GORZÓW BĘDZIE KONTYNUOWAŁ KONFERENCJE KOBIET

Konf Kobiet 1

fot. UM Gorzów

 Gorzów będzie kontynuował Konferencje Kobiet, których inicjatorką była niedawno zmarła  prezes fundacji Czysta Woda  radna Grażyna Wojciechowska. 

26 maja odbędzie się kolejna XVII konferencja. Jak informuje rzecznik prasowy Wiesław Ciepiela Urząd Miasta zawsze pomagał przy organizacji, dlatego zdecydowano, że wydarzenie będzie kontynuowane.  

Konferencje Kobiet poświęcone są tematyce m.in zdrowia, rodzinie, relacji społecznych, rozwoju osobistego i zawodowego.

– Wiemy, jak ważna dla nas, dla mieszkańców naszego miasta była coroczna Konferencja Kobiet, którą dotychczas organizowała radna Grażyna Wojciechowska. Jako urząd miasta byliśmy mocno zaangażowani w jej przygotowanie, stąd pomysł, by kontynuować tę ideę – powiedziała Małgorzata Domagała, wiceprezydent Gorzowa. – Już rozpoczęliśmy przygotowania, powołaliśmy komitet organizacyjny kolejnej, tym razem siedemnastej już konferencji kobiet. Organizujemy ją 26 maja, w Dniu Matki. Już zapraszamy do udziału wszystkich zainteresowanych. 

– Chcemy porozmawiać o sile kobiet, ale też o sprawach, które są ważne, by ta siła była w nich,
o zdrowiu, o ich rolach w społeczeństwie, o wpływie kobiet na życie społeczne. Ale chcemy również usłyszeć doświadczenia, nie tylko kobiet, ale i mężczyzn. Będziemy chcieli zaprosić do udziału w konferencji ekspertów z zakresu zdrowia i innych ważnych dziedzin społecznego życia, porozmawiać o tym, co się zadzieje w przyszłości. Te kilka miesięcy do maja pozwoli nam na dobre przygotowanie do konferencji – dodaje wiceprezydent Domagała.

501 total views, no views today

„LUDZIE STILONU” TEMATEM WYSTAWY W GORZOWSKIEJ MAŁEJ GALERII

GALERIA1GALER11GalGAl2GAL5

Foto Grzegorz Milewski

W Małej Galerii GTF przy ul. Chrobrego 4 w Gorzowie Wielkopolskim otwarta została retrospektywna wystawa fotografii pod tytułem  „Ludzie Stilonu”.

Organizatorami są Miejskie Centrum Kultury i Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne, którego prezesem jest Marian Łazarski.

Historyczne fotografie wykonane zostały 3 i 4 kwietnia 1986 roku podczas pleneru fotograficznego w Zakładzie Włókien Chemicznych Stilon. Udział w plenerze wzięło 11 członków Towarzystwa. Obecnie prezentowane są zdjęcia z okazji 70- lecia Stilonu.

Aranżacji wystawy i opracowania katalogu podjął się Marian Łazarski, którego zdjęcia także są prezentowane. Autorami fotografii są również: Lucjan Lebiedź, Marian Pikulski, Leszek Szyszłowski, Ireneusz Ilnicki, Janina Trojan, Henryk Jarmołowicz, Andrzej Ligenza, Leonard Olechnowicz, Lech Dominik.

Montażu wystawy dokonał Bogdan Bloch.

W katalogu o ludziach Stilonu jest także fotografia autorstwa Waldemara Kućki przedstawiajaca  ogólny widok terenu i budowli ZWCH Stilon.

 

O STILONIE jeszcze tu:

http://wandamilewska.pl/?p=847

http://wandamilewska.pl/?p=915

 

697 total views, no views today

O KOLĘDOWANIU W GORZOWSKIEJ WILLI SCHROEDERA

Will2WILLA5WILWil3

Tekst i foto Marzanna Leszczyńska

Mamy już święto Matki Boskiej Gromnicznej, przypadające 2 lutego – czyli koniec ze śpiewaniem kolęd i koniec z ustrojoną choinką.

Jest to dla mnie zawsze smutny moment.

Znalazłam pocieszenie wspominając datę 18 stycznia, kiedy to odbył się uroczy wieczór kolędowania w Willi Gustava Schroedera na terenie Lubuskiego Muzeum im. Jana Dekerta w Gorzowie. Można było nie tylko wysłuchać szerokiego wachlarza dobrze wszystkim znanych kolęd w wykonaniu Chóru Cantabile prowadzonego przez Jadwigę Kos, ale również włączyć się do śpiewania. Piękny koncert dał również Kwintet  Smyczkowy Sonata, który występował samodzielnie ale również z Chórem Cantabile a na zakończenie umilił swoim graniem poczęstunek przy herbatce i ciasteczku.

Większości z nas kolędowanie przytrafia się w kościele albo w domu podczas wigilii czy świąt i na tym jest koniec.

Kolędowanie w Willi Gustava Schroedera było cudownym wydarzeniem. Repertuar niejedną osobę zaskoczył ale też pogłębił wiedzę i kulturę, bo oprócz polskich kolęd usłyszeliśmy kolędy francuską, ukraińską, jak również  historyczne dziś już zapomniane.

Gorzowskie muzeum jest z pewnością idealnym i wymarzonym miejscem na tego typu spotkania,  tworzącym  odpowiednie tło i klimat.

Chór Cantabile śpiewający na tle obrazu „Czerkies” autorstwa hrabiego Stanisława Szembeka, przekazanego muzeum przez potomka artysty  Marcina Szembeka wzmocnił z pewnością swój przekaz. A ukraińska kolęda słyszana w tych błękitnych ścianach oraz kaukaski Czerkies siedzący w ogromnej czapie – to wrażenie niezapomniane, które przeniosło mnie w czasy historycznych powstań i szlacheckich dworków.

Przedłużeniem koncertu było przejście do sali kominkowej, w której czekał rozpalony swoim ciepłem kominek i wow! – Choinka! Ale jaka! – Olśniewająca w swoich czerwonych barwach, przystrojona kraciastymi kokardami, złotymi sznurami korali, radośnie błyszcząca światłami.

Wicedyrektor gorzowskiego muzeum Grażyna Tyranowska powiedziała, że każdego roku choinka strojona jest przez dzieci podczas zajęć edukacyjnych, które prowadzą pracownice muzeum. Dzieci uczą się  ozdabiania choinek dawnymi sposobami i co roku choinka jest inaczej ubrana.

W sali kominkowej trwał koncert w wykonaniu Kwintetu Smyczkowego  Sonata a my melomani popijaliśmy kawkę, herbatkę, zajadaliśmy ciasteczka, słuchaliśmy muzyki, czasami śpiewaliśmy, rozmawialiśmy i przede wszystkim chłonęliśmy tą niepowtarzalną całość, którą dawały:  miejsce, wydarzenie, artyści i my sami.

Marzanna Leszczyńska

745 total views, no views today

DZIEŃ PAMIĘCI I POJEDNANIA W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM

PAMIęćPam

30 stycznia w Gorzowie obchodzony jest Dzień Pamięci i Pojednania. W południe zabrzmiał symbol przyjaźni byłych i obecnych mieszkańców miasta – Dzwon Pokoju. Wcześniej przedstawiciele Miasta złożyli wiązanki kwiatów przy Lapidarium, na cmentarzu wojskowym i na cmentarzu komunalnym.

– Mieszkańcy Landsberga to coraz starsi ludzie, dlatego ważne jest, aby o nich pamiętać. O tym, że i przed wojną Gorzów był miastem, w którym żyli ludzie, mieli tu swoje rodziny i dbali o swoją małą ojczyznę powiedział prezydent Jacek Wójcicki.

– Uderzamy w Dzwon Pokoju w szczególnych czasach. To piękna tradycja i oby nic nam w jej kontynuowaniu nie przeszkodziło. Ciągle powtarzam, że o pokój trzeba walczyć i nieustannie zabiegać – podkreślił przewodniczący Rady Miasta Jan Kaczanowski.

To wyjątkowe wydarzenie jest efektem wspólnej inicjatywy podjętej w styczniu 1995 roku – 27 lat temu przez władze samorządowe Gorzowa Wielkopolskiego i dawnych mieszkańców niemieckiego Landsberga. Mottem przewodnim święta jest wzajemne przypomnienie i zrozumienie historii, a także pielęgnowanie przyjaznych relacji pomiędzy obecnymi i dawnymi mieszkańcami miasta.

Podobnie jak w ubiegłym roku tegoroczny program Dnia Pamięci i Pojednania został przygotowany z uwzględnieniem obowiązujących obostrzeń sanitarnych.

Wykonany z brązu Dzwon Pokoju został ufundowany m.in. przez byłych mieszkańców Landsberga i obecnych gorzowian. Był darem z okazji 750 lecia miasta. Jego powierzchnię ozdabia herb Gorzowa oraz napis: „Pokój – Pax – Frieden, Landsberg A. D. Warthe/Gorzów Wielkopolski 1257 – 2007”. Pierwszy raz zabrzmiał 2 września 2006 r.

W tym roku wydarzeniem z okazji Dnia był koncert pt. „Piosenka Ci nie da zapomnieć”, który poprowadził Paweł Sztompke, dziennikarz radiowej „Jedynki”. W programie znalazły się utwory Henryka Warsa, Kurta Weilla, Jerzego Petersburskiego i Adama Astona.

Lekcję muzealną przygotowało Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta  https://www.youtube.com/watch?v=sIx5NzxJdbI&list=PLuHXAkU7PAsg1VfjMx8tPq_s3Vrt2c69T&index=10

Fot. Bartłomiej Nowosielski

 

643 total views, no views today

DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO

W środę 2 lutego przypada święto Ofiarowania Pańskiego zwane w polskiej tradycji świętem Matki Bożej Gromnicznej. Tego dnia Kościół obchodzi również Dzień Życia Konsekrowanego. Diecezjalne obchody Dnia Życia Konsekrowanego z udziałem bp. Tadeusza Lityńskiego zaplanowano na sobotę 5 lutego w sanktuarium maryjnym w Rokitnie.

Spotkanie w Rokitnie przebiegające pod hasłem „Posłani w pokoju Chrystusa” rozpocznie się o godz. 10.00 w tamtejszym domu rekolekcyjnym, gdzie uczestnicy wysłuchają konferencji ks. Kazimierza Małżeńskiego CM, diecezjalnego referenta ds. życia konsekrowanego, a także będą się wspólnie modlić przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. O godz. 11.00 w bazylice rokitniańskiej bp Tadeusz Lityński będzie przewodniczył mszy św. z odnowieniem ślubów zakonnych. Mszę poprzedzi procesja ze świecami z udziałem przełożonych domów zakonnych z całej diecezji. O godzinie 12.00 wspólna modlitwa różańcowa zakończy modlitewną część spotkania osób konsekrowanych.

W diecezjalne obchody Dnia Życia Konsekrowanego wpisują się także pielgrzymi, wędrujący pieszo w każdą pierwszą sobotę miesiąca z Międzyrzecza do Rokitna w intencjach wynagradzających Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Pielgrzymka rozpocznie się o godz. 7.30 przy budynku Państwowej Straży Pożarnej w Międzyrzeczu (ul. Rokitniańska 1). Dotarcie do Rokitna planowane jest ok. godz. 10.00.

Natomiast w parafiach, na terenie których znajdują się domy zakonne, 2 lutego osoby konsekrowane zaproszone są do udziału we mszy św. parafialnej. Będą również miały możliwość podzielenie się z wiernymi świadectwem swego powołania i charyzmatem zgromadzenia z wiernymi. Ofiary zbierane na tacę 2 lutego w parafiach całej diecezji będą przeznaczone na potrzeby zakonów kontemplacyjnych.

Życie konsekrowane polega na doskonalszym oddaniu się Chrystusowi. Dokonuje się to najczęściej poprzez złożenie ślubów zobowiązujących do zachowania tzw. rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Wierni powołani do tego stanu życia stają się członkami zgromadzeń zakonnych lub wybierają którąś z indywidualnych form życia konsekrowanego (życie pustelnicze, dziewictwo lub wdowieństwo). Poszczególne zgromadzenia zakonne realizują swą misję angażując się bądź w działalność ewangelizacyjną, duszpasterstwo, posługę na rzecz ubogich i potrzebujących, albo poświęcając się wyłącznie modlitwie. Aktualnie w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej pracuje około 180 sióstr z 24 żeńskich zgromadzeń zakonnych oraz 93 zakonników z 10 zgromadzeń męskich. Kilka kobiet podjęło indywidualne życie konsekrowane poprzez włączenie do stanu dziewic lub wdów.

W święto Ofiarowania Pańskiego Kościół wspomina przyniesienie Dzieciątka Jezus do świątyni jerozolimskiej, gdzie na jego spotkanie wychodzą Symeon i Anna, przedstawiciele ludu Izraela rozpoznający w Jezusie oczekiwanego Mesjasza i Zbawiciela wszystkich narodów. W tym dniu wierni gromadzący się w kościołach biorą udział w procesji ze świecami, co ma wyrażać ich gotowość na spotkanie z Chrystusem oraz pragnienie prowadzenia takiego życia, w którym inni ludzie mogą dostrzec światło Chrystusa.

 

515 total views, no views today

DZIEŃ ŚWIRA W GORZOWSKIM TEATRZE. DZIŚ PREMIERA.

„Dzień świra” jest gorzką komedią o absurdach życia polskiego inteligenta, inteligenta, ekscentryka i oryginała, uwikłanego w natręctwa życia codziennego, dla którego każdy dzień (tytułowy „dzień świra”) i każdy kontakt z drugim człowiekiem jest piekłem i ogromnym wyzwaniem. Codziennie rano szuka pomysłu na nadchodzący dzień: higiena, jedzenie, praca, dzieci, jedzenie, drzemka, praca, jedzenie, praca, palenie, proszki, sen… Czy dlatego jest świrem…? Inteligentny człowiek, wykształcony polonista żyjący we współczesnym świecie, który go przerasta.”

Autor: Marek Koterski
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenografia, ilustracje i wizuale: Damian Styrna
Kostiumy: Natalia Kołodziej
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Wizualizacje: Eliasz Styrna
Reżyseria światła: Monika Sidor
Współpraca choreograficzna: Bartosz Bandura
Plakat: Damian Styrna
Asyst. reżysera: Joanna Rossa
Inspicjent-sufler: Beata Chorążykiewicz

Premiera 29 stycznia 2022

Występują: Michał Anioł, Bartosz Bandura, Beata Chorążykiewicz, Joanna Ginda-Lenart, , Bogumiła Jędrzejczyk, Marta Karmowska, Magdalena Kasperowicz, Przemysław Kapsa, Mikołaj Kwiatkowski, Jan Mierzyński, Edyta Milczarek, Karolina Miłkowska-Prorok, Artur Nełkowski, Bożena Pomykała-Kukorowska, Joanna Rossa, Marzena Wieczorek, Darian Wiesner, Cezary Żołyński

Teatr uczciwie przestrzega: UWAGA! W spektaklu padają niecenzuralne słowa.

 

528 total views, no views today

DZIEŃ PAMIĘCI I POJEDNANIA W FILHARMONII GORZOWSKIEJ

Dzień Pamięci i Pojednania i muzyczna podróż w czasy dwudziestolecia międzywojennego

 Niezapomniane szlagiery Henryka Warsa, Jerzego Petersburskiego i Adama Astona – tak niecodzienny koncert odbędzie się w najbliższą niedzielę w Filharmonii Gorzowskiej. Powodem są tegoroczne obchody Dnia Pamięci i Pojednania, które gorzowianie uczczą przy dźwiękach muzyki dwudziestolecia międzywojennego.

 – W tym roku zaprosimy na sentymentalne spotkanie z piosenką dwudziestolecia międzywojennego – epoki, w której piosenka, jak chyba już nigdy potem, najbardziej zbliżyła się do wielkiej sztuki. W kawiarniach przedwojennej Warszawy i Berlina rozbrzmiewały wówczas małe arcydzieła, które wzruszają i zachwycają swym pięknem do dziś – zapowiada dyrektor Filharmonii Gorzowskiej, Joanna Pisarewicz.

W części artystycznej wieczoru posłuchamy polskich szlagierów Henryka Warsa, Jerzego Petersburskiego i Adama Astona oraz niemieckich songów twórców w otwarty sposób sprzeciwiających się dyktaturze narodowego socjalizmu: Kurta Weilla i Bertolda Brechta.

Na scenie wystąpi Orkiestra Filharmonii Gorzowskiej pod batutą Przemysława Fiugajskiego, a także znakomici soliści: Bożena Bujnicka (sopran) i Przemysław Borys (tenor).

Koncert poprowadzi dziennikarz i recenzent muzyczny, związany z  Programem I Polskiego Radia – Paweł Sztompke.

Dzień Pamięci i Pojednania  już od ponad ćwierć wieku świętowany jest wspólnie przez Polaków i Niemców, gorzowian i dawnych mieszkańców Landsbergu. Temu obchodzonemu zawsze 30 stycznia lokalnemu świętu przyświeca idea przyjaźni dawnych i obecnych mieszkańców miasta, którą upamiętnia m.in. Dzwon Pokoju rozbrzmiewający tego dnia na placu Grunwaldzkim. Jednym z elementów corocznych obchodów są również wpisujące się w ideę pamięci i pojednania koncerty okolicznościowe.

Koncert „Muzyka ci nie da zapomnieć” w niedzielę, 30 stycznia o godz. 17.00 w Filharmonii Gorzowskiej. Bilety w cenie 30zł dostępne są w kasie Filharmonii oraz na www.filharmoniagorzowska.pl. Wydarzenie dofinansowane jest z budżetu Miasta Gorzowa Wielkopolskiego

 

 

 

815 total views, no views today

WSPOMINAM ŚP. TERESĘ LISOWSKĄ – AKTORKĘ GORZOWSKIEGO TEATRU

TER5

Śp. Teresa Lisowska Gałła zmarła 23 stycznia 2022 r. , przed dwoma dniami ukończyła 70 lat. Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie, niech odpoczywa w Bogu.

W 2014 r. poprosiłam Teresę o wspomnienia z lat młodzieńczych. /Fragmenty z książki mojego autorstwa Artysta znaczy wiele/

– Młodość miałam bardzo emocjonującą – powiedziała. Urodziłam się w Sławnie 21stycznia 1952 roku w byłym województwie koszalińskim. Kiedy miałam dwa lata, po narodzinach braciszka zmarła moja mama. Tata został wdowcem z pięciorgiem dzieci. Miałam  cztery siostry i jednego brata, ja byłam najmłodsza z sióstr. Szybko musiałam im dorównać, więc w wieku sześciu lat posłano mnie do szkoły.

Tata się szybko ożenił, wybrał sobie Gertrudę, która została naszą macochą. Jednak to nie była macocha, o których najczęściej mówiło się źle. Ona była wspaniałą kobietą i matką, wydawało mi się czasem, że tata nie był dla niej wystarczająco dobry, ale wynikało to z tragedii, on często porównywał Gertrudę z naszą prawdziwą mamą i wychodziło zawsze na korzyść tej nieżyjącej.

Gertruda była kobietą samotną, dla mnie była najcudowniejszą macochą świata. Wszystko robiła dla dzieci, o sobie nie myślała. W domu rodzinnym było 10 osób, do stołu zasiadała cała nasza rodzina i dwóch czeladników.

Tata prowadził stolarnię, w której chłopcy z innych miejscowości uczyli się zawodu i także u nas mieszkali.

Z przyjemnością wspominam pracę mojego taty, którą wykonał w miejscowym kościele, jest to tryptyk o tematyce maryjnej, który wykonał razem z franciszkaninem o. Rafałem  Józefem  Ottonem  Rogattim. Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest największą budowlą w Sławnie.

Wszyscy dbaliśmy o naszą mamę Gertrudę, ona była zawsze łagodna, miała wewnętrzny spokój, nigdy nie krzyczała. Czasem, gdy rozrabialiśmy, mówiła: Oj, bo wam się nazbiera, powiem tatusiowi. Nigdy nie powiedziała.

Ogólniak ukończyłam też w Sławnie, często porównywano mnie do starszych sióstr, musiałam mieć dobrą opinię. Moim utrapieniem były rude włosy, dzieci mi dokuczały, czasem z tego powodu płakałam. Pamiętam, że kiedyś Cyganka powiedziała, że będziesz się jeszcze szczycić tymi włosami. I miała rację.

………………………………..

Czy pamięta pani swoją pierwszą sztukę?

Tak, to była „Ania z Zielonego Wzgórza”, ponieważ się urodziłam ruda, dlatego prawdopodobnie obsadzano mnie w tej roli. Wtedy miałam 19 lat, kiedy zagrałam po raz pierwszy Anię. Potem zagrałam ją ponownie w Gorzowie i wygrałam plebiscyt publiczności za tę rolę.

– Przy teatrze gorzowskim istnieje studio teatralne, w którym kształcą się artystycznie dzieci i młodzież. Jak się odnajduje pani w roli pedagoga?

– Uczęszczają tu dzieci od czterech i pół roku do 20 lat. Bawimy się w teatr, a jest to zabawa, która przynosi im korzyść i naukę przede wszystkim. Uczę ich wrażliwości. Te dzieci zagrały już parę premier, które pokazaliśmy innym dzieciom, czyli było to coś w rodzaju spektaklu „Dzieci dzieciom”. Moja córka także przez pewien czas w tym studiu bawiła się w teatr.

 

 

978 total views, no views today