milpress

Relacja Ewy Rutkowskiej

Promocja  czasopisma literackiego „Pegaz Lubuski”, Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Z. Herberta

Gorzów, 15 marca 2017

To już 68. numer, a pierwszy w tym roku kalendarzowym. To miłe, że nadal się „kręci”. Na promocji zawsze wszystkie stoliki są zajęte. Takie zainteresowanie  cieszy organizatorów. Tu można się zaprezentować w przyjaznym środowisku, wymienić książkami, pogadać i posłuchać innych.

Spotkanie, jak zwykle poprowadził szef gorzowskiego Oddziału ZLP  Ireneusz K. Szmidt. Powitał  gości ze Szczecina, wszystkich obecnych autorów i pogratulował tegorocznych  „Wawrzynów”. Z Gorzowa w tym roku „Wawrzyn” Dziennikarski otrzymała Agata Sendecka, dziennikarka z naszej TVP.

Na początek Jerzy Alski przybliżył nieco fragment swojego tekstu, zamieszczonego w tym numerze „Pegaza lubuskiego” pt. „Nic ważnego”, mówiącego m.in. o śmierci. Ks. Jerzy Hajduga przedstawił  swoją „Pietę”, a Tomek Korbanek wiersze pt. „Z rekolekcji” i „Zmartwychwstanie”. W podobnym tonie zabrzmiał  wiersz pt. „Ludzie i rzeki”, autorstwa  Romana Habdasa. Może dlatego, że są to dni Wielkiego Postu przed Wielkanocą teksty dotyczą właśnie takiej smutnej sfery. Ale był też  wiersz  „O życiu” Elżbiety Skorupskiej-Raczyńskiej, który w zastępstwie  przeczytała Krystyna  Kamińska.

Dalej w tym numerze „Pegaza” znajduje się kilkanaście tekstów poetyckich, także autorów naszych gości. Jednym z nich był Robert A. Florczyk. Opowiedział trochę o sobie, o zabawnym spotkaniu przed laty z Tadeuszem Różewiczem i przeczytał chyba wszystkie  swoje wiersze zamieszczone w tym numerze „Pegaza”. Drugim gościem spotkania  był Adam Siedlecki, autor tekstów dotyczących twórczości Roberta. Jest dziennikarzem magazynu zachodnio-pomorskiego, wydawanego w Szczecinie pn. „Interakcje i Przenikania”.

Trochę o sobie i swojej twórczości opowiedziała, też szczecinianka  Barbara A. Moraczewska. Fragment „Wielkanoc” książki, która ukaże się jeszcze w tym roku  pt. „Matylda”, przeczytała autorka Elżbieta Daszkiewicz. Dalej znajdziemy fragment opowiadania „Apokryf o zmartwychwstaniu” Janusza Włodarczyka z Myśliborza. Krystyny Kamińskiej wieści o najnowszych książkach, „Listy dobiegniewskie” Krystyny Koneckiej, „Rozmowy z piórami” Beaty P. Klary, „Kowalski” Hanny Ciepieli. „Zagubiona droga” cygańskie bajki autorstwa Edwarda Dębickiego. „Boska matryca” Łucji Fornalczyk-Fice. I zapowiedzi nowych książek Iwony Żytkowiak. Jest też bardzo wnikliwy i rzeczowy tekst  K. Kamińskiej o gorzowskim „Weselu”. I Mirosławy Szott „Szkic w 30. rocznicę śmierci poetki”, dotyczący cygańskiej poetki Bronisławy Wajs-Papuszy.

Są też krótkie wiadomości literackie. I dość długa lista „Z żałobnej karty”. O czym z żalem w swoim wstępniaku mówi Ireneusz K. Szmidt.

Nie mogło być inaczej i tym razem. Tradycyjnie już spotkanie kończy Ferdynand Głodzik. Tym razem był to tekst „Na dwie ręce”.

Jeszcze tylko zaproszono wszystkich obecnych i nie tylko, na wieczór z poezją Marka Grewlinga i  promocję Jego pośmiertnego tomiku „Anachoreta na rozdrożu”,  które odbędzie się w Wielki Wtorek, 11 kwietnia br. o godz. 17 w Salonie Kominkowym willi  WiMBP.

Zapraszam w imieniu Organizatorów.

Ewa Rutkowska

2,021 total views, 1 views today

Relacja Ewy Rutkowskiej

Galeria BWA/ Miejski Ośrodek Sztuki, Gorzów Wlkp. , 11 marca 2017

Julia Curyło, polska artystka, absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, autorka obrazów oraz instalacji prezentowanych w przestrzeni publicznej niektórych miast (np. w Warszawie czy Poznaniu). Po raz pierwszy wystawia w Gorzowie.

Mówi się o niej: „jedna z najciekawszych artystek ostatniej dekady”. Uprawia wielkoformatowe realistyczne malarstwo figuratywne. Jak czytamy w folderze wydanym na wystawę, „Malarstwo Julii Curyło przepełnione jest symboliką, hiperrealistyczne i surrealistyczne zarazem, porusza zagadnienia szeroko rozumianej współczesności i nowoczesności”. Zaraz po wejściu na wystawę uderza wręcz feeria kolorów. Ta wystawa to ogromna, kolorowa radość dla oczu.  Prace artystki są niesłychanie barwne i bardzo duże. Pokazują plastikową rzeczywistość pospolitych przedmiotów, zabawek, baloników, figurek  wtłoczonych w miejski pejzaż, którymi zajmuje się współczesna kultura. Ale nie można tych prac odbierać tylko tak jednoznacznie. One pokazują nam otaczającą wokół współczesność, w której panuje ogromny chaos. Nie tylko w sferze wizualnej. Te obrazy bardzo łagodnie mówią o  globalnych wydarzeniach  politycznych, o  dziejących się na naszych oczach zmianach w dziedzinie polityki i kultury.

Podczas otwarcia wystawy, jej kurator Zbigniew Sejwa powiedział m.in. „Artystka czerpie z różnych estetyk, z kiczu, sztuki ludowej, dewocjonaliów. Jej prace, to połączenie tych elementów w jakąś całość”.

Dużo uwagi w swych pracach Julia Curyło poświęca jarmarcznej religijności. Tu świętość miesza się z profanum. Na niektórych obrazach dodatkowo umieszczone są  gipsowe figurki świętych, podobne do tych, które  często można zobaczyć w przydrożnych kapliczkach, obok domów i w parafialnych kościołach. Czy jest to krytyka tego co widzimy w przestrzeni? Tego pomieszania sztuki, religii, jarmarczności?  Na pewno. Ale ta krytyka jest bardzo delikatna, nikogo nie obrażająca. W folderze czytamy dalej „Sztuka Julii Curyło nastawiona jest na odbiór intelektualny – wykorzystywana przez artystkę symbolika nie daje się rozszyfrować przy pierwszym zetknięciu z dziełem, zachęca do rozmyślań i odszyfrowania zagadek i ukrytych znaczeń, często pełnych ironii i w ostateczności zachęcających do uśmiechu”.

Na wystawie znajdują się chyba cztery kury z jej cyklu „Kury”, jest śliczny biały dmuchany „Baranek”. Tablice z naukowymi wyliczeniami. Być może podpowiadają, jaka  jest odległość od Ziemi do jakiegoś nowego ciała w Kosmosie?

Bardzo dużo treści znajduje się na obrazie „Euroarabia”, który, jakby w skrócie   opowiada historię świata i  kobiety w naszym świecie.  „…Dosadnie obnaża umowność i  papierowość godności opartej na znacjonalizowanej religii oraz patriotycznej gigantomanii”. Jest to w pewnym sensie skrócona opowieść o świecie globalnym, taki przegląd polityczno-historyczny. A wnikliwy widz dojrzy tu nową mapę świata… .

Inny obraz przedstawia uśmiechniętą Madonnę, namalowaną na granacie. A zupełnie inny uśmiech przywołuje „Śniadanie na plaży”. Nie tylko kolorami, przyciąga uwagę,  obraz „Genezis”, to jak wnikliwe oko, które wszystko widzi… .

W pracach Julii Curyło widać jej inność, doskonały warsztat i precyzję wykonania. I nie dziwi fakt, że w 2012 roku znalazła się w pierwszej piętnastce rankingu najbardziej znaczących młodych artystów.

Tą wystawę trzeba zobaczyć i to nie jeden raz. Będzie czynna do 16 kwietnia br. .

 Ewa Rutkowska 

1,396 total views, 2 views today