milpress

Moje wędrówki muzyczne… 7 lipca 2023

Byłam w Amfiteatrze na Koncercie Międzynarodowych Spotkań Zespołów Cygańskich Romane Dyvesa.

Dawno nie byłam. Więc przyszłam z ciekawości. Chciałam zobaczyć. Czy się coś zmieniło? Czy jest inaczej  niż przed laty? Festiwal realizowany jest od 1989 roku.

W tym roku odbywał się po raz XXXV.  I poleciało po raz nasty w eter, że pomysłodawcą jest Edward Dębicki, wirtuoz akordeonu, szef Teatru „Terno” .

Ja pamiętam tamte dawniejsze festiwale. Bo jednym z organizatorów był ówczesny  Wojewódzki Dom Kultury.  I wtedy było ”bogaciej”. Festiwalowi towarzyszyły wystawy, spotkania i sympozjum. I koncerty były chyba trzy. Teraz, już od jakiegoś czasu, jest tylko jeden koncert.

Jak powiedzieli zapowiadający na scenie: „Wykonawcy są zapraszani na prośbę widzów”.  Sparafrazuję nieco; Jest jak w „Rejsie”. „Lubię tylko to co znam”.

W tym roku koncert tworzyli: Gipsy Band, Zuralia Orchestra, Osenya Rosa, Liza Kotlyarenka, Izabela Szafrańska i Teatr Muzyczny „Terno” z gośćmi oraz Ania Rusowicz.

Jest to impreza ruchoma. W ubiegłym roku odbywała się 28 maja.

Podczas powitania, dwaj panowie prowadzący Manuel Dębicki z Gorzowa  i Tomasz Wolny z TVP program 2 powiedzieli m. in.: „Jest to jeden z najstarszych i najbardziej cenionych festiwali tej muzyki…” A może jest inaczej?  Bo tak do końca chyba nie wiemy  gdzie jeszcze takie festiwale się odbywają. Ciągle na aucie jest Festiwal w Ciechocinku. Gorzowski Festiwal jest sponsorowany m. in przez Ministerstwo  Kultury i Dziedzictwa Narodowego.  Realizuje go TVP Program 2 . Więc wiedza idzie „w świat”. Co prawda z poślizgiem, bo na pewno to wszystko trzeba obrobić aby widz w TV obejrzał spójny program, aby nie było powtórek… Szkoda. Bo wtedy nie ma spontaniczności.

Siedziałam sobie „na koronie” amfiteatru (bo tak lubię). Wśród rozrabiających małych gorzowskich Romów. I wśród pięknie ubranych, przechadzających się pań.

I zastanawiałam się dlaczego musi być tak głośno? Choć powinnam już przywyknąć. Bo tak dzieje się na wszystkich muzycznych imprezach. Ale ja do tego nie przywykłam.  Scena bardzo kolorowa. Kiedyś plastycy mozolili się nad scenografią. Teraz wystarczy rzucić na tylne kulisy i podłogę obrazki jak z kalejdoskopu. I jest ok.

Było głośno i kolorowo. Nazajutrz przeczytałam w internecie, że było „po cygańsku”. Nie próbuję tego „rozgryźć…”

Byłam też 8 lipca na Scenie Letniej naszego Teatru na Koncercie „10 sekretów Marylin  Monroe” w wykonaniu znanej polskiej aktorki Soni Bohosiewicz z zespołem, w składzie: Fabian Włodarczyk – fortepian, Robert Murakowski – trąbka, flugerhorn, Piotr Górka – kontrabas, Patryk Dobosz- perkusja.

Chyba dużo z nas wie, że „Marylin była najsłynniejszą blondynką świata, symbolem seksu, ikoną, najjaśniejszą z hollywoodzkich gwiazd. Ale wielu rzeczy jednak o niej nie wiemy. Sekrety wielkiej gwiazdy opowiedziane i wyśpiewane przez Sonię Bohosiewicz. Marylin Monroe i Sonia Bohosiewicz – jakich jeszcze nie znacie”.  Koncert w Jej wykonaniu i niepowtarzalnych muzyków  był perełką. Z każdym tekstem odkrywała coraz więcej tajemnych rąbków. Uchylała tajemnicy. A widownia w ciszy jej słuchała. To było coś. Wytworzyć taką atmosferę. No i piosenki i muzycy…

Sonia Bohosiewicz, polska aktorka. Laureatka m. in. „Orła”w kategorii „odkrycie roku” na Festiwalu Filmów Polskich w Gdyni. Pracowała m. in. w Teatrze Starym w Krakowie.

Byłam też 9 lipca na Pikniku Chopinowskim w Filharmonii.

Ze względu na bardzo wysoką temperaturę na zewnątrz, piknik odbył się w sali koncertowej. Z udziałem pianisty Tymoteusza  Biesa – laureata ponad trzydziestu nagród  na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach i festiwalach muzycznych.  Już w wieku 8 lat debiutował  w roli solisty na deskach Filharmonii Śląskiej. Występuje z recitalami w kraju i za granicą. W swoim repertuarze posiada przekrojowy wybór  dzieł literatury fortepianowej – od muzyki dawnej po muzykę współczesną. Jest laureatem  programu stypendialnego Młoda Polska, stypendium Krystiana Zimermana. Stypendium Fundacji Piotra Klara oraz stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. (zaczerpnięte z informatora o piknikach).

W I części programu Tymoteusz Bies zagrał:

Franza Schuberta – Impromptu c-moll op. 90 nr 1 i Es – dur op. 90, nr 2

Fryderyka Chopina  cztery Mazurki op. 17 i dwa Mazurki Karola Szymanowskiego.

W II części Koncertu, wspólnie z kwartetem smyczkowym Con Amabile w składzie:

Daria Krzysztoń-Baran / 1 skrzypce

Yi Ding-Dana / 2 skrzypce

Joanna Głąb / altówka

Agnieszka Lasek / wiolonczela

i Mateusz Rzytka /  kontrabas

zagrali: Fryderyka Chopina Koncert fortepianowy f-moll,  op. 21

Było jakoś tak uroczyście.

I było nas na sali bardzo dużo. Były też rodziny z dziećmi. Bo wcześniej  odbywały się Piknikowe Animacje dla Najmłodszych.

Zabawy prowadzili: Anna Łaniewska i  Marcin Ciężki.

Przy fortepianie Małgorzata Rusak.

………………………………………..

A tak poza muzyką byłam na Scenie letniej na spektaklu  Bałtyckiego Teatru Dramatycznego z Koszalina „Kolacja na cztery ręce” w reżyserii Jana Tomaszewicza, dyrektora naszego Teatru.

W spektaklu zagrali: Katarzyna Ulicka-Pyda, Piotr Krótki i Wojciech Rogowski.

Spektakl przedstawia  fikcyjne spotkanie dwóch wielkich kompozytorów, Bacha i Haendla w sztuce Paula Barza.

„Spektakl pokazuje pełen pasji pojedynek słowny dwóch  wielkich osobowości. Dwaj wielcy geniusze urodzili się tego samego roku. Nigdy jednak się nie spotkali”.

Na scenie stół bogato zastawiony i bardzo to interesuje krótkowzrocznego Bacha.  Ogląda sztućce, zagląda pod pokrywki z daniami m. in ze szparagami, ostrygami i ślimakami, otwiera butelkę wina… Lecz ciągle tych specjałów nie daje mu skosztować Haendel, opowiadając cały czas o swoich sukcesach w Londynie, wyśmiewając jednocześnie biednego kantora z Lipska… I tak to się dzieje.

Czy ktoś w tym pojedynku zwycięży?

Ewa Rutkowska

221 total views, no views today

Promocja  czasopisma literackiego „Pegaz Lubuski”. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Zbigniewa Herberta. Gorzów 29 maja 2023

Spotkanie otworzyli: Agnieszka Kopaczyńska Moskaluk, prezeska O/ZLP i dyrektor WiMBP Sławomir Szenwald.

Początek był niezwykły. Ze względu na to, że podczas Gali „Wawrzynów literackich” w Zielonej Górze, wydarzył się wypadek i statuetki się zniszczyły.  Odtworzono je i gorzowianie dostali je podczas tego spotkania.

Statuetki srebrnego pióra otrzymali:

1. W kategorii Naukowy Lubuski Wawrzyn Literacki. W Plebiscycie online. Nagrodę czytelników otrzymał dr Dariusz Rymar, dyrektor Państwowego Archiwum w Gorzowie. Otrzymał 522 głosy.
2. W kategorii dziennikarskiej Lubuski Wawrzyn Literacki otrzymał Zbigniew Borek.
3. W kategorii prozy, Lubuski Wawrzyn Literacki otrzymał prof. Waldemar Szymczak.

I dalej było także niezwykle.

Według dyrektora WiMBP:  „Jest to ważny moment dla kultury gorzowskiej i dla Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gorzowie”.

Podpisano umowę darowizny między Krystyną Kamińską a dyr. WiMBP Sławomirem Szenwaldem. Umowa dotyczy spuścizny na rzecz Biblioteki po Ireneuszu Krzysztofie Szmidcie, prezesie i założycielu O/ZLP. W ten oto sposób powiększyły się zasoby biblioteczne literatury regionalnej. Za opiekę nad spuścizną podziękowała żona Krystyna Kamińska.

I kolejny akt podpisania umowy. O współpracy  między WiMBP a O/ZLP.

Umowę podpisali dyrektor WiMBP Sławomir Szenwald i Agnieszka Kopaczyńska Moskaluk, prezeska O/ ZLP.

3 czerwca br. w Warszawie odbył się XXX Zjazd Związku Literatów Polskich. Gorzów reprezentowali: Roman Habdas i Jerzy Gąsiorek. Za wybitne zasługi dla ZLP Roman Habdas otrzymał Złotą Odznakę Honorową  Związku Literatów Polskich. Został też przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego ZLP.

A „Pegaz Lubuski”, punkt po punkcie omówiły Agnieszka Kopaczyńka Moskaluk prezeska O/ZLP w Gorzowie i jej zastępczyni Beata Igielska.

Na początek zadeklarowano, że w najbliższej przyszłości w Pegazie będą zamieszczane sylwetki literatów, którzy odeszli.

W tym numerze Pegaza znajduje się wspomnienie o Irenie Zielińskiej, gorzowskiej poetce, która nie tak dawno odeszła na Niebieskie Połoniny. Jest to wspomnienie autorstwa Barbary Schroeder, zatytułowane „Kometa”. Na okładce i wewnątrz znajdują się grafiki autorstwa Ireny Zielińskiej. A cały numer otwiera wiersz Beaty Patrycji Klary Stachowiak, pod znamiennym tytułem „Pochód wymarłych gwiazd”.

Ten numer liczy 68 stron. Znajdują się w nim opowiadania i wiersze wielu gorzowskich literatów. Jest także miejsce na debiut. Piszą  w nim prozę: Roman Habdas, Hanna Bilińska Stecyszyn, Danuta Szulczyńska Miłosz, Ryszard Jasiński, Weronika Nawrocka,  Łucja Fice, Aneta Gizińska Hwozdyk, Beata Igielska. Poezję: ks. Jerzy Hajduga, Irena Zielińska, Marek Piechocki, Janina Jurgowiak,  Andrzej Hegen Haegenbarth, Łucja Fice, Jolanta Karasińska, Zbigniew Witosławski, Ferdynand Głodzik, Marek Lobo Wojciechowski, Wioletta Kinal. Tomasz Korbanek.  Pod hasłem: Młodzi piszą. Znajdują się wiersze Oliwii Wierzbińskiej.

A pod hasłem. Recenzje. Czesław Sobkowiak omówił tomik Marii Borcz zatytułowany „W pułapce  miejsca i czasu”. Pegaz kończy omówienie A. Kopaczyńskiej Moskaluk Ogólnopolskiego Festiwalu FurmanKa pt. „I stało się… więcej!”.  I Magdy Turskiej „Kwartał u Herberta”.

 Drugim punktem promocji było spotkanie z Marią Borcz, autorką tomiku „W pułapce miejsca i czasu” i recenzentem tej książki oraz autorem wstępu , zielonogórskim poetą i prozaikiem Czesławem Sobkowiakiem. Recenzję swoją zatytułował „To się dzieje naprawdę”. I jak powiedział na spotkaniu: „ Czytając tomik, do napisania recenzji skłoniło go wrażenie, że wiersze, które mówią o świecie, mówią wprost. Że w tym pisaniu jest bardzo widoczne tło. Jakby coś działo się na drugim planie. A cechą poezji Marii Borcz, zamieszczonej w tym tomiku jest dramat współczesności, także dramat własny”. Recenzent skupił się także na tytule tomiku. Według Marii Borcz: – Tytuł to mentalna pułapka. I tu autorka zadaje pytanie. Kto z nas wyciągał wnioski z własnej historii? Kto może się pochwalić tym, że podjęta przez niego decyzja miała jakiś wpływ na otoczenie, na świat?

Maria Borcz opiera swoje pisanie na Piśmie św. Pisze o ważnych sprawach związanych z człowiekiem, z moralnością, z wartościami. W tomiku znajdują się też wiersze napisane dużo wcześniej, które były zamieszczane w poprzednich wydawnictwach. I dotyczyły wojny i zniszczenia. Według recenzenta Czesława Sobkowiaka, Maria wyraża swoje myśli. Ale w tych myślach jest jakaś uniwersalizacja. Jest też spójność tła religijnego ze współczesnością. Jest też powtórka z historii. Coś co już było, często wraca. Tak jest obecnie „To dzieje się naprawdę”. Np. wojna za granicą rozpętana przez rosyjskiego satrapę.

Poezja Marii Borcz dotyczy człowieka. Jest on w centrum jej wierszy, w różnych aspektach swojego życia. Sama. Jak powiedziała Autorka. Swoje życie opiera na dekalogu. Ten tomik zawiera wiersze odnoszące się do obecnej historii. Są tu także wiersze odnoszące się do wojny w Ukrainie. Podczas omawiania tomiku, Maria przeczytała kilka wierszy.

Podsumowując spotkanie, Agnieszka Kopaczyńska Moskaluk  powiedziała m. in. że autorka tomiku i jej recenzent dzisiaj zobaczyli się pierwszy raz.

Maria Borcz do Gorzowa przyjechała w 1950 roku jako mała dziewczynka. I pamięta wszechobecne gruzy, co często widzi w swoich snach. To dzieciństwo na gruzach łączy się jakoś z wojną, która obecnie toczy się za naszą granicą. „Wiersze te, jeden po drugim eksponują  równolegle dramat niszczycielskiej wojny, skutkującej „wyrzynaniem z ludzi człowieczeństwa”. Kończy Czesław Sobkowiak recenzję.

I na koniec prezeska poinformowała, że myślą przewodnią kolejnego Pegaza będzie – Droga.

Ewa Rutkowska    

220 total views, 1 views today