milpress

Po raz pierwszy publicznie wykonane zostały utwory do filmów zdradzonych. Podczas  IX Festiwalu Muzyki Współczesnej im. W. Kilara w Filharmonii Gorzowskiej zabrzmiała muzyka Artura Malawskiego – napisana do filmu „Robinson warszawski” (1946) oraz Romana Palestra z filmu „Miasto nieujarzmione” (1949).

Za sprawą zachowanych w zbiorach Filmoteki Narodowej partytur obie oryginalne  kompozycje ocalały, a za sprawą redakcji dokonanej przez Kamila Staszowskiego – kompozytora i kustosza zbiorów audialnych i nut FINA zostały po raz pierwszy wykonane publicznie w Filharmonii Gorzowskiej. Będą także zarejestrowane na płycie.

Przed koncertem Kamil Staszowski przedstawił historię obu filmów oraz muzyki. Natomiast w przeddzień finałowego koncertu w Kinie 60 Krzeseł Miejskiego Ośrodka Sztuki w Gorzowie odbył się pokaz filmu Jerzego Zarzyckiego „Miasto nieujarzmione” (1949), poprzedzony prelekcją na temat niezwykłej historii jego powstawania, z którego muzyka zabrzmiała podczas koncertu.

Orkiestrą Filharmonii Gorzowskiej dyrygowała Marta Kluczyńska, absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Od sezonu 2020/21 sprawuje funkcję kierownika muzycznego Polskiego Baletu Narodowego.

Na IX Festiwal Muzyki Współczesnej, którego hasło brzmi: „Ślady przeszłości” złożyły się między innymi koncerty symfoniczne i kameralne, recital organowy,  spektakl Polskiego Teatru Tańca i projekcja filmów.

Melomani, którzy przez dwa tygodnie uczestniczyli w koncertach, zauważyli, że finał był niezwykły, bo niezwykła była muzyka, która obrazowała tragiczne czasy wojny. Współgranie instrumentów a czasem ich rozmowa albo krzyk i przerażenie obrazowały tragiczne losy narodu, w które wplotła się subtelnie Sonata Księżycowa, przerywana przeraźliwymi sygnałami. Przez moc muzyki ukazującej ludzkie podłości przewijały się iskierki nadziei, a po nich ponownie zjawiały się grzmoty. Ta orkiestra niosła muzyków na ramionach, oni walczyli i się nie poddawali.

Początek finału też był inny niż zazwyczaj. Muzycy zaprezentowali się na schodach więc był czas dla fotoreporterów i dobre miejsce na powitanie miłośników muzyki. Bywalcy dobrze wspominali również koncert, podczas którego artyści zajęli miejsca na widowni.

Robinsonowie warszawscy – przydomek nadany ludziom, którzy po kapitulacji powstania warszawskiego zdecydowali się pozostać w stolicy i ukrywali się przed Niemcami. Najsłynniejszym spośród „robinsonów” był Władysław Szpilman.

Film opowiada o losach warszawskich robinsonów na tle burzenia Warszawy po zakończeniu powstania warszawskiego. Powstał na kanwie wojennych wspomnień Władysława Szpilmana. Film powstawał w warunkach zaostrzonej cenzury komunistycznych władz, które wprowadziły liczne zmiany w scenariuszu, wypaczające pierwotny zamysł scenarzystów.

Festiwal trwał od 7 do 21 października. Po raz pierwszy odbył się w 2013 r. zainicjowany przez Monikę Wolińską, która do 2017 roku była dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara. 

395 total views, 1 views today

Zapowiedź koncertu finałowego IX Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara „Ślad ocalony”:  https://www.youtube.com/watch?v=yeVVhHJODkM

Muzyka Artura Malawskiego napisana do filmu Robinson warszawski (1949) oraz Romana Palestra z Miasta nieujarzmionego (1950) – losy obu tych kompozycji połączyły się w jedną historię.  Po ponad 70-ciu dekadach udało się dopisać jej ciąg dalszy. Za sprawą dwóch szczęśliwie zachowanych w zbiorach Filmoteki Narodowej partytur obie kompozycje nie tylko ocalały w oryginalnym zapisie, ale także za sprawą nowej ich redakcji, której podjął się Kamil Staszowski – zostaną po raz pierwszy od swego powstania wykonane publicznie, a niebawem zarejestrowane na płycie.

 – A zatem mamy piękny i szczęśliwy epilog długiej, zawiłej historii. Czy można wymarzyć sobie lepszy finał Festiwalu? – mówi zapowiadający finał Festiwalu Muzyki Współczesnej w Gorzowie Wlkp. Kamil Staszowski,  kompozytor i kustosz zbiorów audialnych i nut FINA.

Przedstawiciele FG dziękują za pomysł i inspirację do działania: Kamilowi Staszowskiemu i Liliannie Krych, bez których ten projekt by nie powstał.

Wykonawcy: Orkiestra Filharmonii Gorzowskiej; Marta Kluczyńska / dyrygent; Kamil Staszowski / wprowadzenie do koncertu Program: ARTUR MALAWSKI (1904-1957) Muzyka do filmu Robinson warszawski ROMAN PALESTER (1907-1989) Muzyka do filmu Miasto nieujarzmione.

 KONCERT: 21 października godz. 19

Robinsonowie warszawscy – przydomek nadany ludziom, którzy po kapitulacji powstania warszawskiego zdecydowali się pozostać w stolicy i ukrywali się przed Niemcami. Najsłynniejszym spośród „robinsonów” był Władysław Szpilman.

Miasto nieujarzmione, podtytuł Robinson warszawski – polski film z 1950 roku.

Film opowiada o losach warszawskich robinsonów na tle burzenia Warszawy po zakończeniu powstania warszawskiego. Powstał na kanwie wojennych wspomnień Władysława Szpilmana.

Film powstawał w warunkach zaostrzonej cenzury komunistycznych władz, które wprowadziły liczne zmiany w scenariuszu, wypaczające pierwotny zamysł scenarzystów, który zrealizował dopiero w 2002 r. Roman Polański filmem Pianista.

882 total views, no views today

W ramach trwającego IX  Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara w kościele pw. Podwyższenia Krzyża św. w Gorzowie Wielkopolskim w koncercie organowym 12 października wystąpił prof. Roman Perucki. Organizatorem wydarzenia jest  Filharmonia Gorzowska. Słowo wstępne wygłosił ks. Mateusz Szerwiński duszpasterz muzyków kościelnych i kustosz organów kościelnych diecezji zielonogórsko – gorzowskiej. 

Festiwal odbywa się od 7 do 21 października w Filharmonii Gorzowskiej.

Oto fragment rozmowy z profesorem Romanem Peruckim:

WM: Panie Profesorze jak się Panu grało na organach firmy Grüneberg, czy to była pierwsza Pana wizyta w nadwarciańskim grodzie?

Roman Perucki: Organy są piękne i dobrze, że zostają przywracane do życia. W Gorzowie grałem 15 lat temu w kościele, w którym po wielu latach był pożar (red. katedra płonęła w 2017 r.). Pamiętam ten mój koncert  i tłum ludzi, którzy wtedy przyszli do świątyni. Dziś także było bardzo dużo słuchaczy na koncercie, który wcale łatwy nie był.

WM: Kto zaproponował program koncertu, czy to jest w gestii organizatora czy wykonawcy?

RP:  Filharmonia poprosiła abym zagrał takie spektrum XX wieku a ponieważ koncert był w kościele to muzykę dobrałem do miejsca jej wykonania. Połączyłem trochę sacrum z profanum. Pokazałem różne oblicza muzyki XX wieku a więc była harmonia, improwizacyjność muzyki i potęga, chociażby w Te Deum czy w Kantacie, która nawiązuje jakby do kantat Bacha ale w sposób zupełnie inny. Poprzez wykorzystywanie brzmienia instrumentu a potem  rytm rozbiegany jak współcześni niespokojni ludzie, którzy ciągle gonią za czymś nowym nie mając odpoczynku.

Zdaję sobie z tego sprawę, że ta muzyka współczesna jest trudna. A cały przełom XIX i XX wieku to  twórczość, która jest związana z chorałem z najstarszą tradycją Kościoła ale i dawnymi twórcami.

Dziś możemy powiedzieć, że ta twórczość współczesna nawiązuje do tamtej sfery, jest napięcie ale nie ma już tych kształtów obłych czy okrągłych jak w baroku ale są szklane domy, szyby, metal. Może nie wszystko nam się podoba, może nie jest to taka estetyka  ale ona nas otacza i jest częścią naszego jestestwa.

WM: Pan często koncertuje z towarzyszeniem skrzypiec i fletów. Czy organy lubią  inne  instrumenty, wydaje się, że w nich jest już cała harmonia?

Tak gramy bardzo dużo kameralistyki, ona niesamowicie rozwija  jest najpiękniejsza ze sztuk   możliwości twórczych w muzyce, bowiem wymaga ciągłej uwagi co ten drugi partner zrobi. Bardzo często koncertuję z małżonką Marią, która jest skrzypaczką ale również gram z flecistami małżeństwem  Długoszów (red.  Łukasz i Agata Kielar Długosz). Do tego dochodzą jeszcze koncerty, które kompozytorzy piszą specjalnie dla nas np. Piotr Moss (red. Autor m.in.: kompozycji orkiestrowych, kameralnych, solowych, chóralnych a cappella, wokalno-instrumentalnych o tematyce religijnej).

Za tydzień wykonujemy utwór Lalka Dariusza Przybylskiego z Warszawy (kompozytor muzyki fortepianowej, organowej, kameralnej, orkiestrowej, chóralnej i operowej. Urodzony w 1984 r.). W listopadzie – prawykonanie Jerzego Maksymiuka specjalnie dla naszego duetu Łukasza Długosza i dla mnie. To oczywiście wielki honor i zaszczyt, że kompozytorzy uznają nas jako wykonawców właściwych albo widzą w nas potencjał żeby te utwory zabrzmiały tak jak oni tego chcą. A do tego my dołączamy własną wrażliwość  i to wszystko gdy się sprawdza to zaczyna być sztuką.

WM: Jakie ma Pan spostrzeżenia dotyczące obecnych czasów, które wielu ludzi określa jako bardzo trudne, może ma Pan perspektywiczne wskazówki dla młodych twórców?

RP: Bądźmy ludźmi dobrymi nie wchodźmy w konflikty i złości, budujmy naszą wrażliwość, słuchajmy muzyki. Ci, którzy słuchają muzyki są dobrymi ludźmi.

A mój przekaz dla młodych? Trzeba marzyć, nie wolno się poddawać, pracować systematycznie tak jak w każdym innym zawodzie. Czasy są bardzo trudne. Nie wszyscy rozumieją sztukę i naszą wrażliwość. Nie wszyscy potrzebują tej wrażliwości i to jest naszym problemem. Trochę jesteśmy sami sobie winni bo nie mamy czasu dla siebie. Włączamy różne media, wpatrujemy się w komórki a potrzeba jak najwięcej rozmowy, słuchania,  budowania wrażliwości i nie poddawania się.

Trzeba marzyć a marzenia czasem się spełniają. Ja jako młody chłopak marzyłem, że może kiedyś zasiądę za organami oliwskimi. Tam mój prof. Bator grał koncert dla turystów a ja siadałem na kamieniu bo było tam zawsze bardzo dużo słuchaczy i marzyłem, że może kiedyś mi się to uda. I się udało.

Roman Perucki – jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie organów prof. Leona Batora. Wybitny interpretator muzyki organowej, prof. Akademii Muzycznej oraz dyr. Pomorskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Artysta występujący na całym świecie w swoim dorobku ma ponad 2 tys. recitali.

Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in.: Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury złotą odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej, srebrny medal Gloria Artis. Ponadto za zasługi dla Gdańska został odznaczony Medalem św. Wojciecha. Posiada również odznaczenia papieskie: Pro eclessiae et Pontifice, przyznane przez Ojca Świętego Jana Pawła II oraz Order św. Sylwestra nadany przez Papieża Benedykta XVI.

 Także w KAI:  https://kair.ekai.pl/depesza/624858/show

398 total views, no views today