „Pod Filarami”, Polskim Stowarzyszeniem Jazzowym i Fundacją Polski Jazz.

O zamierzeniach konferencji powiedział Bogusław Dziekański szef Jazz Club „Pod Filarami”: – Celem jest pokazanie praktyk edukacji popkulturowej, które się pojawiają w naszym kraju coraz częściej. Ważnym jej elementem były gorzowskie dokonania z obszaru Małej Akademii Jazzu, bo ona się świetnie wpisuje w działania tej edukacji i stała się namacalnym dowodem sukcesu. W ten sposób można zachęcić i wzmocnić zainteresowania młodych ludzi do aktywnego uprawiania muzyki i to nie tylko muzyki jazzowej. Chodzi o to żeby młodzi ludzie stworzyli z instrumentu i muzyki źródło własnej ekspresji estetycznej – podkreślił Dziekański, twierdząc, że nie jest ważne to, czy będą kiedyś wirtuozami. – Jest to mało istotne. Ważne jest, aby poprzez muzykę młodzież mogła rozwijać osobowość. Małą Akademię Jazzu ukończyło około 50 tys. osób, a te wartości przekazywane przez dzieci biorące udział w dwuletniej edukacji trafiają potem do olbrzymiej rzeszy ludzi.

Dr Sylwia Gawłowska z Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu podkreśliła, że bardzo ważny jest muzyczny kontakt wspólnotowy, styczność z prawdziwym instrumentem. Bardzo istotna jest potrzeba obcowania dzieci z żywym dźwiękiem. Zauważa się duże zainteresowanie dzieci i młodzieży instrumentami. One chcą je dotknąć, chcą posłyszeć wydobywający się dźwięk z różnych instrumentów czasem egzotycznych. Jest to dla nich często doświadczeniem ekstrawaganckim i niedostępnym na co dzień. Ważny jest odbiór dźwięku bezpośrednio wyprodukowany a nie już przetworzony. Niestety przykrym doświadczeniem jest używanie przez dzieci i młodzież telefonów komórkowych, które są najbardziej powszechnym odtwarzaczem muzyki. Kiedyś były magnetofony, gramofony, rodzinne muzykowanie. Dziś zastąpione jest to telefonem. Dlatego w dzisiejszych czasach bardzo ważna jest edukacja muzyczna w formie wspólnotowej – mówiła dr Gawłowska.

Gorzowska Mała Akademia Jazzu zbudowała wspólnotę muzyczną, o jej zasługach i znaczeniu lokalnym i krajowym mówił dr Andrzej Białkowski, podkreślając wkład kulturowy Bogusława Dziekańskiego. Wiele miejsca naukowiec poświęcił wysokiej kulturze, której postrzeganie dziś i kiedyś jest bardzo odmienne.

Na zakończenie konferencji dr Andrzej Białkowski i Bogusław Dziekański podkreślili fenomen muzyczny Adama Bałdycha. – On potrafi swoją grą zająć kilkadziesiąt osób, czy gra w klubie, w szkole czy na sali koncertowej. Wtedy nawet nie słychać jak muchy latają. Swoim akustycznym brzmieniem wpycha słuchaczy w krzesła – mówił Dziekański.

Natomiast dr Białkowski powiedział m.in. że Adam Bałdych jest artystą magicznym, który działa w świecie magii muzycznej, potrafi tę magię wytwarzać ale potrafi nią także komunikować tak, że inni potrafią zrozumieć. Spotkanie z takim artystą jest bardzo ubogacające, ono się nie skończy w momencie kiedy artysta wyjdzie, ono czasem przez wiele lat jest wspominane jako wydarzenie i być może ewoluuje sposób spostrzegania jego muzyki, choć już to wszystko ma miejsce po.

1,278 total views, no views today

Urszula Śliwińska informuje.

„Gramy tak, by to słuchacz odczuwał przyjemność”

  Komuś, kto nie był dobry z matematyki może zakręcić się w głowie. Wzrok przyciąga tytuł koncertu „Na osiem smyczków”, na plakacie widzimy dziewięciu muzyków, a w programie m.in. trio i kwartet. Jaki będzie pierwszy w tym sezonie koncert kameralny i dlaczego warto nie przegapić tego wydarzenia? Między innymi na te pytania opowiada Anna Rutkiewicz, altowiolistka Orkiestry Filharmonii Gorzowskiej.

  Przed nami pierwszy w tym sezonie artystycznym koncert kameralny. I od razu duża niespodzianka – całkiem inne składy, nowe oblicze muzyków Orkiestry Filharmonii Gorzowskiej. Wystąpicie m.in. w oktecie, ale nie tylko. Skąd pomysł na takie nowe rozwiązania?

Anna Rutkiewicz: Rzeczywiście na scenie wystąpi najpierw trio i klasyczny kwartet, a następnie prawie wszyscy łączymy się i gramy oktet. Pomysł i inspiracja grania oktetu ma swoje źródło w oktecie Szostakowicza. Ostatecznie zdecydowaliśmy się jednak na oktet Brucha, w którym gra wiolonczela i kontrabas (a nie dwie wiolonczele, jak u Szostakowicza), stąd na plakacie promującym ten koncert znajduje się finalnie dziewięciu, a nie ośmiu muzyków.

Sama idea tego koncertu wzięła się jednak przede wszystkim z naszej silnej potrzeby wspólnego muzykowania. My zwyczajnie lubimy z sobą grać, prywatnie się przyjaźnimy i spędzamy z sobą dużo czasu. W składzie mniejszym, niż orkiestrowy mamy możliwość większej kreacji, pokazania siebie, pojawiają się detale, które w orkiestrze mogą się nieco zatracić. Co więcej, mamy potrzebę grania z sobą nie tylko w oktecie, ale też w mniejszych składach. Wybraliśmy więc takie utwory, dzięki którym my sami możemy się rozwijać i których granie będzie dla nas dużą przyjemnością.

  Jakie to będą utwory?

Anna Rutkiewicz: Trio Kodaly’ego jest na przykład bardzo wirtuozowskim utworem na wszystkie trzy instrumenty, które muszą się złączyć i stworzyć razem spójną całość. Z kolei  Kwartet „amerykański” jest jednym z najbardziej znanych utworów kameralnych Dvoraka i jest lubiany zarówno przez słuchaczy, jak również przez samych muzyków. Jest po prostu „wygodnie napisany” jak zazwyczaj mówimy w środowisku muzycznym.  Po przerwie usłyszymy wspomniany oktet Maxa Brucha, który należy do najwcześniej wykonywanych dzieł na taki zespół. Sam skład jest jednak bardzo niepopularny, łączy w sobie wielu muzyków. Często oktet to podwójny kwartet, jednak nie w przypadku kompozycji Brucha. Muszę przyznać, że wahaliśmy się przy wyborze repertuaru i tak naprawdę mieliśmy znacznie więcej pomysłów i chęć zagrania dodatkowo wielu innych kompozycji. Ograniczał nas jednak czas przewidziany na koncert. Dlatego mam wielką nadzieję, że nie jest to nasz ostatni projekt i te niezrealizowane pomysły ujrzą jeszcze światło dzienne.

Jak Pani powiedziała, prywatnie jesteście przyjaciółmi i zwyczajnie lubicie z sobą grać. Czy repertuar, jaki usłyszymy podczas tego koncertu będzie również przyjemnością dla naszych gości? Czy fakt Waszej zażyłości przekłada się na sposób grania i interpretacji tych dzieł?

Anna Rutkiewicz: Uważam, że to, jak bardzo muzycy się rozumieją ma zawsze ogromne znaczenie dla współpracy, a następnie jej efektu. Dlatego właśnie skład jest nieprzypadkowy. Co więcej, dzięki temu, że niemal na co dzień gramy z sobą, wiele technicznych trudności, z którymi zespoły się borykają, u nas nie występuje, ponieważ już dawno je pokonaliśmy. Gramy z sobą od wielu lat, więc poziom porozumienia i technicznego dopasowania jest znacznie wyższy.

Również w doborze repertuaru kierowaliśmy się tym, by były to kompozycje przyjemne dla odbiorców. Gramy dla publiczności i chcemy tworzyć coś, co będzie przede wszystkim dla niej miłe, przyjemne w odbiorze i taki z pewnością będzie ten koncert.

Koncert kameralny „Na osiem smyczków” w piątek 26 października o godz. 19.00

Bilety: 25 zł oraz 20zł z Kartą Seniora

1,416 total views, no views today

Urszula Śliwińska informuje

Podczas zaduszkowego koncertu w Filharmonii Gorzowskiej zabrzmią piosenki Leonarda Cohena. Polskie przekłady utworów kanadyjskiego wokalisty wykona Renata Przemyk. Koncert już 3 listopada.

  Wszystko zaczęło się od wydanej w 2006 roku książki Cohena „Book of longing”, zawierającej zbiór wierszy, prozy oraz tekstów piosenek wokalisty. Książka ta została następnie przetłumaczona na język polski przez Daniela Wyszogrodzkiego i ukazała się pod tytułem „Księga tęsknoty”. To właśnie z inicjatywy Wyszogrodzkiego w Teatrze Starym w Lublinie na podstawie wspomnianej książki powstał spektakl „Boogie Street”, w którym śpiewa Renata Przemyk. Już wkrótce projekt ten będzie dostępny dla gorzowskiej publiczności na deskach Filharmonii Gorzowskiej. Piosenki prezentowane podczas koncertu pochodzą z albumów Leonarda Cohena wydanych już po 2000 roku, m.in. z popularnego w Polsce Ten New Songs z 2001 i Dear Heather z 2004 roku.

– Czasem potrafi być zwiewny, czasem wręcz dosadny. Nie ma ścian, ograniczeń – mówiła o Leonardzie Cohenie Renata Przemyk w wywiadzie z Gazeta Wyborczą krótko po premierze spektaklu.

Ze spotkania Renaty Przemyk z pieśniami Leonarda Cohena powstała zupełnie nowa jakość. Ci, którzy tylko trochę znają twórczość kanadyjskiego barda, być może nie skojarzą nawet niektórych piosenek śpiewanych przez artystkę z pełnymi melancholii i nieco depresyjnymi oryginałami. Ci zaś, którzy znają ją dobrze, mogą poczuć miłe zaskoczenie nowatorskimi interpretacjami polskiej wokalistki. Renata Przemyk śpiewa songi Cohena z polskimi tekstami, odkrywając w nich całkiem nowe sensy i konteksty. Artystów o tak różnych wrażliwościach łączy jedno – chęć skupienia uwagi słuchacza zarówno na warstwie muzycznej, jak i na przemyślanym, niebanalnym przekazie słownym.

Renata Przemyk jako artystka od lat konsekwentnie podąża własną drogą, łącząc doskonałe teksty z nieszablonowymi pomysłami na aranżacje utworów. Doceniana zarówno przez krytykę, jak i publiczność artystka ma na koncie wiele nagród i płyt.  Łączy piosenkę autorską z tzw. rockiem intelektualnym.

Koncert zaduszkowy „Renata Przemyk śpiewa Cohena” w sobotę 3 listopada o godz. 19.00

  BILETY: 

70 zł / normalny

55 zł / balkon

1,096 total views, no views today

Po raz szósty zainaugurowany został  Festiwal Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara w  Filharmonii Gorzowskiej.

Na rozpoczęcie festiwalu 13 października  zaprezentowane zostały dzieła Karola Szymanowskiego i Grażyny Bacewicz oraz Igora Strawińskiego. Gościem specjalnym koncertu inauguracyjnego był wybitny  pianista  Piotr Paleczny, który z towarzyszeniem filharmoników gorzowskich pod dyrekcją Jacka Kraszewskiego wykonał IV Symfonię koncertującą Karola Szymanowskiego.

Wśród słuchaczy koncertu byli także muzycy gorzowskich szkół muzycznych. Ewa Wyszomierska –Łukowska zachwycona była grą Piotra Palecznego. Powiedziała, że Piotr „walczył” z orkiestrą a to świetny pianista i chwała mu, że dał się zaprosić do jeszcze nie tak doświadczonej orkiestry. – Inaugurację Festiwalu Muzyki Współczesnej wyobrażałam sobie bardziej uroczystą. Poza tym orkiestra kilka razy przesadnie zagłuszała solistę. Gdyby nie to, że doskonały pianista, świetnym warsztatem dał radę w forte się przebić,  nie byłoby efektu – stwierdziła Ewa Wyszomierska –Łukowska, wieloletnia nauczycielka Szkoły Muzycznej I i II st. im. Tadeusza Szeligowskiego w Gorzowie Wlkp.

Na bis Piotr Paleczny  wykonał Preludium na lewą rękę Maurycego Ravela. – Preludium było wykonane z przepięknym śpiewnym dźwiękiem, z doskonałą słyszalnością  prowadzenia melodii w poszczególnych głosach. Muzyczny kunszt wykonawcy „zaczarował” publiczność. Można było to odczuć po zupełnej ciszy podczas gry. Przykre tylko, wracając do Symfonii Koncertującej Karola Szymanowskiego, że publiczność przerwała nastrój słuchania oklaskami po pierwszej części utworu – powiedziała Ewa Wyszomierska – Łukowska.

Podczas przerwy wielu słuchaczy także wyraziło zdziwienie i odczuwało niedosyt ze względu na mało uroczyste rozpoczęcie Festiwalu im. Wojciecha Kilara.

Dyr. Filharmonii Gorzowskiej Mariusz Wróbel powiedział w rozmowie z milpress, że, ze względu na to, iż inauguracja festiwalu zbiegła się z rozpoczęciem  roku artystycznego, który  odbył się dzień wcześniej, dlatego dziś było bez słów, a zamiast nich przemawiała muzyka. Natomiast na zakończenie planowane jest uroczyste podsumowanie tego wydarzenia.

Piotr Paleczny ur. się 10 maja 1946 r. w Rybniku. Artysta należy do grona najwybitniejszych polskich pianistów. Jest laureatem pięciu międzynarodowych konkursów pianistycznych. Ukończył Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie profesora Jana Ekiera. Jest odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i meksykańskim Orderem „Aguila Azteca”. We wrześniu 2005 roku artysta został odznaczony Złotym Medalem „ZasłużonyKulturze – Gloria Artis”.

Piotr Paleczny wystąpił w roku 1977 w Zielonej Górze podczas XV Muzycznych Spotkań.  W tym samym koncercie występowała także Ewa Łukowska – studentka III roku Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy. Dziś po wielu latach stanęli do pamiątkowej fotografii.

W programie Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara znajdą się kompozycje najwybitniejszych współczesnych kompozytorów muzyki filmowej – Hansa Zimmera, Johna Williamsa czy Jamesa Hornera. Oprócz tematów i motywów z  filmów: Gladiator, Piraci z Karaibów, Harry Potter czy Avatar, znajdzie się także muzyka z Draculi  napisana przez patrona Festiwalu Wojciecha Kilara.

Trzecie z festiwalowych wydarzeń, dedykowane będzie muzyce perkusyjnej. Klasyczne, urzekające harmonią, energetyczne rytmy, bogate instrumentarium, perkusiści grający na zapalniczkach i kubkach ze Starbucksa oraz taniec, śpiew i beatbox to tylko skrótowa zapowiedź projektu Drums-2-Dance.

1,653 total views, no views today