milpress

36. Gorzowskie Spotkania Teatralne rozpoczną sie 10 listopada o godz. 19 spektaklem Tango Piazzolla – Marzenie w reżyserii Jana Tomaszewicza.

Występują: Beata Chorążykiewicz, Joanna Ginda,  Justyna Jeleń, Marta Karmowska,  Edyta Milczarek,  Joanna Rossa,  Michał  Anioł,  Bartosz  Bandura,   Mikołaj  Kwiatkowski,  Artur Nełkowski,  Jan Mierzyński

Zespół  muzyczny: Marek Zalewski,  Marta Brot-Nocuła, Kacper Trębacz,  Daniel Maternik, Mariusz Lipiński,  Paweł Czyrka /Jerzy Dutkiewicz

„Tango Piazzolla – marzenie” to pierwsza na świecie sztuka teatralna napisana specjalnie do muzyki wielkiego argentyńskiego kompozytora, geniusza tanga Astora Piazzolli. Połączył on tradycyjne kompozycje tanga argentyńskiego z jazzem i muzyką klasyczną po to, by najtrafniej oddać ducha tego tańca – zmysłowość i namiętność, a zarazem ulotność szczęścia i smutek przemijających uczuć. Taki jest też klimat sztuki autorstwa Anny Burzyńskiej. Na gorzowskiej scenie zobaczymy 11 aktorów, którzy na oczach widzów wytańczą sen o marzeniach. Sen, który opowie o miłosnych tragediach głównych postaci i o złudnych chwilach bliskości, które trwają tylko tyle, ile jeden taniec. Aktorom na scenie towarzyszyć będzie zespół muzyczny Czy ostatecznie sen o tangu okaże się snem szczęśliwym? Czy może – tak jak bywa w życiu – każda z osób ulokuje swoje uczucia w niewłaściwej osobie, a kochana będzie przez kogoś zupełnie innego?… A może tango pozwoli wreszcie bohaterom odnaleźć swoją drugą połowę i wyzwoli ich z zaklętego kręgu miłosnych cierpień? Przekonajcie się Państwo sami.

Czas trwania: 90 min

11 listopada /poniedziałek/ godz. 19.00

Teatr Polonia

SHIRLEY VALENTINE

Autor: Willy Russell
Przekład: Małgorzata Semil
Reżyseria: Maciej Wojtyszko

Występuje: Krystyna Janda

Shirley Valentine, która kiedyś miała marzenia (chciała zostać stewardessą!), od lat wiedzie życie kury domowej i żony. Wspomina, przygotowując obiad i popijając wino. Nie ma jednak dość odwagi, by zacząć realizować swoje dawne marzenia. Aż pewnego dnia…

Czas trwania: 145 min /z przerwą/

12 listopada /wtorek/ godz. 19.00

Impresariat Spektrum

ŚMIERTELNA PUŁAPKA

Auto: Ira Levin
Przekład: Małgorzata J. Maliszewska
Reżyseria: Andrzej Strzelecki

Występują: Magdalena Zawadzka, Krzysztof Tyniec, Ewa Telega, Andrzej Strzelecki, Aleksandar Milićević

To inteligentnie i komicznie opisana historia misternie zaplanowanego morderstwa.

Sidney Bruhl (Krzysztof Tyniec), popularny autor broadwayowskich thrillerów, pozornie wiedzie szczęśliwe i spokojne życie w swoim domu z Connecticut. W rzeczywistości cierpi na brak weny, co powoduje frustrację i coraz poważniejsze problemy finansowe. Szansę na rozwiązanie swoich problemów widzi w chwili, gdy jego student Clifford (Aleksandar Milićević) przysyła mu tekst swojej pierwszej sztuki z prośbą o opinię. Wspólnie z żoną Myrą (Ewa Telega) obmyśla plan, który ma zapewnić mu fortunę i wieczną sławę. Nie wszystko idzie jednak po ich myśli. Akcja plącze się, a komiczne i zaskakujące zwroty akcji trzymają w napięciu do finału.

Czy w dzisiejszych czasach, kiedy wszystko można zapisać elektronicznie, w wielu dobrze strzeżonych kopiach taka intryga jest możliwa? Czy są autorzy, którzy w obawie przed wyciekiem ich tekstu mają tylko jedną, wydrukowaną kopię? Może nie, ale warto zastanowić się, jak daleko możemy się posunąć z zazdrości czy chęci zysku. Taka refleksja przyda się w każdych czasach.

Czas trwania: 120 min /z przerwą/

13 listopada /środa/ godz. 19.00

Teatr Ateneum

MOSKWA PIETUSZKI

Autor: Wieniedikt Jerofiejew
Przekład: Andrzej Drawicz
Reżyseria i wykonanie: Marian Opania

Czy wiecie, z czego składa się koktajl alkoholowy „Łzy komsomołki”? „Balsam kanaański”? A „Psia krew” albo „Duch Genewy”, najsłynniejsze koktajle w dziejach literatury? Jeśli w tym celu nie przeczytaliście jeszcze niewielkiej a genialnej powieści „Moskwa-Pietuszki” Wieniedikta Jerofiejewa , idźcie na spektakl Mariana Opani wykonującego w Ateneum piekielny i zabójczy monodram, po którym nikt już spokojnie nie wejdzie do sklepu monopolowego. Utwór ten, napisany prawie pół wieku temu i do końca istnienia Związku Radzieckiego zakazany w tym kraju, to nie tylko opowieść o dogłębnym, nieokiełznanym i wyrafinowanym piciu wszystkiego, co nosi znamiona alkoholu. To także liryczna, przejmująca poetycka opowieść o miłości i zmarnowanym życiu. O podróży pociągiem do granicy marzeń, której początkiem jest Moskwa, a końcem mała stacja Pietuszki. Zaś aktorska maestria Mariana Opani dorównuje cudownemu szaleństwu bohatera książki Jerofiejewa.

Czas trwania: 120 min /z przerwą/

14 listopada /czwartek/ godz. 19.00

Lubuski Teatr z Zielonej Góry

ZIELONY GIL

Przekład i adaptacja: Julian Tuwim
Reżyseria: Robert Kuraś

Występują: Joanna Wąż, Sandra Babij, Marta Frąckowiak, Robert Kuraś, Lech Mackiewicz, Janusz Młyński, Marek Sitarski, Alicja Stasiewicz, Aleksander Stasiewicz, Joanna Świrska, Radosław Walenda

O czym jest „Zielony Gil”? Barwna komedia opowiada o perypetiach miłosnych doñy Diany (w oryginale hiszpańskim imię to funkcjonuje jako doña Juana, co powinno nam już sporo powiedzieć o tej postaci), która dla zdobycia serca don Martina de Ortegi, przebierze się za… niejakiego don Gila i ułoży misterny plan, którego finał zaskoczy nas wszystkich. Zanim jednak do tego końca dobrniemy, czeka nas wiele zaskakujących zwrotów akcji. Tirso de Molina widział kobietę wielowymiarowo, jako przedsiębiorczą, zindywidualizowaną i niezwykle aktywną postać swoich dramatów. Zbiegło się to z czasami, w których tworzył zakonnik. Rozwiązłość i rozpasanie męskiej części społeczeństwa hiszpańskiego domagało się literackiej reakcji.

Sztuka rodem ze Złotego Wieku dramatu. Klasyczny, dobrze skrojony tytuł z muzycznymi akcentami w mistrzowskim tłumaczeniu i adaptacji Juliana Tuwima. Zobaczcie sceniczną wersję legendarnego dramatu, z którego swoje inspiracje czerpali Calderón de la Barca, Pierre Corneille czy wielki Molier (opowieść o sewilskim don Juanie została przejęta niejako z „Uwodziciela sewilskiego” i „Zielonego Gila” Tirso de Moliny właśnie).

Czas trwania: 110 min /z przerwą/

15 listopada /piątek/ godz. 19.00

CUDOWNA TERAPIA 
komedia terapeutyczna

Komedia małżeńska, którą powinni zobaczyć wszyscy ci, którzy są, byli lub planują „bycie razem”

Autor: Daniel Glattauer
Przekład: Marek Szalsza
Reżyseria: Dariusz Taraszkiewicz

Występują:  Dominika Ostałowska, Dariusz Kordek, Artur Pontek

Terapia – to oddziaływanie na człowieka za pomocą leków lub bez użycia farmaceutyków w celu przywracania zdrowia fizycznego lub psychicznego. Szanowni Państwo, wyrzucamy tabletki, syropy i maści, a w zamian aplikujemy Wam troje znakomitych aktorów, błyskotliwy tekst i zaskakującą inscenizację.

ZAMIAST DO GABINETU – ZAPRASZAMY DO TEATRU!

Joanna – egzystencjalna zapaśniczka, kobieta z pretensją, Valentin – nadwrażliwy choleryk rozwiązujący problemy za pomocą piły tarczowej czyli państwo Dorek, to doświadczone małżeństwo, które postanawia się rozstać. Przed ostateczną decyzją wybierają się jednak do wybitnego psychoterapeuty, tym samym dając sobie ostatnią szansę. Czy za pomocą tradycyjnych metod i ćwiczeń uda się wybitnemu specjaliście pojednać parę, której jedynym punktem wspólnym jest urządzanie sobie piekła? Gdzie jest granica wytrzymałości psychoterapeutycznego profesjonalizmu? Kto tu jest wariatem: pacjent czy prowadzący terapię? Co takiego może zrodzić się kilkadziesiąt metrów pod wodą?

Czas trwania: 105 min /z przerwą/

16 listopada /sobota/ godz. 19.00

Teatr im. H. Modrzejewskiej z Legnicy

KLASYCZNA KOPRODUKCJA

spektakl polsko – gruziński

Scenariusz (na podstawie improwizacji aktorskich): Katarzyna Knychalska
Reżyseria: Jacek Głomb

Występują: Aniko Cecchladze, Maia Cecchladze. Katarzyna Dworak, Ewa Galusińska, Małgorzata Patryn, Anita Poddębniak, Magda Skiba, Tatia Tataraszwili, Małgorzata Urbańska, Ano Zuraszwili, Bartosz Bulanda, Rafał Cieluch, Zaal Goguadze, Bogdan Grzeszczak, Robert Gulaczyk, Dawid Jakeli, Otar Katamadze, Tite Komachidze, Mateusz Krzyk, Mamuka Mandzgaladze, Paweł Palcat

Bazą dla scenariusza „Klasycznej koprodukcji” Katarzyny Knychalskiej były rozmowy i improwizacje dwóch zespołów – aktorów Teatru Modrzejewskiej w Legnicy i Państwowego Teatru Dramatycznego im. Ilii Czawczawadzego w Batumi. To podczas prób rozmawialiśmy o tematach, które stanowią podstawę dla sześciu obrazów naszego spektaklu. Każdy z obrazów jest osobną całością, każdy pokazuje inny punkt styku Polski i Gruzji – czy to podobne doświadczenie historyczne, czy łącząca oba kraje postać, czy wspólne traumy, czy w końcu podobne narodowe kompleksy. Choć poruszane tematy są poważne, często wręcz bolesne, nic tu nie jest do końca na serio – przecież wciąż to tylko teatralna impresja po spotkaniu dwóch obcych sobie grup artystów.

Metateatralny nawias daje szanse na autokrytyczny uśmiech w gąszczu nie zawsze przecież miłych i wygodnych narodowych problemów. Spektakl nie opowie nam o historii polsko-gruzińskiej przyjaźni, nie odkryje żadnej uniwersalnej prawdy o każdym z tych narodów. Pozwoli jednak na przyjrzenie się sobie przez pryzmat tego drugiego, dziwnego kraju, o którym przecież my – widzowie w Polsce i widzowie w Gruzji – nic tak naprawdę nie wiemy.

Czas trwania: 70 min /bez przerwy/

1,022 total views, no views today

Na zdj. 1. Karolina Miłkowska-Prorok, obok Cezary Żołyński 2. Iwona Kusiak 3. z dyr. teatru Janem Tomaszewiczem

 Spektakl, którego autorką tekstu jest Iwona Kusiak, a zagrała w nim Karolina Miłkowska-Prorok jest dla wszystkich, dla całych rodzin, od młodego do starego.To spektakl dający swobodę myślenia i decydowania o tym, co jest patologią a co normalnością. Widz wreszcie samodzielnie może myśleć i oceniać. I to robi.

Rozpaczliwe pytanie czterdziestoletniej bohaterki, którą wywieziono z ojczyzny bez jej zgody:  –  Czy to matka uciekła czy ojciec stchórzył? Nie oskarża nikogo, daje wolność wyboru i oceny sytuacji.

– Wreszcie wróciła normalność – powiedział jeden z widzów po spektaklu,  nikt mi niczego nie narzucał i nie wrzucał. Nie muszę się wstydzić przychodząc do teatru z synem czy córką.  Sam mogę określić co jest patologią  a co nią nie jest.  Po za tym przyjemny jest powrót do przeszłości  a dokładnie:  do młodości, do osób które się kochało.  Na skorzystanie z tego powrotu pozwoliła ekspresyjna Karolina Miłkowska-Prorok.

Spektakl rozpoczął się przed jeszcze zamkniętymi drzwiami, prowadzącymi na widownię. Może nie wszyscy się zorientowali, że już grają. Stopniowo napływający widzowie współtworzyli  scenerię przypominającą  lotnisko. Wśród pasażerów, czerwonym strojem z białymi dodatkami, wyróżniała się  kobieta z walizką, która po 30 latach wróciła do Polski z nostalgią za utraconymi osobami  i chwilami.

Zagubioną kobietę, poszukującą przeszłości  i wspomnień o ojcu , zagrała gorzowska aktorka, która częściowo odnajdowała w tej postaci siebie. Po spektaklu przyznała, że przeżyła podobną sytuację ale na szczęście nie tak traumatyczną.

– Nie było tu prania mózgów – powiedziała także po przedstawieniu, młoda elegancka pani /oczywiście wszystkie były eleganckie J/ . Dostrzegłam w tej sztuce ośmieszenie propagandy dzisiejszych nauk psychologicznych wciskanych na każdym kroku. Mogę to nawet nazwać  zdemaskowaniem tych nauk – stwierdziła teatromanka, podkreślając, że ona, tak ten przekaz odebrała.

Spektakl „Nadbagaż” pełni zasadnicze role, daje przyjemność w oglądaniu i słuchaniu, jest urozmaicony muzyką i śpiewem, uczy bawi oraz wychowuje – przez to, że zmusza do myślenia. Nie osądza, pokazuje, ukazuje, przypomina. Każdy weźmie to co dla niego najlepsze.

To jest monodram, który także wyciska łzy. U każdego z innego powodu:  z tęsknoty za porzuconą ojczyzną, za rodziną, za tym czego nie można już nigdy powtórzyć.

Ta sztuka pełni rolę służebną, ona nie gwałci widza przekleństwami czy perwersją.

Reżyserem jest Rafał Matusz, scenografię i kostiumy przygotowała Natalia Kołodziej, muzykę Paweł Paluch. Premiera odbyła się 5 października 2019 r.

Wanda Milewska

2,012 total views, no views today