SKWIERZYNA W MIEJSKIM OBSZARZE FUNKCJONALNYM GORZOWA WLKP.

 SKWSkw5Skw6

Gmina Skwierzyna jako kolejna z północy regionu przystąpiła do Miejskiego Obszaru Funkcjonalnego Gorzowa Wielkopolskiego. Wcześniej gorzowski MOF powiększył się o Lubiszyn i Strzelce Krajeńskie.

List intencyjny w tej sprawie podpisali w środę w Urzędzie Miasta włodarze ośmiu północnych gmin naszego województwa; Bogdańca, Deszczna, Kłodawy, Lubiszyna, Santoka, Strzelec Krajeńskich i Gorzowa oraz Skwierzyny.

Relacje między naszymi miejscowościami są bardzo dobre. Do pięciu gmin, które założyły MOF, dołączyły Lubiszyn i Strzelce Krajeńskie, a teraz Skwierzyna. I nie zamykamy się; zapraszamy kolejne – powiedział prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki.

To bardzo dobry dzień dla Skwierzyny. Od lat jesteśmy związani z Gorzowem, z północną częścią województwa; komunikacyjnie, edukacyjnie, biznesowo, wspólną służbą zdrowia. Razem możemy rozwijać się jeszcze szybciej i jeszcze mocniej – uznał burmistrz Skwierzyny Lesław Hołownia.

Poszerzenie MOF to efekt rozmów prowadzonych od kilku miesięcy. Rozpoczęły się one w czasie prac nad Strategią Rozwoju Województwa Lubuskiego 2030 na początku ubiegłego roku. Prezydent Jacek Wójcicki skonsolidował wówczas gminy położone w północnej części regionu, by dążyć do wypracowania jak najlepszej wersji Strategii. Wtedy też pojawiła się inicjatywa włączenia Strzelec Krajeńskich i Skwierzyny do struktury Miejskiego Obszaru Funkcjonalnego.

Zarząd województwa jest przekonany, że bliska współpraca samorządów optymalizuje ich wysiłki. Razem będzie im łatwiej sięgać po i wydawać środki unijne – powiedział Marcin Jabłoński, członek zarządu województwa lubuskiego. – Chcielibyśmy, aby całe województwo było pokryte takimi partnerstwami jak wasze – dodał.  W jego ocenie, pozwoli to samorządom na pozyskiwanie w nowej perspektywie unijnej jeszcze większych pieniędzy w ramach Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych.

Miejski obszar funkcjonalny (MOF) to układ przestrzenny, złożony z Gorzowa i gmin wokół niego. Są one odrębne administracyjnie, ale łączy je wspólne oddziaływanie ekonomiczne, społeczne, przestrzenne i kulturowe. Tak utworzony organizm może wspólnie planować inwestycje, lepiej oddziaływać na plany rozwojowe oraz tworzyć spójne plany społeczne.

450 total views, no views today

GORZOWIANIE POŻEGNALI BABCIĘ NOŃCIĘ – ROMSKĄ BOHATERKĘ

NONNONNNONNN

Fot. Łukasz Kulczyński

Gorzowianie pożegnali 3 lutego śp. Alfredę Markowską – romską bohaterkę, która uratowała w czasie II wojny światowej około 50 dzieci cygańskich i żydowskich. Pożegnanie Zmarłej odbyło się w jej domu, następnie trumna przewieziona została do kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim przy ul. Mieszka I.

W 2006 r., Prezydent RP odznaczył Alfredę Markowską Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Mszę św. odprawił ks. Dariusz Glama – proboszcz parafii, który także przewodził uroczystości religijnej na cmentarzu komunalnym przy ul. Żwirowej. Najpierw  poprowadził modlitwę pożegnalną w domu śp. Alfredy Markowskiej, która powszechnie znana była jako Babcia Nońcia. W czasie kazania kapłan przypomniał życiorys romskiej bohaterki i dziękował za dar długiego życia, podczas którego podjęła się niezwykłego dzieła ratującego życie bezbronnych istot. W homilii duchowny zaprosił wszystkich do modlitwy, która jest najwspanialszym darem: – Inny prezent nam się nie przyda, a modlitwa jest konieczna – podkreślił Ks. Glama.

W rozmowie z KAI proboszcz przyznał, że Babcia Nońcia była wierną parafii katedralnej, jednak ze względu na sentyment Romów do parafii Niepokalanego Poczęcia NMP, której proboszczem przez wiele lat był legendarny nieżyjący już gorzowski kapłan ks. Witold Andrzejewski, rodzina poprosiła o poprowadzenie pogrzebu przez księdza tego kościoła. Proboszcz powiedział również, że w tej parafii mieszkają wnukowie śp. Alfredy i w miarę systematycznie uczestniczą we Mszach św.

Alfreda Markowska urodziła się w 1926 r. w okolicach Stanisławowa, w taborze Romów z grupy Polska Roma. Wybuch II wojny światowej zastał jej rodzinę we Lwowie, skąd uciekając przed Armią Czerwoną przeszli taborem na tereny okupowane przez Niemców. W 1941 r. w lesie w okolicach Białej Podlaskiej Niemcy wymordowali jej rodzinę.
Ona wraz z mężem znalazła się w Rozwadowie w obozie pracy o stosunkowo lekkim reżimie. Dzięki dokumentom zaświadczającym pracę na kolei, mogła w miarę bezpiecznie oddalać się od Rozwadowa, realizując misję ratowania dzieci z miejsc pogromów i transportów do obozów. Wyrabiała im fałszywe dokumenty i zaświadczenia o pracy; umieszczała w rodzinach romskich lub wyszukiwała inne miejsca schronienia; niektóre wychowywała sama. W ten sposób uratowała około 50 dzieci. Po wojnie wędrowała z taborem szlakami Pomorza i ziem zachodnich, aby ostatecznie zatrzymać się w Gorzowie Wielkopolskim.
W ceremonii pogrzebowej uczestniczyli m.in przedstawiciele władz miasta. – My, gorzowianie jesteśmy wdzięczni za to, że nasze miasto na zawsze zostanie zapisane w historii jako Twoje miejsce na ziemi. Honorowe obywatelstwo Gorzowa jest tylko skromnym wyrazem tej wdzięczności – powiedział nad grobem Babci Nońci prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki.

 

Szanowna Pani Alfredo! Odeszłaś, tak jak żyłaś, skromnie i cichutko, ale otoczona troską i miłością najbliższych. Zostawiasz nas pogrążonych w smutku, ale przyrzekamy, że nasze serca, na wspomnienie Twej osoby, zawsze będą radosne, a pamięć o Tobie nigdy nie przeminie dodał prezydent.

– Szanowna Pani Alfredo! Świadectwo Twojego życia, jest dla wielu wręcz nierealne… Dla młodego pokolenia brzmi jak scenariusz filmu. Nie potrafimy nawet wyobrazić sobie tego, przez co musiałaś przejść, kiedy to swoją skromnością, dobrocią, wielkim sercem, każdego dnia pokonywałaś demony wojny i trudnego czasu, jaki po niej nastąpił. Byłaś, jesteś i zawsze będziesz niedoścignionym wzorem szlachetności i prawdziwego człowieczeństwa – podkreślił Jacek Wójcicki.

– Alfreda Markowska żyć będzie wiecznie – w swoich dzieciach, wnukach, prawnukach, w niezliczonej ilości potomków tych, którym uratowała życie – uznał przewodniczący Rady Miasta Jan Kaczanowski.

Za szczególne zasługi w ratowaniu życia ludzkiego, w 2006 r., Prezydent RP odznaczył Alfredę Markowską Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W uroczystości obok licznie przybyłych Romów wzięli udział przedstawiciele najwyższych władz Polski, przedstawiciele Izraela, Niemiec i USA. Było to wydarzenie bez precedensu – po raz pierwszy w historii Polski tak wysokie odznaczenie państwowe przyznano romskiej kobiecie.

15 września 2017 roku podczas uroczystej sesji Rady Miasta Alfreda Markowska otrzymała, przyznany przez aklamację przez gorzowskich radnych, tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gorzowa Wielkopolskiego. – Jestem ogromnie zadowolony; mieszkająca w naszym mieście romska Irena Sendlerowa w pełni na to zasługuje – powiedział wówczas prezydent Wójcicki.
–  W maju 2017 r. w Gorzowie odsłonięto mural z podobizną Babci Nońci. Mural to kolejny akt uhonorowania przez władze miasta Alfredy Markowskiej. W 2016 roku otrzymała swoje mieszkanie na własność. Rada Miasta była jednomyślna, a podpisanie aktu notarialnego nastąpiło w mieszkaniu pani Alfredy. Data na akcie notarialnym też była symboliczna: 8 kwietnia, kiedy obchodzony jest Światowy Dzień Romów – poinformował Dariusz Wieczorek z Wydziału Promocji i Informacji Urzędu Miasta Gorzowa Wlkp.

476 total views, no views today

20 LAT PARAFII PW. NAJŚWIĘTSZEGO ZBAWICIELA W GORZOWIE WLKP.

Ferdynand7Dzwon5NIEMCNIEM

Parafia pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela przy ul. Niemcewicza w Gorzowie Wlkp. powstała 1 lutego 2001 r. na mocy dekretu ówczesnego bp. ordynariusza Adama Dyczkowskiego z podziału parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Polski przy ul. Żeromskiego. Stąd wraz z wiernymi na nowe miejsce przeszedł i pozostaje do dziś mianowany na proboszcza ks. Andrzej Tomys.

Wydzielony teren przynależny parafii wcześniej stanowił fragment zaplecza technicznego jednostki wojskowej stacjonującej przy ul. Myśliborskiej. Zaraz po wojnie był to 12. Kołobrzeski Pułk Piechoty, przemianowany w 1962 r. na 12. Kołobrzeski Pułk Zmechanizowany, a następnie przekształcony w 4 Gorzowską Brygadę Zmechanizowaną im. gen. Piotra Szembeka, rozformowaną 30 grudnia 1998 r. W tym czasie zza wysokiego muru okalającego koszary wczesnym świtem dobiegały odgłosy musztry żołnierskiej, a ciszę nocną przerywały huki wystrzałów świadczące o ćwiczeniach odbywających się na poligonowych polach.

Po rozwiązaniu jednostki wojskowej budowle znajdujące się na działce nieprzydatne już do celów militarnych służą parafii. W obszernej hali garażowo – warsztatowej przeznaczonej dla wozów opancerzonych i czołgów obecnie mieści się kościół. Dawną wartownię adaptowano na plebanię.

Wystrój kościoła sprzyja modlitewnemu skupieniu. W ołtarzu głównym znajduje się figura Chrystusa. Po prawej stronie zainstalowano Tryptyk Maryjny. Jego centrum stanowi kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej oraz po bokach obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej zwanej też Rokitniańską. Po lewej stronie znajduje się boczny ołtarz z relikwiarzem, obrazem i figurą Jana Pawła II. Są tu również relikwie i figura św. Jadwigi – patronki m.in. budujących się kościołów. Nad drzwiami do zakrystii wisi obraz bł. Piotra Jerzego Frassatiego. Na ścianach bocznych znajdują się stacje Drogi Krzyżowej, obraz bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz inne emblematy religijne.

Krzyż na trzecie tysiąclecie

Pierwszą budowlą wzniesioną z inicjatywy ks. proboszcza Andrzeja Tomysa był 22 metrowy krzyż kratowy, mający wprowadzać mieszkańców i podróżnych w miasto oraz trzecie tysiąclecie. Krzyż kształtem nawiązujący do krzyża na Giewoncie, poświęcony przez bp. Edwarda Dajczaka 14 grudnia 2002 r. stanął tuż przy kościele.

Krzyż powstał na bazie poniemieckiego słupa energetycznego darowanego przez Waldemara Bonieckiego z Wawrowa. Do przekształcenia inżynierskiej budowli w obiekt sakralny oprócz W. Bonieckiego przyczynili się wierni poprzez swoje ofiary oraz dr Cezary Symonowicz, który zadbał o obliczenia konstrukcyjne i poprawność administracyjną całego zamierzenia. Żelaznemu szkieletowi artystyczną formę łączącą krzyż z elementami monstrancji nadał nieżyjący już artysta plastyk Mieczysław Rzeszewski. Krzyż dominuje nad niską powojskową zabudową jednostki i zabudową mieszkaniową osiedla Stasica.

Wkrótce po uruchomieniu parafii stało się też jasne, że niewielka plebania nie wystarczy na potrzeby duszpasterskie. Ks. probosz  podjął decyzję o jej rozbudowie. Nowy budynek został zaprojektowany przez zespół pod kierunkiem dr Cezarego Symonowicza w taki sposób, że wraz z istniejącą już plebanią tworzą jednolitą całość architektoniczną. W dobudowanej części na parterze znajdują się sale katechetyczne oraz pomieszczenia pomocnicze. Piętro zajmują pokoje mieszkalne. Nowy budynek poświęcił bp. Edward Dajczak 9 listopada 2003 r. podczas mszy św. odpustowej.

Budowa nowego kościoła

Budowa nowego kościoła wynika z sytuacji powstałej po likwidacji jednostki wojskowej i planów rozbudowy miasta na rozległych po poligonowych terenach. Projekt nowej świątyni wykonał mgr inż. arch. Roman Ropela Architektoniczno-Urbanistyczna Pracownia Projektowa „ROMAX” w Gorzowie Wlkp. i konstruktor dr Cezary Symonowicz. Świątynia jest trójnawową budowlą utrzymaną w stylu neogotyckim z wysoką wieżą jako dominantą na zamknięciu widokowym ul. Broniewskiego. Symboliczny kamień węgielny pochodzący z grobu św. Piotra w Rzymie, został poświęcony przez  papieża Jana Pawła II podczas pielgrzymki apostolskiej 2 czerwca 1997 r. w Gorzowie Wlkp. Pierwsze prace ziemne przy budowie nowego kościoła ruszyły jesienią 2010 r. Kierownikiem budowy został inż. Ferdynand Czerniakiewicz (zmarły 31 października 2020 r. w wieku 79 lat). Na inspektora nadzoru powołano dr Cezarego Symonowicza (zmarły 28 marca 2018 r. w wieku 80 lat).

Solidna budowla powstaje stopniowo, wymaga czasu. Na obecnym etapie gmach kościoła jest zadaszony, posiada wieżę z dzwonem i kopułą, którą wieńczy krzyż. Poświęcenie krzyża miało miejsce w czwartek 4 maja 2017 r. Poświęcenia dokonał ks. prof. infułat Roman Harmaciński, w obecności wiernych, architekta Romana Ropeli, konstruktora i inspektora nadzoru Cezarego Symonowicza, wykonawcy Józefa Szcześniaka i kierownika budowy inż. Ferdynanda Czerniakiewicza oraz ks. proboszcza Andrzeja Tomysa. Dzień później, 5 maja 2017 r. konstrukcja kopuły wraz z krzyżem zostały zamontowane na wieży. Montaż dzwonu poświęconego 12 grudnia 2018 r. przez bp. ordynariusza Tadeusz Lityńskiego nastąpił 13 grudnia 2018 r. tj. w roku, w którym obchodzono 100-lecie odzyskania niepodległości przez Polskę oraz 40-lecie wyboru kardynała z Krakowa Karola Wojtyły na papieża Jana Pawła II. Dzwon wykonany w ludwisarni Zbigniewa Felczyńskiego zawiera m. in. napisy upamiętniające te ważne rocznice.

Kościół wtopiony jest w osiedle Staszica. W dzień, łagodny dźwięk dzwonu sygnalizuje określone godziny. Po zapadnięciu zmroku podświetlona wieża i krzyż orientują w labiryncie koszarowych i osiedlowych dróg.

Tekst i foto Helena Tobiasz

Zdjęcia:

– Poświęcenie krzyża 4 maja 2017 r. przed zamontowaniem na wieży, w kolejności, pierwszy z prawej: wykonawca Józef Szcześniak, kierownik budowy inż. Ferdynand Czerniakiewicz, ks. proboszcz Andrzej Tomys, ks. prof. Roman Harmaciński, architekt mgr inż. Roman Ropela, konstruktor i inspektor nadzoru dr Cezary Symonowicz;

– Dzwon 100-lecia niepodległości i 40-lecia wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową umieszczony w wieży;

– Nowy kościół na zamknięciu widokowym ul. Broniewskiego;

– Widok na zabudowę kościelną od strony głównej bramy przy ul. Niemcewicza.

Więcej w KAI  https://ekai.pl/proboszcz-w-ub-roku-wiekszosc-parafian-odeszla-do-pana-bez-przygotowania-duchowego-d596715/

1,780 total views, 3 views today

WITOLD ANDRZEJEWSKI — AKTOR W KSIĄŻCE KRYSTYNY KAMIŃSKIEJ

Andrzejewski5

WITOLD  ANDRZEJEWSKI  —   AKTOR  W KSIĄŻCE  KRYSTYNY  KAMIŃSKIEJ1

Piszę do Państwa, ponieważ chciałabym zapoznać PT Gorzowian z nową książką Krystyny Kamińskiej. Jej treść przedstawia Witolda Andrzejewskiego, znanego dobrze w naszym mieście jako księdza prałata (katechetę, kapelana, duszpasterza, proboszcza), a dla wielu Szefa i przewodnika duchowego. Mało ostało się żyjących, którzy poznali go również jako aktora, podziwiali ongiś na deskach lokalnego teatru. Ja należę do tych, którzy tak go właśnie zapamiętali.  Ksiądz Witold jest niewątpliwie w Gorzowie postacią wielowymiarową, ważną, bardzo ważną i — odważę się powiedzieć — intrygującą.

Krystyna Kamińska zajmuje się tą postacią nie od dziś: pisze i opowiada,  gromadzi o rzeczonym różne materiały archiwalne. a w prezentowanej tu książce jej bohater występuje na bogato zarysowanym tle historii teatru gorzowskiego.

Oto tytuły kolejnych rozdziałów:

Przed Gorzowem (gdzie są interesujące szczegóły biograficzne);

Teatralne lata (czyli droga aktora, która właśnie rozpoczyna się w naszym mieście i w nim się właściwie zamyka. Epizod ten obejmuje 6 lat — od jesieni 1960 roku do sierpnia 1966; w tym 3 lata w roli adepta; pełnoprawnym zawodowym aktorem stał się po eksternistycznym egzaminie 23.XI.1963 r. W ostatnim sezonie — 1965/66 Andrzejewski zagrał najbardziej znaczące dla niego role);

Odejścia i powroty Ireny Byrskiej (bo to ona odegrała ważną rolę w kształtowaniu się młodego aktora);

Odejścia i powroty Witolda Andrzejewskiego (najciekawsze podtytuły to: „Wreszcie zrozumiałem”, „Ciągle aktor” itp.).

Wszystko, co zostało napisane przez Kamińską, jest rzetelnie udokumentowane. Są to na przykład uwagi w recenzjach po przedstawieniach o młodym aktorze lub wymowny brak nawet wzmianki; jakieś opinie innych albo wspomnienie samego księdza z przeszłości.

Bardzo ważnym dokumentem są też zdjęcia upamiętniające różne role na scenie. Pokazują one postawę, gest, mowę ciała. Dodatkowo charakteryzują aktora. Ikonografia jest bardzo bogata, stanowi wielki atut książki. Ale jest i drugi, równie mocny — wyczuwalne głębsze zainteresowanie autorki osobowością tego aktora-księdza (lub księdza-aktora). Chociaż pisząca oszczędnie wprowadza swoje opinie, wyczuwa się, że ta postać ją fascynuje.

Fakty okołoteatralne są w tym opracowaniu również bardzo cenne i ciekawe; pokazują, jak w Gorzowie w czasach nasilonej propagandy ideologicznej rodzi się coś, co świadczy o otwartym i odważnym myśleniu (czasy Byrskich).

Publikację zamyka spis ról, w których wystąpił Witold Andrzejewski. Naliczyłam ich 55, ale jest ich więcej, gdyż w małych teatrach obsadza się aktora w dwu a nawet więcej rolach, gdy jest taka potrzeba czy możliwość. Ról było wiele, i różnych. Zagrał i księcia z „Kopciuszka”, i Gustawa-Konrada z arcydzieła Mickiewicza.

Ubolewam, że omawiana książka została wydana jakoś „sekretnie” (nie ma wysokości nakładu) i najprawdopodobniej nie będzie dostępna w sprzedaży. Otrzymałam ją od Autorki. Ale będę pożyczać chętnym, gdyż uważam, że warta jest rozpowszechniania.

Weronika Kurjanowicz  

1Krystyna Kamińska, Witold Andrzejewski, Gorzów Wlkp. 2020.

Krystyna Kamińska – jest doktorem nauk humanistycznych, dziennikarzem i wydawcą.  Autorką   książek, leksykonów i monografii z dziedziny kultury i sztuki oraz m.in albumów i przewodników turystycznych po Gorzowie i regionie. Więcej: https://encyklopedia.wimbp.gorzow.pl/k/kaminska_krystyna/kaminska_krystyna.html

Weronika Kurjanowicz – znana gorzowska polonistka, ur. się 31 października 1927 r. w Grodnie. Przez wiele lat uczyła języka polskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych, w którym była także dyrektorem. Wydała m.in samouczki ortograficzne, tomik opowiadań, była korektorem wielu publikacji. Współpracowała z  „Nadwarciańskim Rocznikiem Historyczno-Archiwalnym” , a także z lokalnym radiem, w którym prowadziła audycję „Ugryź się w język.

WERO5

Fot. Helena Tobiasz

 

709 total views, no views today

FILHARMONIA GORZOWSKA ZAPRASZA DO DŹWIĘKOGRODU

FG

W niedzielę 31 stycznia na kanale You Tube Filharmonii Gorzowskiej odbędzie się familijny koncert karnawałowy online z udziałem Marcina Wyrostka i zespołu Corazon.

 Podczas karnawałowego koncertu familijnego w muzyczną podróż do krainy dźwięków i melodii zaproszą wyjątkowi goście – Marcin Wyrostek i muzycy zespołu Corazon. Artyści do tej pory występowali na scenie Filharmonii Gorzowskiej dla dorosłej publiczności, a tym razem zagrają specjalnie dla najmłodszych, otwierając swoją muzyką wrota tajemniczego Dźwiękogrodu.

Podczas tej wyjątkowej wyprawy usłyszymy najbardziej znane piosenki z bajek, a Marcin Wyrostek opowie historię akordeonu – instrumentu, który jest dla niego nie tylko ukochanym instrumentem, ale również przyjacielem i członkiem rodziny.

Choć koncert ma charakter edukacyjny, to energia i wirtuozeria muzyków z pewnością przyciągnie także uwagę rodziców.

Koncert familijny „Dźwiękogród” odbędzie się w niedzielę 31 stycznia o godz. 12.00. Koncert dostępny będzie nieodpłatnie na kanale YouTube oraz na facebookowym profilu Filharmonii Gorzowskiej.

WYKONAWCY:

Marcin Wyrostek / akordeon

Marcin Jajkiewicz / wokal

Mateusz Adamczyk / skrzypce

Daniel Popiałkiewicz / gitara

Bogusław Kaczmar / fortepian

Piotr Zaufal / bas

Krzysztof Nowakowski / instrumenty perkusyjne

PROGRAM:

Astor Piazzola

Libertango

Marcin Wyrostek

Mazurcyjek

Alaln Menken, Howard Ashman

Na morza dnie

Antonio Vivaldi

Cztery pory roku – Zima

Robert Lopez, Kristen Anderson-Lopez

Lód w lecie

Johann Sebastian Bach

Toccata g-moll

Marcin Wyrostek

Moldav

Erick Morillo, Mark Quashie’a

I like to move it

 

537 total views, no views today

POGRZEB BISKUPÓW ADAMA DYCZKOWSKIEGO I ANTONIEGO STANKIEWICZA

BP

Wspólne uroczystości pogrzebowe biskupów Adama Dyczkowskiego i Antoniego Stankiewicza odbędą się we wtorek 26 stycznia 2021 r. w Gorzowie Wlkp. Dzień wcześniej, msza żałobna w intencji bp. Adama Dyczkowskiego zostanie odprawiona w Zielonej Górze.

Poniedziałek, 25 stycznia kościół pw. Pierwszych Męczenników Polski:

  • godz. 19.30 – wprowadzenie trumien do kościoła i pierwsza stacja pogrzebu pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego;
  • godz. 20.00 – Msza św. dla duchowieństwa z północnej części diecezji pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego;
  • od godz. 21.00 – okazja do indywidualnej modlitwy i możliwość wpisania się do księgi kondolencyjnej;
  • godz. 23.00 – Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem dziekana kapituły katedralnej, ks. kan. Andrzeja Szkudlarka;

Wtorek, 26 stycznia kościół pw. Pierwszych Męczenników Polski:

  • godz. 7.00 – Msza św. z jutrznią za zmarłych z udziałem osób konsekrowanych pod przewodnictwem ks. Mariusza Jagielskiego, rektora Z-GWSD;
  • godz. 10.00 – modlitwa różańcowa;
  • godz. 11.00 – Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem abp. Andrzeja Dzięgi, metropolity szczecińsko-kamieńskiego z homilią bp. Pawła Sochy;
  • godz. 13.00 – przejazd do katedry gorzowskiej ulicami: Górczyńską, Piłsudskiego, Jagiełły, Chrobrego, Mostową;
  • godz. 13.30 – złożenie trumien w krypcie katedry pw. Wniebowzięcia NMP z udziałem wyłącznie wyznaczonych uczestników.

Podczas uroczystości żałobnych obowiązuje limit uczestników. Wtorkowa Msza św. pogrzebowa będzie transmitowana przez TVP3 Gorzów Wielkopolski.

Emerytowany dziekan Trybunału Roty Rzymskiej – bp Antoni Stankiewicz zmarł 4 stycznia, a emerytowany bp zielonogórsko-gorzowski Adam Dyczkowski zmarł 10 stycznia.

Sylwetki biskupów w specjalnym komunikacie przypomniał ordynariusz diecezji bp Tadeusz Lityński: – Rządy w diecezji objął 19 lipca 1993 r. Ingres do katedry gorzowskiej odbył 5 września, a do konkatedry w Zielonej Górze – 12 września tegoż roku. Jako biskup diecezjalny wspierał aktywność wiernych świeckich poprzez promocję stowarzyszeń katolickich, a zwłaszcza Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Na czas jego posługi przypadły istotne wydarzenia w życiu diecezji, takie jak obchody 50-lecia polskiej administracji kościelnej w Gorzowie Wlkp. (1995 r.), wizyta papieża Jana Pawła II (1997 r.), rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego bp. Wilhelma Pluty (2002 r.) oraz 1000-lecie śmierci pierwszych męczenników Polski w Międzyrzeczu (2003 r.)” – napisał bp. Lityński.

Natomiast śp. bp Antonii Stankiewicz od 1969 r. był kancelistą w Rocie Rzymskiej, a w 2004 r. został dziekanem tego trybunału. „Był światowej klasy znawcą prawa kanonicznego i autorem ważnych prac naukowych. Specjalizował się w prawie małżeńskim, procesowym i historii prawa. Wykładał w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz w papieskich uczelniach w Rzymie: Uniwersytecie Gregoriańskim, Uniwersytecie Krzyża Świętego i Uniwersytecie Urbaniańskim” – czytamy w komunikacie.

513 total views, no views today

APEL GORZOWSKIEGO SZPITALA W SPRAWIE SZCZEPIEŃ

Informuje Agnieszka Wiśniewska – rzecznik szpitala

Prosimy. Nie rezerwujcie terminów szczepień w wielu miejscach!

Wielospecjalistyczny Szpital Wojewódzki w Gorzowie informuje, że w związku z ograniczoną liczbą miejsc przewidzianą dla grupy seniorów włączonych do grupy seniorów w wieku 80+ i 70+ wszystkie terminy szczepień dla tej grupy osób do 31 marca 2021 r. już są zajęte. Lecznica apeluje o to, by nie zapisywać się w wielu miejscach jednocześnie.

– Brak wolnych terminów do końca marca dotyczy nie tylko szpitala – mówi Barbara Kasperska, kierownik ds. funkcjonowania poradni, rejestracji i pracowni szpitalnych w Wielospecjalistycznym Szpitalu Wojewódzkim w Gorzowie Wlkp. – Docierają do nas informacje, że seniorzy 80+ lub ich bliscy wysyłają zgłoszenia do wielu placówek jednocześnie. W ten sposób blokują możliwość ustalenia terminu innym pacjentom. Apelujemy o to, aby wybrać sobie jeden punkt szczepień, najlepiej ten położony najbliżej miejsca zamieszkania i tam oczekiwać na wyznaczenie terminu. Zwolnione w ten sposób miejsca stworzą możliwość zaszczepienia się innym osobom, dla których teraz nie ma miejsca.

Najbardziej dogodny dla seniora punkt szczepień, jego adres i numer telefonu można znaleźć na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia lub TUTAJ

Osoby, które już wysłały zgłoszenie, bądź wpisywały się w kolejkę oczekujących w szpitalu proszone są o oczekiwanie na telefon z informacją o wyznaczeniu terminu.

 

473 total views, no views today