milpress

Fot. Grzegorz Milewski

W Gorzowskim Towarzystwie Fotograficznym przy ul. Chrobrego zaprezentowano 9. lutego  prace wyłonione w XXII Ogólnopolskim Konkursie Fotografii „Portret”, zorganizowanym przez Trzcianecki Dom Kultury. Wystawę otworzył prezes GTF Marian Łazarski.

Jury w składzie: Bogusław Biegowski – ZPAF – Poznań, Marlena Grewling – ZPAF – Książ Wielkopolski, Witold Jagiełłowicz – ZPAF – Poznań, po zapoznaniu się z 571 pracami 85 autorów zakwalifikowało do wystawy pokonkursowej 63 prace 31. autorów i przyznało następujące nagrody:

I nagroda Jakub Wawrzak – Toruń za pracę z cyklu „Poza obrazem 5”

II nagroda Aleksandra Łaszuk – Warszawa za pracę „A kiedy przyjdzie…VI”

III nagroda Alicja Augustyn – Sikorska – Trzcianka za pracę „xxx”

Nagroda Komisarza konkursu – Marzena Kolarz – Kraków za 3 prace z serii „Czarne portrety”.

Konkurs odbywa się od 1996 roku, jego pomysłodawcą i głównym twórcą jest Henryk Król.

1,447 total views, no views today

Relacja Ewy Rutkowskiej

Gorzów Wlkp. , ul. Wełniany Rynek, 8 lutego 2018

W urokliwej kawiarence Zespołu Szkół Gastronomicznych, krótko przed godziną 17.  bardzo szybko zabrakło miejsc. Było trochę zamieszania, aby umożliwić każdemu wygodne siedzenie.

Organizatorem spotkania była bibliotekarka Krystyna Bednarek z  Zespołu Szkół Gastronomicznych. Rolę gospodyni pełniła moderatorka Krystyna Kamińska. 

Spotkanie dotyczyło drugiej książki Walerii Jaworskiej-Jaźwińskiej, pt. „Przygoda z życiem, lata szkolne Weroniki”, wydanej w ub. roku. Pierwsza część ukazała się w roku 2015 pt. „Przygoda z życiem, dzieciństwo Weroniki” . Część trzecia, jak poinformowała autorka, jest w pisaniu…

Waleria Jaworska-Jaźwińska pochodzi z powiatu Buczacz, woj. Tarnopol. Po roku 1945 zamieszkała wraz z rodziną w gminie Krzeszyce, jednak  po jakimś czasie  rodzina przeniosła się do Boguszyńca w gminie Witnica.

Pisała od zawsze, ale „karteluszki” gdzieś chowała. W szkole średniej pisała pamiętnik, który zaginął w nieznanych okolicznościach. Miał on być „zaczynem” do napisania książki. Tak się jednak nie stało. Bo i pamiętnika nigdy nie zamierzała wydawać. Chciała pisać powieści. Bo w nich nie wszystko jest takie wprost.

Obecnie realizuje swoje pasje i marzenia. Od 1999 roku należy do sekcji plastycznej Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Jej obrazy ozdabiają ściany kawiarenki.

Są też ilustracjami książek. Znajdują się w nich także piękne i nostalgiczne fotografie. Książki wydał Związek Literatów Polskich, Oddział w Gorzowie, na koszt autorki.

Autorka w swoich książkach opowiada o przeróżnych przeżyciach, począwszy od dzieciństwa. Opisuje w nich cały klan należący do jej rodziny. I na tym tle swoje zmagania z życiem w wieku dziecięcym, a w drugim tomie opisuje różne perypetie ze swej młodości, np. problemy z dostaniem się do szkoły średniej. Marzyła o Liceum Pedagogicznym, potem o Liceum Ogólnokształcącym. W obu przypadkach się nie dostała z powodu „braku miejsc”. Były to lata socjalizmu, ojciec był zesłańcem Sybiru, możliwe, że w owym czasie miało to zasadnicze znaczenie. Dostała się dopiero do Technikum Gastronomicznego, gdzie kształcono kelnerów i kucharzy. Walorem tej szkoły było to, że uczyli tu wspaniali nauczyciele. Dyrektorem Technikum w pewnym okresie był dziadek naszego dzisiejszego znanego  muzyka Leszka Możdżera. Może też „za karę”. Niektórzy nauczyciele w tej szkole, to była prawdziwa elita. W tym tomie autorka kreśli sylwetki niektórych z nich.

Po dwóch latach nauki Waleria/Weronika zdała tzw. małą maturę. Nie ukończyła jednak tej szkoły. Dopiero po jakimś czasie zrobiła maturę w Liceum Ogólnokształcącym.

Jest w tej książce dużo wspomnień z mieszkania Walerii/Weroniki w internacie, pięknie opisywana przyroda, wspomnienia o ówczesnym Gorzowie, o szkole o organizowanych wycieczkach, na które wcześniej musieli sobie zarobić, np. przy żniwach czy wykopkach w PGRz-e.

Tym wspomnieniom towarzyszyła muzyka w wykonaniu dwóch uczniów ze szkoły muzycznej przy ul. Chrobrego, Rafała Intka, ucznia Szkoły Gastronomicznej na kierunku Technik żywienia i w szkole muzycznej w klasie fletu  Barbary Horyt oraz  Piotra  Krasnowskiego, ucznia II LO i szkoły muzycznej  w klasie fortepianu Mariny Rusak. Zagrali cztery utwory. Z filmów: „Lalka” i „Polskie drogi”, z repertuaru Zbigniewa Wodeckiego „Zacznij od Bacha”.  Na koniec utwór  z repertuaru L. Armstronga słynne – Wonderful. Były także pytania, np. aby więcej opowiedziała jak to było z jej pierwszą miłością… I dużo kwiatów. Książki można było kupić.

Za przysłowiową cegiełkę, można było napić się kawy lub herbaty i zjeść pączka.

Ewa Rutkowska

1,688 total views, no views today

Fot. Maria Gonta

Relacja Ewy Rutkowskiej

Tłumnie przybyli miłośnicy literatury 7 lutego, do salonu Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Zb. Herberta w Gorzowie Wlkp. na spotkanie autorskie Elżbiety H. Daszkiewicz, Janiny J. Jurgowiak i Krystyny Dziewiałtowskiej-Gintowt.

Prawie wszyscy dzierżyli w dłoniach kwiatki. Przecież bohaterki wieczoru, to dobre znajome.

Wszystkie uczestniczą w warsztatach literackich, które na Uniwersytecie Trzeciego Wieku prowadzi Ireneusz K. Szmidt.  Wszystkie  panie mówią, że to Krysia Kamińska i Irek K. Szmidt dali im pewność siebie, ośmielili do  pokazania swoich zapisków trzymanych dotąd w szufladach.

Elżbieta H. Daszkiewicz napisała powieść „Matylda, czyli pora na życie”.

Rzecz dzieje się we współczesnym Gorzowie. Jest to opowieść o własnym pokoleniu autorki. Opisuje ona w niej perypetie i zmaganie się z życiem znane wielu babciom, które chcą, albo jakoś tam są zmuszone do  pomagania swoim dorosłym dzieciom.  I co z tego wynika…

Ela pisze od dawna. Brak wiary w siebie powodował to, że trzymała wszystko w przysłowiowej szufladzie i przesuwała coraz głębiej. Po przejściu na emeryturę i dzięki Irkowi zaczęła na swoje pisanie patrzeć zupełnie inaczej. Odzyskała wiarę w siebie.  No i ukazała się jej pierwsza książka. Irek dodaje, „że nie jest to literatura w całości wymyślona. Jest to książka  na granicy sagi rodzinnej, albo scenariusza serialu. Jest to opowieść o ludziach z naszych ulic i domów. Gorzów potrzebuje takich opowieści”. Nawiązał też do tego, że w ubiegłym roku na kolejne lecie miasta ZLP wydał książkę poetycką. Proza byłaby jej dalszym ciągiem. Zachęcał do pisania dziejów Gorzowa.

Fragment książki przeczytała Dana Gołąbek.

Janina J. Jurgowiak – książka poetycka „Odroczenie”. Jej przygoda z pisaniem to splot różnych zdarzeń. To dość długi i różnorodny bagaż doświadczeń życiowych.

Od zawsze pisała rymowanki okazjonalne, np. na imieniny. Jest już emerytką.

W 2016 roku do uczestnictwa w warsztatach interdyscylinarnych RSTK w Garbiczu, namówił ją Czesław Ganda. I tam właśnie  została przekonana, że to co pisze powinno się ukazać drukiem. Wiary dodała Krysia, poparł ją Irek. Autorka mówi, że zaczęło się wtedy jej drugie życie. I ukazał się ten tomik. O tym, że Janina jest mistrzynią opowieści, podkreśliła też siedząca obok niej koleżanka.

Autorka przeczytała kilka wierszy z tomiku.

Janina także maluje. Na spotkaniu wystawiono jej akwarele. Jedne znajdowały się na sztalugach, inne „wędrowały” po sali.

Krystyna Dziewiałtowska-Gintowt –  książka poetycka „Słowa podzielone między wiersze i obrazy” . Krysia, zwana „Dziwonią”, to artystka wystawiająca swoje prace plastyczne już od dawna. Wiersze pisze jakby dla uzupełnienia swoich gobelinów. Powstają one razem z gobelinami, albo oddzielnie. Też jest emerytką.

A pisać zaczęła jeszcze w szkole średniej. Wtedy powstawały teksty do miejscowego szkolnego kabaretu. Ale poezja zawsze istniała w jej życiu. Kiedyś też śpiewała swoje ulubione piosenki poetyckie. A wiersze tak na serio pisze od niedawna. I to także dzięki zachęceniu przez Irka.

Na promocji autorka czytała wiersze, obchodząc kolejno wystawiane podczas spotkania własne gobeliny.

Książka zilustrowana jest pięknymi, kolorowymi pracami plastycznymi autorki.

 Irek K. Szmidt tak podsumował debiuty pań: „ Twórczość – to najważniejsze narzędzie do rozgrywania tej partii życia”.

 A na Koniec Krysia Dziewiałtowska-Gintowt wyrecytowała: „za męki i udręki przy redakcji słów – dzięki”. I podarowała jedną z prac plastycznych Ireneuszowi K.Szmidtowi.

Książki zostały wydane w Bibliotece Pegaza Lubuskiego przez ZLP w Gorzowie, dzięki środkom finansowym Urzędu Miejskiego uzyskanych w ramach konkursu ofert w 2017 roku dla organizacji pozarządowych.

Spotkanie zorganizowali: Związek Literatów Polskich Oddział w Gorzowie oraz WiMBP.

Ewa Rutkowska

1,428 total views, no views today