W ramach ogólnopolskiego programu „Lato w Teatrze 2017”  Teatr im. Juliusza Osterwy organizuje dla dzieci w okresie wakacyjnym  dwutygodniowe kreatywne warsztaty pod kierunkiem zawodowych artystów. Będą to zajęcia aktorskie, plastyczno – scenograficzne, taneczno – choreograficzne i dziennikarsko – promocyjne.
Warsztaty są bezpłatne. Odbędą się w terminie 26 czerwca – 8 lipca 2017 r. (6 godz. dziennie, od 9.00 do 15.00; z wyłączeniem 2 lipca) w Teatrze im. Juliusza Osterwy.

Tytuł gorzowskiego „Lata w teatrze” –  „Zastukaj/Zaświstaj/Zamknij oczy” – inspirowany jest wierszem Zbigniewa Herberta pt. „Pudełko zwane wyobraźnią”.  Zdarzają się takie utwory literackie, które wpływają na czytelników w sposób szczególny. Mają dźwięk, kształt, zapach, smak – ich lektura pobudza  zmysły i uruchamia fantazję. Do nich właśnie należy wiersz  Zbigniewa Herberta. Utwór ten posłuży nam jako inspiracja do stworzenia teatru opartego na dziecięcych myślach, obserwacjach, zabawach, spontaniczności, radości i autentyczności. Spróbujemy zatrzeć granicę między tym co znane, codzienne, być może nieciekawe i  nudne w ich życiu, ale przełożone na język sceniczny, a więc wykreowane, przepuszczone przez filtr wyobraźni, wymyślone przez dzieci , może stać się źródłem piękna i zachwytu.

Tematem i myślą przewodnią gorzowskiego „Lata w Teatrze” będzie zatem wyobraźnia. Wyobraźnia w słowie, ruchu, obrazie, muzyce. Ta naturalna umiejętność i wrodzona zdolność, wraz z rozwojem cywilizacji zostaje sukcesywnie odbierana i spłycona do korzystania z wyprodukowanych gotowych wzorców. Spróbujemy  zatem dowiedzieć się, czy młodzi ludzie pozbawieni współczesnych gadżetów  zatracają zdolność indywidualnego, kreatywnego myślenia? Czy wręcz odwrotnie, czują się szczęśliwi i w pełni wolni? Mają głowę pełną pomysłów, fantazji? Potrafią tworzyć nowe, ciekawe historie ? W trakcie warsztatów spróbujemy połączyć słowo z obrazem, dźwięk z ruchem, słowo z dźwiękiem, obraz z ruchem. Będziemy bawić się wymyśloną formą, przestawiać powyższe elementy jak klocki, aby budować magiczny, teatralny świat.

I pokaz finałowy – 7 lipca ok. godz. 13.00 w Teatrze na Scenie im. I. i T. Byrskich (po bajce na Scenie Letniej)

II pokaz finałowy – 8 lipca godz. 15.00 Centrum Handlowe NoVa Park

Rekrutacja uczestników została już zakończona. Grupa 30 uczestników będzie składała się z podopiecznych świetlic Stowarzyszenia Pomocy Bliźniemu Brata Krystyna w Gorzowie Wlkp. oraz osób zakwalifikowanych w ramach otwartego naboru.

„Lato w teatrze” jest programem Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego finansowanym przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Gorzowskie  „Lato w teatrze” organizowane przez Teatr im. Juliusza Osterwy wspierają finansowo firmy AUDIT  Doradztwo Personalne oraz NoVa Park.

Ewa Kunicka

1,288 total views, no views today

19 czerwca, z okazji 140. rocznicy urodzin Feliksa Nowowiejskiego na scenie Teatru im. Juliusza Osterwy odbyła się premiera spektaklu pt. „Feelx Nowowiejski” w reżyserii Bartosza Bandury – aktora i tancerza. Projekt współfinansowany przez Miasto Gorzów.

Czy to możliwe, że ktoś może nie wiedzieć, kim był Feliks Nowowiejski? Niestety tak. Nie tylko możliwe ale jest prawdziwe.

Niegdyś lubiany i szanowany kompozytor popadł w niepamięć, wyparty został z podręczników szkolnych. Twórca koncertów, symfonii, oratoriów, mszy, oper, baletów,  wreszcie  muzyki do słów „Roty” Marii Konopnickiej, nie jest znany przez młode pokolenie Polaków. Historia koło zatacza, Nowowiejski się odradza. Pamięć o nim kultywowana jest w rodzimym Barczewie na Warmii oraz w Poznaniu.

Gorzowskiej publiczności o Wielkim Patriocie przypomnieli aktorzy i tancerze, pokazując  dwa przenikające się światy, stary i młody, patriotyczny i obojętny, walczący i zmagający się. Sprężysty, zwinny i ten poważny, zacny i dostojny.

To nie jest przedstawienie biograficzne, to tylko symbol, hasło, przypomnienie o ludziach dla których Ojczyzna, Naród, Hymn były świętością, a słowa „Nie rzucim Ziemi skąd nasz ród” – polskością.

Bartosz Bandura powiedział, że ten projekt edukacyjny przygotowany został z myślą o młodzieży, która oprócz Chopina i Paderewskiego raczej nie zna innych kompozytorów polskich, a Nowowiejskiego mylą z Nowosielskim. Do spektaklu wybranych zostało osiem tekstów, do których kompozytor tworzył muzykę, m.in.: Qvo vadis, Rotę, teksty dra  Zetowskiego a także Nowowiejskiego – Pieśni Orła Białego.

„Dzisiaj ten świat, który on tworzył nie ma prawa bytu, jest zmurszały i skostniały. Teraz trzeba go odgrzebywać żeby żył i funkcjonował. Staraliśmy się przetransponować go na dzisiejsze czasy, żeby młodzież mogła zrozumieć. Dziś nie idzie się w treść tylko w jakość  i obraz. Media społecznościowe dostarczają mnóstwo obrazu, który przez młodych jest szybko  przewijany. Na moment czymś się interesują ale szybko lecą dalej. Dlatego zaproponowaliśmy im pewnego rodzaju strzępy, łaty, przekazując wszystko to, co było między nutami, które zapisał Nowowiejski” – stwierdził reżyser, jednocześnie wyjaśniając, że pokazane zostało wszystko to, co dzieje się w pokoju kompozytora dziś, gdy komponuje. Oczywiście gdyby żył.

– Pokazaliśmy czym ten pokój się wypełnia, jakich nabiera barw, jakie ma w tym momencie emocje, nastawienie – czy bardziej odpuszcza, czy bardziej przyciska. Wstawiliśmy w to – ciało, z tego względu, że plastyka uzupełnia cały obraz. Wybraliśmy kilku lokalnych tancerzy i muzyków. Były momenty, że muzycy wkomponowywali się do ruchu a było też odwrotnie, że my tancerze wychodziliśmy z muzyki. Teksty wypowiadane przez aktorów były typowo w formie Stanisławskiego – wszystko wygrywane, nie przeżywane – od środka na widza. I nagle ten obraz się łamie drży, bo już coś puka – inna intencja, która wyłania się nie bez powodu, bo może pomóc.

Widownia była wypełniona. Spektakl oglądali m.in gimnazjaliści z Drezdenka, biorący udział w programie „Równać szanse”. O Nowowiejskim nigdy nie słyszeli. Po spektaklu powiedzieli: że jest to dobra sztuka, ponieważ muzyka była zharmonizowana z tańcem. Taka nowoczesna sztuka do nas dociera – zauważali.

Opiekun grupy powiedział, że według niego tylko taki przekaz ma sens. Muzyka Nowowiejskiego jest archaiczna, że oni by pousypiali gdyby słuchali w filharmonii. Poprzez takie złamanie konwencji przez teatr tańca,  plastykę świadomości, symbol, Nowowiejski staje się bliższy. Młodzież teraz będzie poszukiwać, szperać w internecie aby dowiedzieć się czegoś  więcej o samym kompozytorze.

– Spektakl wzbudzał niepokój, pokazana była walka z samym sobą, między tym co jest wewnątrz a tym co na zewnątrz. Odczuwałam chaos i silny niepokój stwierdziła Aleksandra Raźnik – uczennica, jednej z gorzowskich szkół.

Twórcy spektaklu podkreślają, że istotnym elementem spektaklu jest zmieniająca się w zależności od pokolenia, definicja patriotyzmu, która ewoluuje w zależności od sytuacji politycznej charakterystycznej dla różnych epok.

Reżyserem przedstawienia jest Bartosz Bandura, absolwent Wydziału Teatru Tańca krakowskiej PWST, aktor Teatru im. J. Osterwy, tancerz, a także, z zamiłowania, DJ.

Aranżacji muzycznej dokonał  Marek Zalewski, nauczyciel Szkoły Muzycznej I stopnia im. W. J. Ciesielskiego w Gorzowie Wlkp. , który wielokrotnie komponował i aranżował muzykę do spektakli teatralnych.

Scenografię stworzyła Natalia Kołodziej.

Do grona artystów biorących udział w przedstawieniu dołączyli:

Bartosz Bandura, Artur Nełkowski i Beata Chorążykiewicz -­ aktorzy Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.

Tancerze: Katarzyna Kaliciak, Piotr Suchocki, Kamil Wesołowski

Muzycy: Marek Zalewski, Arkadiusz Malinowski, Mariusz Lipiński, Daniel Maternik.

Druga odsłona spektaklu odbędzie się 6 listopada 2017.

1,880 total views, no views today