Relacja Ewy Rutkowskiej
Dni Gorzowa’2016
Było dużo i głośno…. I na pewno wszystko przebiegało zgodnie z planem i było na piątkę. Ja zajmę się tylko małym fragmentem tych „igrzysk”.
W sobotę, 2 lipca o godz. 22oo na Rynku Starego Miasta miało miejsce ważne wydarzenie. Otóż, jak powiedział na Scenie Letniej, dyrektor Teatru im. J. Osterwy w Gorzowie Wlkp. – Jan Tomaszewicz: „jeszcze nigdy w dziejach tego przedstawienia, nie było ono grane na ulicy”., więc Gorzów stał się prekursorem. I mimo deszczu w trakcie przygotowań, reżyserzy (Lech Raczak i Daria Anfelii), postanowili przenieść ten najpopularniejszy poemat satyryczny J. Tuwima (od kilku m-cy grany z powodzeniem w naszym Teatrze) na Rynek miasta. Tuwim piętnuje w nim zachowania elit dwudziestolecia międzywojennego, poświęcających czas na rauty i przyjęcia. Akcja rozgrywa się jednocześnie w Operze oraz na ulicach miasta i okolic… Na naszym rynku prawie wszystko było tak jak na scenie, no ale prawie…. Bo tu był inny kontekst. Obok ulice… i przejeżdżające samochody i przechodnie…. Wszystko to też zagrało w tym spektaklu. A widownia? „Teatr, to ta trudniejsza dziedzina sztuki…” więc nie było tłoku. Nie było też tłoku w następnym dniu – 3 lipca. W obu przypadkach żal… . A spektakl: Summit 2.0” jakby nawiązywał do Tuwimowskiego Balu. Spektakl przedstawiony przez Teatr „Ósmego Dnia” z Poznania. Pokazał on monumentalne, niezwykle plastyczne przedstawienie aktorskie, wykorzystujące ruchome obiekty oraz spektakularne projekcje video, które powtarzają i rozwijają obrazy dziejące się na żywym planie. To spektakl ukazujący władców świata, celebrytów, którzy sypią złotym deszczem, lśnią i bawią się kosztem ludzi – są wyalienowani z rzeczywistości- ale decydują o ich losach. Temu światu przeciwstawia się świat nowych pokoleń…
Może to przypadek, że w Gorzowie spotkali Lecha Raczaka, który przed laty wspólnie z Tomaszem Szymańskim ten alternatywny Teatr założyli pod nazwą Studencki Teatr Poezji Ósmego Dnia. Zaistniał doskonale, ale…. potem na kilka lat zamilkł, aby ponownie objawić się w roku 1989. Jego spektakle to niezwykle ironiczne komentarze obecnego (i dawnego) stanu rzeczy. Nic dziwnego, że to się władzy nie podobało. Jest to Teatr także nagradzany. Przed kilkoma laty, za tzw. całokształt otrzymał nagrodę im. K. Swinarskiego. Mogą się pochwalić także nagrodą I.S. Witkiewicza, a za zasługi w popularyzowaniu polskiego teatru na świecie otrzymali Nagrodę Międzynarodowego Instytutu Teatralnego.
Ewa Rutkowska
1,562 total views, 1 views today
[0]