DNI GORZOWA WIELKOPOLSKIEGO

Muzyka, sport i fajerwerki złożą się na Dni Gorzowa, które obchodzone będą od 1 do 3 lipca.  Poprzedzone zostaną festiwalami: Romane Dyvesa, od 23 do 25 czerwca oraz Międzynarodowym  Festiwalem Tańca – Folk Przystań, który rozpocznie się 27 czerwca i potrwa do 3 lipca. 

Program Dni:

Piątek (01-07-2016)

21:30 – Koncert zespołu Golec uOrkiestra

Sobota (02-07-2016)

GYPSY KING’S Legend FAMILY

Zbigniew Wodecki with Mitch&Mitch Orchestra and Choir

VOO VOO

KRÓL

The Colors

SARSA

KoY

Live Orkiestra

LiN

EMAHO

MAJOS SQUAD

ENDRJU

Mario Bischin

Dodatkowe atrakcje:

Water show

Teatr Ósmego Dnia „Sumit 201”

Kosmiczna Parada

Wybory sobowtóra Janusza G.

„Bal w operze” – spektakl teatralny – Teatr im. J. Osterwy

Niedziela (03-07-2016)

MROZU

Poparzeni Kawą Trzy

Orkiestra Filharmonii Gorzowskiej/Monika Wolińska/dyrygent, Krzesimir Dębski/prowadzenie, fortepian, Anna Jurksztowicz/wokal

DUBSKA

Kamp!

Smolik/Kev Fox

Old Timers

Żółte Kalendarze

Grubsza Strona Rabarbaru

M.I.G

Dodatkowe atrakcje:

Teatr Marionetek „Klinika lalek – cyrk bez zwierząt”

Wyścigi smoczych łodzi

Fajerwerki

Wydarzenia towarzyszące:

„Zabawy eko nad rzeko”

„Jak za dawnych Dni Gorzowa – działania interaktywne”

Foto budka

Jarmark rękodzielniczy „Made in Gorzów”

Wystawy

Orkiestry dęte

Ścianka wspinaczkowa

Stoiska gmin i stowarzyszeń

Siatkówka plażowa

Mini obóz harcerski

Street basketball

giełda kolekcjonerów

Wystawa starych samochodów

Zumba

Zawody wędkarskie

Gastronomia

Dmuchańce, trampoliny

 

 

1,606 total views, no views today

SPOTKANIE AUTORSKIE W KLUBIE „JEDYNKA”

Relacja Ewy Rutkowskiej ze spotkania z Antonettą Jaworską

W ostatnim dniu maja, w ramach „Literackie wtorki” odbyło się w spotkanie autorskie z Antonettą Jaworską i promocja jej książki pt. „Błyskawice miłości” (do nabycia w sieci MPiK-ów). Spotkanie jak zwykle ciepło i profesjonalnie poprowadziła Agnieszka Kopaczyńska-Moskaluk.

Autorka mieszka od ponad 30 lat w Melbeurne w Australii. Książka opowiada o miłości, o tęsknocie za krajem i skierowana jest do kobiet z takim założeniem, aby każda znalazła w niej kawałek siebie… Jest to książka na urlop, albo do poduszki.

Do napisania jej namówił ją jej syn. Pisała ją przez dwa miesiące, po kilka godzin dziennie. Potem przeleżała w szufladzie pięć lat. Wydano ją w Oficynie Wydawniczej ATUT w Polsce, pod redakcją Heleny Samosiej.

Autorka pisze także wiersze i ma na ukończeniu kolejną powieść.

 Ewa Rutkowska

1,534 total views, no views today

KULTURALNIE W PEGAZIE

KULTURALNIE W PEGAZIE PIÓREM /KLAWISZEM/ EWY RUTKOWSKIEJ

Dyskusyjny Klub Książki przy Wypożyczalni Głównej WiMBP w Gorzowie        

17 marca br. dyskutowaliśmy w Klubie o książce „Dom Małgorzaty”   Ewy Kujawskiej. „To piękna i mądra książka, której warstwa realistyczna wzbogacona jest o coś, co można by nazwać magicznością. „Dom Małgorzaty” zakrojony jest epicko jak powieści W.Myśliwskiego. Historia tytułowego domu, który najpierw jest domem Hildegard, to historia dwóch kobiet, dwóch rodzin. Historia Polki i Niemki. Historia przesiedlenia, wrogości i dziwnej bliskości, która między tymi kobietami się rodzi. Wchodząc w świat tej powieści zapomina się o tym co wokół…” Tak o tej książce napisał Bohdan Zadura. Historia opowiedziana w tej książce nie jest historią o przyjaźni. To zapis – kronika narodzin szacunku, tolerancji, uczenia się drugiego człowieka.  Jest to opowieść o destrukcji, jaką niesie wojna. Bohaterem jest tu Dom i Pamięć.

Kolejne spotkanie DKK (przy WiMBP) odbyło się 28 kwietnia br. na temat książki Małgorzaty Szumskiej „Zielona sukienka” – Przez Rosję i  Kazachstan śladami rodzinnej historii. „Zielona sukienka” to opowieść o miłości i pamięci oraz o współczesnej wyprawie w głąb Rosji śladami rodzinnej historii. Przeszłość miesza się tu z teraźniejszością, a dzisiejsza Rosja przegląda się w złowrogim obliczu ZSRR. Jest w tej powieści i kolej transsyberyjska, buriacki szaman i morze samogonu, a także młodzi Rosjanie nieznający historii i kazachska bohema, której marzy się Zachód”. Małgorzata Szumska, wędruje samotnie. Ta książka to podróż śladami babci – to wyprawa najbardziej osobista ze wszystkich.

I kolejne spotkanie Klubu, które odbyło się  25 maja na temat książki hiszpańskiego autora Luz Gabasa „Palmy na śniegu”. Na okładce można przeczytać anons: „Hiszpański bestseller w klimacie Pożegnanie z Afryką. Jest rok 1953 Kilian  wraz z bratem Jacobem wyprawia się na odległą, nieznaną wyspę Fernando Poo. W tej egzotycznej krainie oczekuje ich ojciec, od lat zatrudniony na plantacji kakako. Na ciepłej i wiecznie zielonej wyspie bracia ciężko pracują na plantacji, ale odkrywają też kolonialną swobodę obyczajów, obcą franksistowskiej Hiszpanii. Poznają przyjaźń, namiętność, miłość i nienawiść. W roku 2003 Clarence, bratanica Kiliana, córka Jacoba, ciekawa przeszłości rodziny, zagłębi się w trudne, dawno minione sprawy i ostatecznie wyjaśni tajemnicę…”.

Szczególne zainteresowanie wzbudziły dwie pierwsze książki.  Bo osobiste wspomnienia czasem były tak zaplątane jak dzieje w tych książkach…

 

Konkursy recytatorskie, Slam poetycki...

17 marca br. W MCK  Zawarcie odbyły się eliminacje do 61. Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego dla młodzieży i dorosłych z Gorzowa, w kategorii recytacja i poezja śpiewana. Udział wzięło 14 wykonawców. Tytuł Laureta otrzymali: Julia Adamczyk, Jakub Święch z II LO, Patryk Kamiński z ZSB (na elimin. wojew. w Żarach otrzymał wyróżnienie)

W dniach 11-12-13 kwietnia też w MCK Zawarcie odbyły się eliminacje do Lubuskiego Konkursu Recytatorskiego dla dzieci ze szkół podstawowych  i młodzieży z Gimnazjów z Gorzowa. W kategorii klas 1 – 3 udział wzięło 28 uczestników. Tytuł Laureata otrzymali: Julia Berdowska ze Szk.Podst. KSW, Kajetan Jaskólski ze Społ. Szk.Podst. SE, Aleksandra Gos z Państw.Szk.Podst. o Profilu Artystycznym.

W kategorii klas 4 – 6 udział wzięło 20 uczestników. Tytuł Laureata otrzymali: Pola Kosicka-Olkowska ze Szk.Podst. Nr 15, Szymon Andrzejewski i Zuzanna Ren ze Szkoły Podstawowej Nr 17.

W kategorii Gimnazjów udział wzięło 15 uczestników. Tytuł Laureata otrzymali: Natalia Wasiak z Katol.Gimnazjum im. św.T.z Akwinu, Jan Ciesielski z Gimnazjum nr 9 , Jakub Choroszyński z Gimnazjum nr 20.

19 marca br. w Klubie „Jedynka” odbył się Slam Poetycki  z udziałem 14 osób. Uczestnicy przedstawiali wiersze własnego autorstwa. Jury w Slamie stanowi publiczność. A Konkurs poprowadzili: Claudia Michalski i Roman Franczyk.

Tytuł Laureata  i nagrodę finansową (100 zł), ufundowaną przez MCK zdobył Marcin Mikołajczyk z Wrześni.. II miejsce i Album „Mrożek. Życie warte jest życia” ufundowany przez Księgarnię  „Omega”Marzanny Rajchel, ul. Matejki otrzymała Agata Szudzik z Inowrocławia.

Slamowi towarzyszył występ zespołu muzyki elektronicznej Wrathu i Mała Fuzja.

Nowa Galeria  w Gorzowie

W ub. roku oddano do użytku po remoncie, należącą do Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Z.Herberta w Gorzowie willę H. Lehmanna z 1903 roku, w której przed kilkoma laty mieściła się WiMBP.  Od  6 kwietnia tego roku willę można zwiedzać od góry do dołu. Wszystkie piętra są z pietyzmem zagospodarowane.

Właśnie 6 kwietnia, na II piętrze w pięknych pomieszczeniach,  rozpoczęła swoją działalność Galeria Sztuki Regionalnej. Miejsce bardzo potrzebne gorzowskim artystom. Na wystawie znajduje się około 100 prac, prawie wszystkich, naszych rodzimych twórców. Prace będą wymieniane co 3-4 m-ce. I piętro, to Dział Zbiorów Specjalnych. Pracownia i Czytelnia. Od 14 kwietnia na tym piętrze znalazła swoje miejsce także  Galeria Karykatury . Na początek  otwarto wystawę we współpracy z Muzeum Karykatury im. E.Lipińskiego w Warszawie pt. „Eryk Lipiński 1908-1991. Rysunki satyryczne z lat 1935-1939”. Parter, to sale reprezentacyjne, gdzie można przysiąść i pokontemplować, także  przy kominku. A w piwnicy znajduje się kawiarnia i restauracja „Między wierszami”.  Gratuluję dyrektorowi WiMBP uporu. Bo można I TAK!

Promocja książki

12 kwietnia br. w ZUO Na Zapiecku odbyło się spotkanie autorskie Rafała Podrazy ze Szczecina pt. „Tyle słońca w całym mieście i inne przeboje Janusza Kondratowicza” oraz promocja książki „Wieczór nad rzeką zdarzeń”.

Rafał Podraza, poeta, autor tekstów piosenek. Debiutował, jako „małolat” cyklem wierszy Milioner. Opublikował do tej pory pięć tomików poezji i sześć książek.  Obecnie pisze o bigbicie.

Janusz Kondratowicz – poeta polskiej piosenki, autor ponad 800 piosenek, z czego prawie 200 stało się przebojami, tworząc dziś kanon polskiej muzyki rozrywkowej. Książka „Wieczór nad rzeką zdarzeń” – to swoisty artystyczny testament zmarłego (2 lipca 2014) wybitnego autora tekstów i poety. Książka zadedykowana jest Szczecinowi. Kontynuację spotkania-wywiadu przerwała śmierć Janusza.  Jak pisze autor we wstępie:„Miała to być książka o Januszu Kondratowiczu . Zamiast spójnej opowieści pozostały urywki rozmów, podjęte, a często niedokończone, wątki wspomnień”. Ale książkę warto przeczytać. Ja Janusza Kondratowicza też znałam chyba ze 25 lat. Był corocznie Kierownikiem artystycznym Spotkań Młodych Autorów i Kompozytorów SMAK w Myśliborzu.

 

Spotkania autorskie w ramach DKK

19 kwietnia br. w WiMBP odbyło się spotkanie autorskie z Magdaleną Grzebałkowską, polską pisarką i reporterką, (rocznik 1972),  autorką książek: „Ksiądz Paradoks. Biografia Jana Twardowskiego”. Książką tą autorka zadebiutowała. Wszyscy znamy księdza Jana Twardowskiego, ale niewiele o nim wiemy. Dzięki tej książce poznajemy człowieka pełnego sprzeczności… Drugą książką jest tom „Beksińscy. Portret podwójny”, gdzie autorka nie odpowiada jednoznacznie na pytanie o tragiczne losy Ojca i Syna, Zdzisława i Tomasza. Autorka pokazała fenomen obu bohaterów.  I trzecia książka: „1945 Wojna i Pokój”. W 2015 roku książka ta została nagrodzona tytułem Książki Roku 2015. Już nie wojna i jeszcze nie pokój. Fascynująca podróż po 12 m-cach strachu, nadziei, euforii, rozczarowania. To reporterska opowieść o najbardziej dramatycznym roku XX-stulecia. Autorka przygląda się z bliska losom żyjących w tamtych czasach ludzi, świadkom historii. Oddaje głos ofiarom. Pokazuje pomieszanie ról i losów.

Spotkanie bardzo interesująco poprowadziła Agnieszka Kopaczyńska-Moskaluk.

Kolejne spotkanie, to spotkanie z Paulliną Simons i promocja książki „Samotna gwiazda”, które odbyło się także w WiMBP, dnia 17 maja. Spotkanie także poprowadziła Agnieszka Kopaczyńska-Moskaluk, a tłumaczył p. Krzysztof Wasilewski. Paullina Simons, amerykańska autorka, pochodzenia rosyjskiego, to autorka popularnych książek, mówiących m.in. o tragicznych losach ludzi  przed i w czasie II wojny światowej na terenie Związku Radzieckiego. Najsłynniejsze to cykl pięciu książek: „Dzieci wolności”, „Bellagrand”, „Jeździec miedziany”, „Tatiana i Aleksander” i „Ogród letni”. Na spotkaniu  Autorka mówiła o rodzinie, podróżach, o metodzie swojego pisania i o wyjeździe do USA. Najwięcej jednak czasu poświęciła najnowszej książce „Samotna gwiazda.”.

A „Pasja życia”, to tytuł spotkania z Jackiem Pałkiewiczem, które odbyło się w WiMBP dnia 23 maja br. Przedstawiając tego znanego podróżnika, p. Mariola Merxmuller-Jakubik powiedziała m.in. „Niestrudzony podróżnik, dziennikarz i reporter. Jeden z najbardziej aktywnych podróżników-eksloratorów naszych czasów”.  A bohater wieczoru  pokazał  publiczności kawałek egzotycznego świata, podkreślając  jego „małość” Teraz można zjeść śniadanie w Warszawie, a kolację w Buenos Aires.  My odwiedziliśmy m.in Kambodżę, Pustynię Gobi, Nową Gwineę, zobaczyliśmy Amazonkę i jej źródło, byliśmy na Syberii i w Dubaju. Pokazał także swoją największą przygodę życiową. Jak samotnie, w ciągu 44 dni szalupą przepłynął Atlantyk.  Mieszka we Włoszech i w Polsce. Organizator wypraw na wszystkich szerokościach geograficznych globu. Dokumentuje pradawne kultury małych grup etnicznych. Autor wielu książek, które w dniu spotkania można było zakupić.

FurmanKa w drodze – Wieczór z poetą Kacprem Płusą, Klub „Jedynka”, 22 kwietnia br. Przygotowanie i prowadzenie Agnieszka Kopaczyńska-Moskaluk i Beata P.Klary. Bohaterem wieczoru był 24-letni autor drugiego już tomiku pt. „Wiersze na żółtym papierze” pod red. Beaty P.Klary. Książka została wydana, jako nagroda w VIII Ogólnopolskim Konkursie na Autorską Książkę Literacką Świdnica’2015.

Już po pierwszym tomiku pisano o nim, „Płusa jest nietuzinkowy”. Ceniony też przez znane na rynku literackim nzwiska (L.Żuliński, M. Podsiadło, K.Maliszewski). Ten drugi tomik nazywany jest „Trudną książką dla odbiorcy…”. I cz. powstawała w szpitalu. I tu autor się nieco „obnażył”, po to, aby, jak powiedział, czytelnik go bliżej poznał… „Jest chropowata i nieprzystępna”, mówi K.Samsel. Tomik to mówienie o złu, które się przytrafia, o odrzuceniu… M.Podsiadło tak pisze w tym tomiku: „To twórczość samorodna, samoistna, samożywna, chodząca samopas. Autor zasługuje na jeszcze dłuższą litanię komplementów. Ale jest też w jego wierszach nuta samozadowolenia”. Autor ma 24 lata, mieszka w Łodzi i studiuje Polonistykę. Bierze udział w warsztatach doskonalących. Dwukrotnie był w Gorzowie na „Wartalu”.  A FurmanKa dojechała  do Gorzowa  19 maja…

Benefis i stypendium Beaty.P.Klary

Beata P.Klary jest na Top-ie,”kosi” nagrody, jak kiedyś K. Furman.  Jakby to pisanie było czymś ot tak…, jakoś lekko wydaje kolejne tomiki. Podobno już wszystko powiedziano i napisano…. Okazuje się jednak,  że nie, że jest jeszcze dużo do powiedzenia. I  Beata zaskakuje nowymi odkryciami w swojej poezji. Najnowszy jej tomik, nagrodzony „Lubuskim Wawrzynem Literackim’ 2015” (to jej trzeci Wawrzyn) pt. „Obiekty totemiczne”, jak pisze w laudacji Inga Iwasiów… „ są dojrzałym głosem poetyckim, ułożonym w książkę „pisaniem do”, opowieścią zapraszającą do swojego wnęrza, przekonującą, że trafia w sedno…” . I z okazji tej nagrody odbył się w Klubie „Jedynka” w dniu 19 kwietnia br. jej benefis.  Podobno wszystko wypadło OK! Ja  w tym dniu wybrałam spotkanie a dziennikarką M.Grzebałkowską. Trochę mi żal, ale zawsze trzeba coś wybrać…

Tego samego dnia Beata P.Klary otrzymała Stypendium  Artystyczne Prezydenta Miasta Gorzowa. Od tego roku stypendia przyznawane są w nieco zmienionej formule. Np. zniesiono górną granicę wieku. Stypendia przyznawane są osobom zajmującym się twórczością artystyczną, upowszechnianiem kultury oraz opieką nad zabytkami. Przyznano 13 stypendiow. W kategorii literatura – Beacie P.Klary, w kategorii teatr – Julii Adamczyk. Ponadto stypendia przyznano w kategorii muzyka (najwięcej), film i sztuki wizualne.

 

Tydzień Bibliotek

Od 9 maja trwał w Gorzowie Tydzień Bibliotek. W wielu bibliotekach i w przestrzeni miejskiej odbywały się spotkania, happeningi i różne  akcje, np. 10 maja „Uwolnij książkę w tramwaju” – akcja bookcrossingowa w gorzowskich tramwajach we współpracy z MZK.  Wcześniej, bo 9 maja w Filii nr 1 WiMBP odbyło się spotkanie z Jakubem Ćwiekiem, autorem bestsellerowych cykli Kłamca oraz Chłopcy. 11 maja Biblioteka Pedagogiczna uwalniała książki na Kwadracie.  A 12 maja  wspólnie z WOM-em była organizatorem  akcji „Przerwa na czytanie”. Miejska akcja  bicia rekordu w ilości osób czytających na przerwie. Też 12 maja  WiMBP  zaprosiła  na  spotkanie z Łucją Fornalczyk-Fice „Książki inspirowane życiem”… I na pewno jeszcze dużo się działo….

A 22 maja, podczas pierwszego w Gorzowie  Święta ulicy Teatralnej, na czterech scenach (przed Teatrem, przed Szkołą Muzyczną, przed MDK-em  i na przeciw ZUO) zabawom i śpiewom nie było końca. Były karoce i księżniczki, konkursy i malowanki…

I znów zobaczyłam tylko jakąś część… nie wszędzie byłam…

……………………………………………………

Z żałobnej karty

„Życie choćby długie, zawsze będzie krótkie” (W.Szymborska). 27 maja br. na Niebieskie Połoniny odeszła Romana Kaszczyc. Niepowtarzalna Artystka i pisarka, mieszkająca w Barlinku  ponad 50 lat. Tu założyła słynną Pracownię Ceramiki Unikatowej. Jej Ciamarajdy znamy niemal wszyscy. A obrazy i ceramika, znajdują się w wielu galeriach i w prywatnych domach. Wydała kilka książek. Pierwszy drukiem ukazał się jej „Dziennik liryczny”. Potem były następne książki. Np. z jej własnymi, pięknymi, kolorowymi i tajemniczymi rysunkami „Duchy z Puszczy rodem”  czy „Kiedy kruk był biały”. W swoich książkach  nawiązywała do urokliwych  baśni i legend albo do starych zabytkowych budowli.

Rysunki Romany Kaszczyc znajdują się w pierwszym  tomiku Klubu Literackiego pt. „Niemy krzyk traw”. Pisała też teksty i scenariusze do Barlineckiego Teatru Poezji „Wiatrak”. Wykonywała scenografie i dekoracje okolicznościowe. Czasem zasiadała za stołem jurorskim…

Ewa Rutkowska

1,686 total views, no views today

WSPOMNIENIE O ROMANIE KASZCZYC

Wspomnienie Ewy Rutkowskiej o Romanie Kaszczyc

ROMANA2

Na Niebieskie Połoniny w końcu maja br. odeszła Romana Kaszczyc. Od lat zwana barlinecką Romą. Malarka, poetka, pisarka, animatorka życia kulturalnego, szczególnie ulubionego teatru. Ceramiczka i dzienikarka. Po ukończeniu studiów na PWSSP we Wrocławiu, zamieszkała na stałe w Barlinku. Tu została zatrudniona w Zakładach Urządzeń Okrętowych, ale dużo czasu poświęcała dzieciom.

W Barlineckim Ośrodku Kultury (wtedy „Panorama”) utworzyła Sekcję Plastyki, gdzie powstawały niespotykane „ciamarajdy”. Barlinek szczycił się także niepowtarzalnym wystrojem. W bardzo wielu miejscach stały różne duszki, duchy i wszelakie ciamarajdy, autorstwa Romany Kaszczyc oraz jej wychowanków. Czasem komuś się to nie podobało, więc może rzucał kamieniami, jak do celu….  . Ja Romanę Kaszczyc pamiętam od jej początków pracy w Barlinku. Pracowałam wtedy w Powiatowym Domu Kultury w Myśliborzu, Barlinek znajdował się w obrębie powiatu. Romana była naszym „naczelnym” wykonawcą wszelkiego rodzaju dekoracji okolicznościowych na różne uroczystości. A ja jej dzielnie w tym pomagałam. Wdrapywałam się na drabinę, zamalowywałam coś tam, czy przybijałam. Cieszyłam się jej życzliwością i przyjaźnią. Bo Romana miała w sobie ogromną życzliwość do ludzi. Cieszyła się życiem. Nie pamiętam, aby jej coś jakoś szczególnie  przeszkadzało.

Kiedyś w Myśliborzu było kino, Romana należała do Rady Artystycznej tego kina i wykonywała wszelkiego rodzaju prace związane z popularyzacją filmów. Zajmowała się oprawą plastyczną spotkań i pokazów. Od zarania dziejów istnieje w Barlinku Teatr Poezji „Wiatrak”, także oczko w głowie Romany. Zajmowała się wszystkim, co składało się na spektakl od strony wizualnej. Być może także pisała teksty. Bo Romana Kaszczyc także pisała. Pierwsza jej  książka to „Dziennik liryczny”, zawierający krótkie teksty, jakby „codziennik”. Dużym zainteresowaniem cieszyła się jej pierwsza kolorowa książka „Duchy z puszczy rodem” , z tajemniczymi, bardzo kolorowymi  własnymi rysunkami.

Swoje opowieści opierała o stare, istniejące  legendy. Pisała też inne książki, np. „Przelewickie opowieści”, czy monografię barlineckiego chóru „Halka”. I wiele innych.

Gdy zaczęłam pracować w WDK w Gorzowie, zapraszałam Romanę w skład jurorów Przeglądu ARA w dziedzinie teatru , a z okazji którejś edycji Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego w pięknych pomieszczeniach na parterze willi Paukscha, w którym mieścił się WDK, zorganizowałam wystawę jej ceramiki. Bywałam czasem  u Niej w pracowni w domu kultury (teraz BOK) i w jej mieszkaniu. Czasem wiązało się to z  odbiorem jakiejś pracy- nagrody w konkursie (np. SMAK). Czasem dostawałam od Niej coś prywatnie. Bywałam na jej wystawach i na otwarciu Galerii Jej Imienia.

Romana Kaszczyc, chyba jako jedna z pierwszych otrzymała „Order Uśmiechu”. Odznaczona została także medalem „Gloria Artis”. Na pewno tych wyróżnień i odznaczeń otrzymała więcej.

Ostatnio, zmagała się  z trudami życia. Żal mi okrutnie, że już Jej nie ma wśród nas. Bo „życie choćby długie, zawsze będzie krótkie…” (W.Szymborska).

Ewa Rutkowska

 

2,007 total views, no views today

MALI GORZOWIACY MAJĄ 35 LAT

DSC086081DSC086471DSC086031DSC086461

Relacja Ewy Rutkowskiej

Fot. wm

Koncert Jubileuszowy z okazji XXXV lecia Zespołu Tańca Ludowego „MALI GORZOWIACY”, Filharmonia Gorzowska, 4 czerwca 2016

Organizatorzy: Stowarzyszenie Przyjaciół Zespołu Tańca Ludowego „Mali Gorzowiacy” i Młodzieżowy Dom Kultury w Gorzowie

W sobotę, dnia 4 czerwca w Gorzowskiej Filharmonii odbyły się dwa koncerty Zespołu Tańca Ludowego „Mali Gorzoiwiacy”, prowadzonego przez  Marię i Krzysztofa Szupiluków. W godzinach przedpołudniowych i po południu. Aby wszyscy chętni, którzy lubią taniec ludowy, mogli w tym święcie  uczestniczyć.

Ja uczestniczyłam w koncercie popołudniowym.

Koncert poprowadził były tancerz, teraz student AM w Gdańsku (12 czerwca broni pracy licencjackiej), Łukasz Reks, witając oficjalnych gości, rodziców i  przyjaciół.

I na scenę wkroczyła radość w różnych kolorowych strojach (m.in. krakowskich, góralskich, kaszubskich, łowickich, wielkopolskich). Wszystkie grupy, a jest ich osiem, w wieku od 7 do powyżej 20 lat (180 tancerzy)  zatańczyły „Chodzonego”. Wzruszenie chyba towarzyszyło całej widowni. Ja miałam wrażenie, że ci najmniejsi tancerze, mają za krótkie nogi…, aby stawiać ten charakterystyczny,  wydłużony krok. Ale wszystko było OK! A ten tłum na scenie i zmieniające się  kolory…. I maluchy i dorośli…  Wszystko to zapowiadało  nie lada widowisko. Ale póki co, Wojewoda Gorzowski w imieniu Prezydenta RP , za szczególne zasługi  wręczył odznaczenia. Złoty Krzyż Zasługi otrzymali Maria i Kszysztof Szupilukowie, Srebrny,  Beata Byczkiewicz i Brązowy Jadwiga Sokulska.

I ponownie na scenie zagościł taniec. Piękne, krakowskie stroje, czapki, pióra, brzęczące pasy to śpiewy i tańce Krakowiaków Wschodnich i ognisty Krakowiak. Tańczy, śpiewa i wiruje kilka  grup tancerzy. A kapela pod kierownictwem p. Beaty Byczkiewicz  grała, aż szły skry… W tej części zobaczyliśmy jeszcze „Jędrzejowe wróżby” na Górnym Śląsku”, Dyngusa na Kaszubach i Wielkopolsce oraz „W Babiej Górze bywom”. Do tancerzy na scenie  dołączają starsi, którzy już nieco wyrośli… w strojach Górali Orawskich.  Teraz, aż zaroiło się od  tancerzy z ciupagami, w kapeluszach z piórami, w kierpcach.  Tańczy „cała scena”. Wszystkich tancerzy jest teraz chyba ponad sześćdziesięciu. I poleciała pod niebiosa słynna Orawa. To trzeba było zobaczyć i usłyszeć.

Ja od czasu do czasu wracałam myślami do mojego kiedyś tańczenia w zespole tańca ludowego przy SP w Pyrzycach. Okazuje się, że nadal pamiętam niektóre przyśpiewki… i zabawy. I bardzo lubię takie zespoły i  koncerty!

W przerwie koncertu odbyła się zbiórka na leczenie małej Ani, też należącej do tego wspaniałego zespołu.

Zespół swoje 35-lecie obchodzi od początku tego roku. Odbywały się m.in. koncerty kolęd w gorzowskich kościołach i zorganizowano zbiórkę krwi „35 litrów na 35-lecie”.  Zespół zwiedził prawie pół świata. Na różnych festiwalach gościł w Ameryce Pólnocnej i Południowej, w Azji, Afryce i w wielu krajach Europy. Prowadzący zespół mają wiele odznaczeń i nagród. M.in w 2006 roku otrzymali honorową odznakę od MKiDN „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, a w 2013 roku oboje zostali odznaczeni Orderem Uśmiechu. W historii swojego istnienia zespół odtańczył 1174 koncerty  i przejechał 525 000 kilometrów…

Drugą część koncertu otworzył ognisty Mazur . A w połączonych siłach (razem z old boyami) zobaczyliśmy tańce łowickie.  Potem był ciąg dalszy prezentacji regionów: zabawy wielkopolskie dzieci młodszych, tańce i zabawy z lubelszczyzny oraz tańce rzeszowskie. Swoje solówki miała też kapela. Pomału zbliżaliśmy się do końca tego bardzo żywiołowego, kolorowego i pięknie pomyślanego reżysersko koncertu. Jeszcze w wykonaniu III grupy tancerzy zabawy i tańce kurpiowskie i połączone siły w Oberku. I znów zaiskrzyło, zawirowało, pulsowało radością i kolorami. Oczywiście tą lekkość widzi tylko widz, a tancerze? Niektórzy potem  opatrywali obtarte stopy… Podczas finału, ponownie na scenie pojawili się wszyscy wykonawcy, a dyrektor MDK, p. Krzysztof Szupiluk podziękował wszystkim tancerzom, rodzicom za pomoc, swoim współpracownikom z  MDK-u i widzom. Były podziękowania i kwiaty od oficjalnych władz, m.in. Wojewody Lubuskiego, Prezydenta Miasta Gorzowa, (który wręczył także voucher na 5000 zł i ufondował ogromnego torta), od posłanki na Sejm i pani Kurator Oświaty. Łukasz Reks odczytał list gratulacyjny od p. E.Rafalskiej. Kolejka z kwiatami, upominkami i gratulacjami była bardzo długa… Było też Sto lat. I zaproszenie na zbliżający się kolejny XXIII Międzynarodowy Festiwal Tańca „Folk Przystań’2016”, który odbywać się będzie  od dnia 27 czerwca w Gorzowie. I na koniec zabrzmiała słynna piosenka festiwalowa. To było piękne popołudnie. Gratuluję serdecznie tancerzom, choreografom, muzykom i instruktorom.

Scenariusz koncertu i reżyseria Maria Szupiluk.

Ewa Rutkowska

 

2,636 total views, no views today

XV MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL MUZYKI CHÓRALNEJ IM. FELIKSA NOWOWIEJSKIEGO

DSC085901BOGN

Od 2 do 4 czerwca potrwa XV Międzynarodowy Festiwal Muzyki Chóralnej im. Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie na Warmii i Mazurach.

Celem festiwalu jest upamiętnienie postaci i twórczości Feliksa Nowowiejskiego, kompozytora urodzonego w Barczewie, twórcy „Roty” i Hymnu Warmii”, wielkiego patrioty i Polaka, którego działalność była istotnym czynnikiem kształtowania polskiej świadomości na ziemiach północnych. Chodzi również o zachowanie dziedzictwa kulturowego poprzez popularyzację jego kompozycji chóralnych a cappella oraz dzieł oratoryjnych.
Festiwal ma zasięg międzynarodowy i do udziału w nim są zapraszane chóry amatorskie ze wszystkich krajów świata.

Do udziału zakwalifikowały się:

1.Grupa Wokalna „Camerton” przy Miejskim Domu Kultury w  Łaziskach Górnych II dyrygent chóru Grzegorz Kaczmarczyk

2.Gminny Chór Młodzieżowy w Człuchowie przy Gimnazjum Gminnym w Rychnowach dyrygent Maja Sokołowska

3.Chór Żeński Zespołu Szkół Muzycznych im. I. Paderewskiego w Białymstoku dyrygent Anna Olszewska

4.Chór Akademicki Uniwersytetu Techniczno-Przyrodniczego im. Jana i Jędrzeja Śniadeckiego w Bydgoszczy Al. prof. S. Kaliskiego 7, dyrygent Agnieszka Sowa

5.Akademicki Chór Uniwersytetu Gdańskiego dyrygent Marcin Tomczak

6.Chór Miasta Białegostoku przy XI Liceum Ogólnokształcącym im. Rtm. W. Pileckiego Białystok dyrygent Anna Stankiewicz

7.Chór „Cantore Juvenum” Miejskiego Ośrodka Kultury w Policach dyrygent Julia Figiel

8.Szczeciński Chór Chłopięcy „Słowiki” przy Ognisku Pracy Pozaszkolnej w Szczecinie dyrygent Grzegorz Handke

9.Szczeciński Chór Dziecięcy „Słowiki” przy Ognisku Pracy Pozaszkolnej w Szczecinie dyrygent Grzegorz Handke

10.Chór Wokalny „Elegia” Białoruś dyrygent Pietkiewicz Elena Francewna

11.Dziecięcy Chór” Misterius” dyrygent Pietkiewicz Elena Francewna

12.Wyrzyski Chór Męski przy Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Wyrzysku dyrygent Piotr Jańczak

13.Chór Państwowej Szkoły Muzycznej I st. Przy Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia w Szczecinie pod dyrekcją Agaty Czekalińskiej.

14.Zespół Wokalny Minimus 61-244. Poznań dyrygent Sławomira Raczyńska

Jury XV Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Chóralnej im. Feliksa Nowowiejskiego tworzyć będą :

prof. Waldemar Górski-przewodniczący
Dyrygent, Dziekan Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Rytmiki i Jazzu Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.

prof. Elżbieta Wtorkowska
Dziekan Wydziału Dyrygentury, Jazzu i Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

doc. Rolandas Daugela – Kowno/ Litwa – dyrygent, Dyrektor Artystyczny Międzynarodowych Festiwali Chóralnych Kaunas Cantat.

doc. Sergey Ekimow – St.Petersburg/ Federacja Rosyjska – dyrygent, Dyrektor Artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego „The Singing World” w St. Petersburgu.

2,010 total views, no views today

JAK PAMIĘTAMY 4 CZERWCA 1989 r. ?

Na pewno każdy tę datę pamięta inaczej, bo był w innym miejscu, innej sytuacji, z kim innym i jeszcze nie wiadomo co można wymienić. Było inaczej, jest inaczej i będzie na pewno inaczej, bo każdy z nas jest inny. Inność drugiego człowieka jest normalnością.

Niektórzy próbują udowadniać, że Czwarty Czerwca 1989 roku nie istniał. A jeśli był, to na pewno fałszywy. Dziwne, że dziś, ci co tak twierdzą nie zapijają musztardy octem.

– O jaką musztardę i ocet chodzi? Przecież zawsze wszystko było!

Nie zmieniajmy historii. Nie mówmy, że nie było Lecha Wałęsy, bo On ciągle dzięki Bogu jest. Mówiąc – Lech Wałęsa – każdy trzeźwo myślący ma na myśli miliony ludzi modlących się pod kościołami, skandujących pod domem przywódcy „Solidarności”. Dzięki tym wszystkim ludziom stało się, co się stało. Czyli otrzymaliśmy WOLNOŚĆ.

Ci, którzy czerpali zyski, kręcąc się nieustannie u boku prezydenta Lecha Wałęsy, piastując wysokie stanowiska dziś twierdzą, że Go nie było, a jeśli był, to szkodził Polsce.

Faktem jest, że 4 czerwca 1989 r.  komuna odeszła, wtedy może jeszcze symbolicznie. Ale to był wielki sukces. Z tego faktu prawie wszyscy Polacy byli uradowani, każdy miał nadzieję, bo bez niej trudno żyć. Dziś widocznie jest za dobrze i niektórzy rodacy nie potrafią, a może nie chcą się cieszyć. To jest tak jak z dzieckiem posiadającym nadmiar zabawek. Zadowolić takiego malucha czy małolata jest bardzo trudno. A jeszcze trudniej doczekać się od niego szacunku, uśmiechu, podziękowania.

Oczywiście, że za dobrze w Polsce nie jest, ale jak ma być dobrze, skoro część Polaków ciągnie wóz w jedną stronę, a druga część w przeciwną. Aż strach pomyśleć, gdy ten wóz się rozpadnie. Kto wtedy będzie walczył o dyszel?

WOLNOŚCI nikt na zawsze nie podarował. Prawie każdy Polak w swoim życiorysie może doszukać się przodka, który przecierpiał dla Ojczyzny, a gdy Bóg pozwolił ją znowu ujrzeć, całowali ziemię i każdy kamień.

Nauka poszła w las!

Z braku Wiary, godności, szacunku, MIŁOŚCI.

Wymieniać jeszcze?

1,870 total views, no views today

SPOTKANIE AUTORSKIE ANTONETTY JAWORSKIEJ

DSC085801DSC085811

„Przyjeżdżając do Polski co parę lat, chciałam całować kamienie, tak się cieszyłam, że jestem w kraju. Serce mi waliło ponieważ jestem w duchu, sercu i ciele – Polką. Emigracja jest bardzo trudna i niezwykle bolesna. I tylko ten może zrozumieć, kto przeżył” – mówiła Antonetta Jaworska, podczas spotkania autorskiego w Gorzowie Wielkopolskim.

Autorka książki pt. „Błyskawice Miłości” spotkała się z czytelnikami 31 maja w Klubie „Jedynka” przy ul. Chrobrego. Przyjechała z Australii, gdzie mieszka od ponad 30. lat.

Decyzję o wyjeździe z Polski podjęła po ukończeniu studiów. Nie znała języka angielskiego,  ale po kursie językowym otrzymała pracę w swoim zawodzie, a z zawodu jest chemikiem, po studiach we Wrocławiu. Po pewnym czasie pracę przerwała ze względów zdrowotnych, na szczęście mogła już sobie na to pozwolić.

Mówi, że dzisiaj może oddać się przyjemnościom i zająć się pisaniem, które daje jej wiele satysfakcji.

„Zawsze interesowałam się muzyką, literaturą i poezją, występowałam w kabaretach. Świat artystyczny zawsze mnie pociągał ale wiedziałam, że już artystką nie zostanę. Za namową syna zaczęłam pisać książkę. Nakłonił mnie abym pisała o Polsce i wspomnieniach z kraju” – powiedziała  pisarka.

Zaczęła przypominać i analizować swoje życie, młodość wspomnienia, polskie obyczaje. I stworzyła pewną historię. Kiedy dała koleżance do przeczytania brudnopis powstającej  książki, ona czytała wieczorami swojemu mężowi. W momencie, gdy czytając doszli do tego, że  bohaterka zaczyna wybierać się na wesele do Polski, według relacji koleżanki, jej małżonek wyskoczył z łóżka i oznajmił, że jutro rezerwuje bilety na wyjazd do kraju, w którym nie byli od 15 lat.

Wesele miało się odbyć na Ziemi Lubuskiej 25 km od Gorzowa Wielkopolskiego. Autorka opisała piękno przyrody krzeszyckiej, miejsca, w którym przebywała u dziadków podczas wakacji. Łąki, pola, chabry i maki. Te właśnie opisy spowodowały nagłą decyzję wyjazdu jej znajomych, do ojczyzny.

Za czym, a może za kim tęskni Rita – bohaterka książki? Jakie przeszkody musi pokonać, aby osiągnąć cel? Czy będzie wystarczająco cierpliwa, by znaleźć wielką miłość? Czy zdąży uchwycić ją w odpowiednim momencie? O tym można się dowiedzieć czytając „Błyskawice Miłości”.

Spotkanie prowadziła Agnieszka Kopaczyńska – Moskaluk.

2,317 total views, no views today