Z powodu sytuacji epidemiologicznej Wielospecjalistyczny Szpital Wojewódzki w Gorzowie Wlkp. Sp. z o.o. do 31 października wstrzymuje działalność Pracowni Endoskopowej.
667 total views, 2 views today
Informuje Urszula Śliwińska – rzecznik rasowy FG
Wkrótce premiera nagrodzonej opery dla młodzieży „Salija”. 20 i 21 listopada odbędą się pierwsze pokazy opery dla młodzieży „Salija” w Filharmonii Gorzowskiej. Ten niezwykle rzadki kierunek twórczości wybrali librecistka Małgorzata Szwajlik oraz kompozytor Krzysztof Dobosiewicz. Do młodzieży przemawiają ich językiem i odnosząc się do problemów najistotniejszych w życiu nastolatków. To wyjątkowe na skalę ogólnopolską wydarzenie artystyczne, a zarazem pierwsza produkcja operowa zrealizowana kompleksowo przez Filharmonię Gorzowską. Reżyserem spektaklu jest Rafał Matusz.
„Salija” to opowieść o dorastającej dziewczynce, którą poznajemy w dniu jej trzynastych urodzin. Niespodziewany bieg zdarzeń sprawia, że główna bohaterka przenosi się w tajemnicze miejsce, z którego podróżuje w głąb nieznanego świata, stając przed koniecznością trudnych wyborów. Fabuła opery, choć osadzona jest w konwencji baśni, opowiada o sprawach niezwykle ważnych – przemijającym dzieciństwie, dojrzewaniu, młodzieńczej wrażliwości i zawiłym poszukiwaniu definicji szczęścia.
Libretto świadomie dotyka tematów odwołujących się do wyobraźni, wrażliwości oraz doświadczeń nastoletniego odbiorcy, takich jak samopoznanie, odkrywanie własnej tożsamości, konfrontacja z lękami.
Muzyka, wykorzystując bogactwo kolorystyczne orkiestry symfonicznej i pełnię możliwości harmonicznych oraz żonglując dynamiką i nastrojem, znakomicie ilustruje zarówno akcję opery, jak i charaktery, emocje czy relacje poszczególnych bohaterów. Poza wartością artystyczną projekt pełni również misję edukacyjną, zachęcając młodych odbiorców do obejrzenia tak wyjątkowego dzieła scenicznego, jakim jest opera.
„Salija” otrzymała I nagrodę w Konkursie na Operę dla dzieci i młodzieży w wieku 8–15 lat (libretto i muzykę) zorganizowanym w 2019 roku przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS oraz Teatr Wielki – Opera Narodowa z okazji jubileuszu 100-lecia istnienia Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
Klip promujący operę znajduje się na kanale You Tube Filharmonii Gorzowskiej: https://www.youtube.com/watch?v=0LZtJjXL6wM&t=6s
799 total views, 1 views today
Depeszuje Grażyna Bolle
Do Chin przyleciałam z mężem w 2016 roku i nie mogę zapomnieć tej wspaniałej wycieczki, szczególnie Pekinu. Jest to miasto pełne kontrastów, łączących cechy nowoczesnej metropolii z tradycyjną chińską kulturą, zabudową i zabytkami.
Zwiedzanie zaczęliśmy od dzielnicy Dongcheng usytuowanej w jej środku – Zakazanym Mieście.
Dlaczego Zakazane Miasto?
Gdyż kiedyś wstęp do niego miała wyłącznie najbliższa rodzina cesarza, najważniejsi urzędnicy państwowi i eunuchowie.
Obecnie jest to jeden z największych kompleksów pałacowych świata. Patrząc na złote dachy Zakazanego Miasta i dokonywane tam przeze mnie odkrycia, zapierały dech w piersiach. Wszystkie główne budynki zespołu pałacowego zdobią rzeźbione wizerunki złotych smoków. Do tego dochodzi szereg posągów, zwłaszcza lwów, żurawi, smoczych głów. Pełno tam białych marmurowych mostków, schodów, podestów, uliczek. I tu przeżyliśmy szok!
Chwila nieuwagi a może zachwytu i zgubiliśmy naszą grupę z przewodnikiem. Mrowie turystów, masę zakamarków. Gdzie ich szukać? Idziemy w prawo, idziemy w lewo – nic. Czuję że się coraz bardziej oddalamy, a za pół godziny odjeżdża autobus. Nagle olśnienie – mam numer telefonu naszego przewodnika, muszę znaleźć kogoś kto go powiadomi. Jest chiński przewodnik z jakąś grupą. Proszę gestykulując. Udało się. Zrozumiał.
Za chwilę zza zakrętu wychodzi nasz przewodnik – uśmiechnięty. Okazało się że nie jesteśmy pierwszymi, którzy pogubili kierunek. Słusznie postąpiliśmy prosząc o pomoc.
Przez następne dni nadal podziwialiśmy wspaniałe zabytki. W świątyniach i pałacach poznawaliśmy chińską kulturę i obyczaje, a moją uwagę zwrócił ogromny plac Tiananmen zwany Placem Bramy Niebiańskiego Spokoju.
Czy wiecie, że jest on największym publicznym placem na świecie? Ponoć może pomieścić jednorazowo milion ludzi. Jest on bardzo chętnie odwiedzany przez turystów jak i mieszkańców Pekinu. Odbywają się tutaj różne uroczystości państwowe jak i kościelne. Jest też placem, który kojarzy się z krwawo stłumionymi protestami studentów w roku 1989.
Tym co wywarło na mnie największe wrażenie był jednak widok Wielkiego Muru. Wydawało się zupełnie nieprawdopodobne, że był on w całości dziełem ludzkich rąk i ma ponad 6 tys. kilometrów. Dla mnie była to najbardziej imponująca budowla, chociaż pochłonęła bardzo dużo ludzkich istot przy jej budowie.
A czy wiecie, co oznacza powiedzenie: w zdrowym ciele, zdrowy duch? To wyrażenie świetnie odzwierciedla idee chińskiej medycyny.
Lekarz chiński skupiał się głównie na profilaktyce, gdyż płacono mu tylko wtedy gdy pacjent był zdrowy. Innym słowem zdrowie to współdziałanie organizmu z naturą. Choroby można uniknąć poprzez spokojne, pełne rozwagi życie, właściwe odżywianie i odpowiednie ćwiczenia fizyczne. Chińczycy są bardzo aktywnym społeczeństwem. W czasie spaceru po parkach zobaczyć można grupy głównie starszych pokoleń, grających w lotki, uprawiające tai chin, jogę oraz tańczących. Mnie również wciągnęła to muzyka.
Zatańczyłam i …..było fajnie.
1,213 total views, 3 views today
Andrzej Bator, absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie i wychowanek Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze pod egidą Miry Zimińskiej – Sygietyńskiej, znalazł się w Encyklopedii Dziedzictwa Polonii Świata. Ambasadorowie Polonii, pod redakcją Zbigniewa Piaska wydanej przez Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej w 2020 roku.
Andrzej Bator – baryton, ukończył studia wokalno – aktorskie w klasie śpiewu operowego, uzyskując dyplom z wynikiem bardzo dobrym i tytułem magistra sztuki. Zaszczytne miejsce Śpiewaka w encyklopedii jest efektem krzewienia przez niego kultury polskiej w świecie, m.in. w Stanach Zjednoczonych Ameryki, Europie czy Australii.
Artysta śpiewa, komponuje i jest pedagogiem. W swojej twórczości wielokrotnie podkreśla, że pochodzi z Ziemi Lubuskiej z Bledzewa, gdzie się urodził i jest Honorowym Obywatelem Gminy Bledzew. Przez wiele lat mieszkał w Nowym Jorku. Od dawna jest mieszkańcem Warszawy.
W jego bogatym repertuarze operowym, operetkowym oraz pieśni artystycznej znajdują się jego kompozycje m.in Ave Maryja, Do Matki Bożej Rokitnianskiej, Tęsknota za ojczyzną, Bledzewskie Tango, Czardasz dla Ciebie i inne, również utwory patriotyczne dotyczące kraju a także jego małej lubuskiej ojczyzny.
Andrzej Bator doskonalił się pod kierunkiem najsłynniejszych gwiazd Metropolitan Opera i La Scali, m. in. u Luciano Pavarottiego, Bruno Pola, Evangelina, Colon. Wystąpił w Galowym koncercie w ONZ dla ambasadorów z całego świata. Artysta wykonał repertuar w 11 językach.
Bator jest twórcą muzyki sakralnej, Hymnu Ziemi Lubuskiej, Hymnu O Janie Dekercie Prezydencie Starej Warszawy. Skomponował utwór Ojcze święty dedykowany św. Janowi Pawłowi II w Australii w Melbourne. Jest założycielem Towarzystwa Śpiewaczego na Ziemi Lubuskiej O Sole Mio i Przyjacielem Hospicjum im. Brata Alberta w Żarach oraz Przewodniczącym konkursu orkiestr wojskowych na ziemi mazowieckiej, jest Honorowym Ambasadorem Polskiego Korpusu Pokoju. Prowadzi działalność charytatywną koncertową na rzecz seniorów, osób chorych i niepełnoprawnych.
Obok artystów w encyklopedii znaleźli się propagatorzy polonijnego dziedzictwa w dziedzinach: biznesowych, dyplomatycznych, sportowych, zawodowych, naukowych, medycznych, lotniczych, architektonicznych czy działalności polonijnej.
Encyklopedia dotyczy wyłącznie Polaków żyjących. Wydana jest w pięciu językach i przeznaczona głównie dla młodego pokolenia.
Autor encyklopedii Profesor Zbigniew S. Piasek, w strukturach światowych organizacji polonijnych, pełni między innymi funkcję korespondenta zagranicznego „Stowarzyszenia Polsko Amerykańskich Inżynierów” w Nowy Yorku, „Polonia Technica” w USA oraz korespondenta w organizacji międzynarodowej „Strzelecki Heritage Inc. Melbourne” w Australii.
Profesor podjął się eksperymentalnych badań zmierzających do monograficznego opisu osiągnięć Polonii i Polaków w USA, Rosji, Kanadzie, Ameryce Południowej, Europie, Afryce, Australii i Nowej Zelandii, Azji, Ukrainie, Japonii oraz na Bliskim Wschodzie w okresie od drugiej wojny światowej do współczesności.
Zbigniew S. Piasek (red.)
Encyklopedia Dziedzictwa Polonii Świata. Ambasadorowie Polonii
ISBN/ISSN: 978-83-66531-19-2
Wydawnictwo: Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej
Rok wydania: 2020
Język publikacji: polski
Ilość stron: 516
Format: B5
Wymiary: 24×17 cm
Rodzaj okładki: twarda
1,658 total views, 1 views today
Wiesław Ciepiela – rzecznik prasowy UM Gorzów Wlkp – informuje
Sztab kryzysowy monitoruje sytuację epidemiczną. Prezydent Jacek Wójcicki kieruje pracami sztabu kryzysowego, który codziennie ocenia stan funkcjonowania miasta i zagrożenia wynikające z pandemii koronawirusa.
Najważniejsze obszary, którymi zajmuje się miejski sztab kryzysowy, to zdrowie publiczne, opieka społeczna, edukacja, gospodarka wodna i ściekowa, wywóz śmieci oraz transport publiczny.
Podczas wtorkowego posiedzenia sztabu we wszystkich tych obszarach sytuację uznano za stabilną. Sztab dostrzega jednak zagrożenia wynikające z możliwości zwiększającej się liczby zachorowań.
W obszarze opieki społecznej, powodem szczególnej troski jest sytuacja w domach pomocy społecznej. W DPS nr 1 wszyscy pracownicy zostali poddani testom. Potwierdziły one wynik dodatni u sześciu pensjonariuszy i 17 pracowników. Stan zdrowia wszystkich osób jest dobry. Wszyscy zostali odizolowani i są pod opieką. W DPS nr 2 testy potwierdziły zachorowanie u jednego pracownika. Znajduje się on na kwarantannie.
Domy Pomocy Społecznej otrzymały od rządu RP dodatkowe środki finansowe na bezpieczeństwo oraz wynagrodzenie dla personelu za zwiększony czas pracy.
W gorzowskich żłobkach sytuacja jest stabilna, nie ma zagrożeń dla ich funkcjonowania.
W placówkach oświatowych w poniedziałek wyłączono z nauki stacjonarnej jeden oddział szkolny. Obecnie kwarantanna obowiązuje w poszczególnych klasach w 16 placówkach oświatowych.
Obsługa transportu publicznego, wywóz śmieci, ścieków i dostarczanie wody nie są zagrożone.
698 total views, 1 views today
W 13. rocznicę śmierci kardynała nominata Ignacego Jeża, odprawiona została Msza św. 16 października wieczorem w bazylice pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu. Eucharystii przewodniczył bp pomocniczy diecezji koszalińsko – kołobrzeskiej Krzysztof Zadarko. W tym dniu wręczono już po raz 12. Nagrodę imienia byłego pierwszego ordynariusza diecezji.
Nagroda kard. nom. Ignacego Jeża “Radość płynie z Nadziei” została ustanowiona przez ordynariusza diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej bp. Edwarda Dajczaka, Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” oraz diecezjalną Caritas. Przyznawana jest osobom fizycznym i instytucjom w uznaniu za działalność społeczno-kulturalną lub charytatywną. Jej celem jest promowanie i inspirowanie działalności i twórczości krzewiącej ideały i postawy będące świadectwem wartości chrześcijańskich a przez to upamiętnienie działalności ks. kard. nominata Ignacego Jeża.
W tym roku Kapituła przyznała Nagrodę Statuetkę Szymonowi Cieślarowi – za wybitne osiągnięcia edukacyjne i wychowawcze w pracy z młodzieżą. Laureat jest dyrygentem chóru Orantes i dyrektorem Prywatnego Liceum Ogólnokształcącego i Szkoły Podstawowej w Szczecinku. Na początku września został uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność na rzecz rozwoju polskiej gospodarki morskiej.
Szymon Cieślar ur. się w 1968 r. w Szczecinku jest absolwentem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. W 1991 rozpoczął pracę zawodową jako nauczyciel muzyki w szkole podstawowej, później w Prywatnym Gimnazjum i Prywatnym Liceum Ogólnokształcącym gdzie następnie został dyrektorem. Działa w Szczecineckim Towarzystwie Muzycznym i jest wykładowcą Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej. Jest laureatem nagrody im prof. Ireny Maculewicz Żejmo, za propagowanie muzyki sakralnej.
Laureat podziękował Panu Bogu i ludziom za to wyróżnienie, bez których – jak zapewnił, on sam sukcesów by nie odniósł. Bez wsparcia wielu ludzi nie byłoby szkoły, fundacji czy chóru Orantes, który swoim śpiewem uświetnił dzisiejszą uroczystość. Laureat podziękował także swoim mistrzom – nauczycielom.
Na początku nabożeństwa proboszcz bazyliki ks. dr Andrzej Pawłowski przypomniał, że dziś jest 42 rocznica wyboru Jana Pawła II na stolicę apostolską, a dla diecezji, także jest ważna ta data, bo to rocznica, odejścia do domu Pana, pierwszego ordynariusza diecezji koszalińsko – kołobrzeskiej bp. Ignacego Jeża.
Bp Krzysztof Zadarko powiedział m.in. że podczas tej Mszy św. kumuluje się kilka intencji – zaznaczając, że dziś przypada święto św. Jadwigi Śląskiej, która jest patronką budowy świątyń, a bp. Jeżowi bardzo zależało, żeby kościołów było jak najwięcej. Wiele miejsca w kazaniu bp Zadarko poświęcił św. Jadwidze, przypominając jej bogaty życiorys.
Ignacy Ludwik Jeż ur. się 31 lipca 1914 r. w Radomyślu Wielkim. W latach 1932-1937 studiował teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1937 z rąk biskupa Stanisława Adamskiego. W 1942 r. został uwięziony w obozie koncentracyjnym w Dachau. Powrócił do Polski w 1946 r. Sakrę biskupią otrzymał 5 czerwca 1960 r. z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego.
W 1960 r. został biskupem pomocniczym gorzowskim. W czerwcu 1972 został pierwszym biskupem nowej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Erygował ok. 100 nowych parafii, doprowadził do budowy nowego budynku Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie. Zmarł nagle w Rzymie 16 października 2007 roku, na dzień przed ogłoszeniem nominacji kardynalskiej – stąd przyjęło się nazywanie Go „kardynałem nominatem”. Został pochowany w krypcie kołobrzeskiej bazyliki.
709 total views, 1 views today
Wycieczkę do Magdeburga poleca Grażyna Bolle
Magdeburg – jedno z najstarszych miast byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej i zarazem cel mojej krótkiej wycieczki.
Dlaczego akurat to miasto?
Spróbuję Was przekonać, że był to dobry wybór .
Bliskość hotelu od Starego Miasta /Alter Markt / sprawił, że od tego miejsca zaczęła się moja przygoda. I tam trafiłam na mieniący się w słońcu złoty posag rycerza na koniu z dwoma towarzyszącymi mu młodymi kobietami, odzianymi w długie szaty. Kim są te kobiety? – Zastanawiałam się. Żony? Córki? Służebnice?
Następnie znalazłam się przy wspaniałym Starym Ratuszu – najwyższym budynku w Magdeburgu. Jego historia sięga XII wieku, obecnie z siedzibą nadburmistrza.
I tu niespodzianka – czy wiecie, że najważniejszym zabytkiem tego miasta jest katedra św. Maurycego i świętej Katarzyny. Wywiera ona imponujące wrażenie zarówno zewnątrz jak i wewnątrz. Przepiękna jest architektura gotycka, liczne posągi Maryi, jak i sztuka różnych okresów i stylów. Tam również odkryłam grobowiec Ottona I Wielkiego /912-973/ króla Niemiec.
Niedaleko katedry trafiłam na specyficzny budynek zwany Zieloną Cytadelą.
Dlaczego Zielona? Gdyż jest to ciekawe połączenie architektury z roślinnością. Niektórzy uważają go za świetny kicz, a dla mnie było to miejsce niesłychanie urocze z licznymi kolorowymi kolumienkami, zakamarkami, pięknym patio. Wszędzie tam można spacerować, wchodzić na dachy i podziwiać piękne widoki.
Magdeburg może poszczycić się jeszcze wieloma innymi świetnymi zabytkami m.in. klasztorami.
A ja natrafiłam tu również na trasę rowerową wzdłuż rzeki Łaby / Elberadweg /. To wymarzony szlak dla ludzi szukających aktywnego wypoczynku.
Myślę moi drodzy, że Magdeburg to typowy cel krótkich wyjazdów dla zainteresowanych zwiedzaniem i przebywaniem z naturą.
Polecam, pa
839 total views, 1 views today
Wyjątkowe badania konserwatorskie w Gorzowie
Kamienica przy ul Łokietka 21 jest przedmiotem badań studentki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu Hanny Kuraszkiewicz. Gorzowianka zamierza do końca tego roku ustalić, jakich materiałów i farb użyto przy kładzeniu pierwszej elewacji tego budynku.
Badania finansuje z przyznanego Stypendium Artystycznego Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego.
Kamienica przy ul. Łokietka 21 była własnością architekta Willego Seckpiehla. Zaprojektował on wiele kamienic w przedwojennym Gorzowie, a budynek przy Łokietka był jego pierwszą realizacją. O ile jednak inne kamienice były obiektami naukowych badań i analiz, to kamienica przy Łokietka jak dotąd nie znalazła się w centrum zainteresowań żadnego z badaczy – Hania Kuraszkiewicz jest pierwsza.
Celem badań jest określenie rodzaju użytego oryginalnie materiału i polichromii. To pozwoli ustalić pierwszy kolor elewacji oraz zakres malowania obiektu. Badaczka chce również ustalić jakie są czynniki, które przyczyniają się do niszczenia elewacji, by w przyszłości wyeliminować je z użycia w czasie prac konserwatorsko-naprawczych.
Badania i ich efekty Hania wykorzysta podczas pisania pracy magisterskiej. Docelowo w planach jest również wystawa, prezentująca rezultaty badań.
Info Marta Liberkowska Wydział Promocji i Informacji
Fot. Jan Wojtanowski
1,164 total views, 1 views today